Jailo University (BTS Fan Fiction) [REVISING]

Chapter 3 (Revised)

JAILO UNIVERSITY

Aphrodite

"Hey, are you still with us?" Nabalik ako sa reyalidad nang pitikin ni Cindy ang kamay niya sa harapan ko. Lunch ngayon at nandito kami sa mini park ng school upang magpahinga.

"What are you thinking?" Tanong ni Samantha at kumagat sa tinapay na hawak niya.

Gusto kong sabihing nagiisip ako ng paraan para mapagbayad ko yung lalaking 'yon dahil sa ginawa niya sakin kahapon kaso isang malakas na buntong hininga lang ang naisagot ko sa kanya at tsaka pinaglaruan ang mga daliri ko sa kamay.

"Aph, pano mo nadi-dibdib yung problema mo eh wala ka naman nun?" Sinamaan ko ng tingin si Cindy at inambahan siya kaso tinawanan niya lang ako. Seriously? May dibdib naman ako! Gagang to!

"I was just thinking kung ano na ang gagawin ko ngayong nahanap ko na yung lalaking yun dito sa campus." Sabi ko na ikinatawa ng dalawa.

"Seriously, Aph? It was just a kiss." Natatawang sabi pa rin ni Sam.

"Just a kiss? You don't know how much that kiss meant to me, okay? It wasn't just a kiss! It was my first! I want my first to be the most romantic thing that will ever happen in my life but that freaking guy-- UGH!" Paghihimutok ko. Every time that scene crosses my mind my blood starts to boil and all I can do was to clench my fist and I swear to the river styx it was so frustrating!

"Why does my lady looks very frustrated?" Napahawak ako sa sentido ko at naipikit ang mata ko nang marinig ang nakakainis na boses na yun. I memorized his voice kasi ang daldal-daldal niya sa classroom kanina at nakakarindi ang boses niya!

"Your lady?" Humarap ako sa kaniya at inulit ko ang sinabi niya.

"Yes, MY lady." At in-emphasize niya pa talaga yung word na 'MY'. Ugh!

"Are you talking to me?"

"Yes"

"Since when did I become your lady? You don't have the right to posses what you never own." taas kilay na sabi ko sa kaniya.

"But I already owned your lips" Nakangising sabi niya na ikinalaki ng mata ko. OMG

"Y-You d-don't know what you're saying" Sabi ko at mabilis na tumalikod sa kaniya dahil alam ko sa sarili kong namumula na ako. Damn did he really have to say that? Out loud?!

"Well, of course I do. Remember yesterday?" Ramdam kong nakingisi siya ngayon habang sinasabi ang mga salitang 'yun kaya't naiyukom ko ang mga kamay ko at nag-igting ang bagang ko.

"Damn you!" Sabi ko at nag-walk out na dun. Sht ang dami pa namang tao dun na nagla-lunch tapos bigla bigla niyang sasabihin yun? Buti sana kung mahina lang eh! Ugh kahit kelan ka talaga!!

"A-Aph!" Hinihingal na tawag ni Sam at Cindy. "Ang bilis mong maglakad"

"In fairness naman sa'yo teh? Ang gwapo na nung tumawag sayo ng 'my lady' tapos winalk out-an mo lang?" Natatawang sabi ni Sam. Di halatang masyado siyang masaya eh no Inirapan ko na lang siya at mas binilisan pa ang paglakad ko. Better not to talk about it.

Napahinto ako sa paglalakad nang makita ang isang napaka-pamilyar na tao mula sa hindi kalayuan. He's smiling brightly as if not even the hardest problem would make it fade.

"Aphrodite? You're spacing out again!" Tinapik ni Cindy ang pisngi ko dahilan para matauhan nanaman ako.

Hindi pa rin talaga siya nagbabago. Ang ganda pa rin ng mga ngiti sa mukha niya na para bang kayang kaya nitong buharin lahat ng problemang meron ka.

Nanlaki ang mata ko nang magtama ang paningin namin. Bahagya din siyang nagulat nang makita ako ngunit agad din niyang nabawi iyon at gumuhit nanaman ang isang napaka tamis na ngiti sa mga labi niya.

"A-Ansel" Naiusal ko nang makalapit sakin ang taong pinakanamiss ko sa lahat. Bago sila Sam at Cindy, si Ansel ang pinaka una kong naging kaibigan. Masayahin siya at may pagka-pilyo din minsan. Hindi ko alam na dito na pala siya naga-aral sa Jailo University.

"Anseeel!" Sigaw nila Sam at Cindy at mabilis na yumakap kay Ansel. Bumitiw si Ansel sa pagkakayakap sa kanilang dalawa at ginulo ang mga buhok nila.

"Ano ba! Ang ganda ng buhok ko sisirain mo?!" Sigaw ni Cindy at binatukan si Ansel. Sadista talaga kahit kailan.

Muli nanaman akong nabato sa kinatatayuan ko nang mapatingin nanaman sakin si Ansel "Long time no see" Bati nito sa akin. Sinuklian ko naman ang mga ngiti niya.

"Ano? Ang tagal nating hindi nagkita tapos puro ngiti na lang isasagot mo sakin?" Natatawang sabi niya kaya't binatukan ko siya. "Aray! Ngayon na nga lang tayo nagkita-kita tapos puro batok ipang we-welcome niyo sakin?"

"Heh manahimik ka nga!" Pabirong sigaw ko sa kaniya at tsaka inakbayan siya.

"Dahil ngayon na lang tayo ulit nagkita-kita, libre mo kami." Agad na sumangayon naman sila Sam sa sinabi ko.

It's been 4 years, I guess? Sobrang nakakamiss 'tong gunggong na 'to! Bigla na lang kasing aalis nang hindi nagpapaalam. Azar diba? Kaya dapat lang talaga na ilibre niya kami!

Nagulat ako nang may bigla na lang humablot sa kamay ko kaya't napabitaw ako sa pagkaka-akbay kay Ansel.

Napatingin ako sa kung sino mang bwiset ang humablot sakin ng ganon kalakas! Aba halos mabali ata kamay ko sa lakas ng pagkaka-kapit niya ah!

Tinignan ako ni Justin nang masama at padabog na umalis. What the fudge is his problem? Ugh!

"Magkakilala kayo ni Justin?" Tanong ni Ansel habang tinatanaw ang direksyong dinaanan nila Justin kanina. I shrugged as an answer. Akmang manga-asar nanaman sana sila Cindy kaya't hinila ko na lang si Ansel palayo sa kanila at hinila sa pinakamalapit na fast food chain dito sa university.

Um-order na sila Sam at Cindy ng makakain namin at kami naman ni Ansel ang naghanap ng vacant na upuan. Nang makahanap ay agad kaming naupo dun at saka ako nagtanong. "Kamusta si Russel?" Pangangamusta ko sa kakambal niya.

"Russel? Wala namang nagbago sa kaniya. Kung ano siya nung huli kayong nagkita ay ganun pa din siya ngayon" Sabi niya.

"Makulit pa din?" Naipitik niya ang mga daliri niya at tinuro ako. "Mismo." Dahil dun ay sabay kaming natawa. Simpleng bagay pero tinatawanan na agad namin hahaha

"Look who's having a good time!" Bungad ni Cindy habang hawak ang tray na naglalaman ng mga pagkain namin. Sa likod niya at si Sam na may nakakalokong ngiti sa mga labi kaya't sinamaan ko ito ng tingin.

puno ng kamustahan at tawanan ang naging usapan namin habang kumakain. God knows how much I miss this guy. Siya ang palagi kong kasama sa kalokohan nun at sobrang hirap naming paghiwalayin, kaming tatlo nila Ansel, Russel at ako.

Matapos naming kumain ay nagpa-alam na kami sa isa't isa dahil may mga kaniya-kaniya pa kaming mga klase. Isang oras naman ang lunch kaya't kahit nagtagal kami ay ayos lang.