Mijn Geheim (VERVOLG) (Twilight Fanfictie) | Compleet

Hoofdstuk 3: 'Chocola'

Bella's POV

Ik ben blij dat ze me hebben laten weggaan. Heel eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ze me zo maar zonder iemand zouden laten gaan, maar ik ben wel blij dat ze dat gewoon gedaan hebben. De rust is heerlijk. Ik kan me goed concentreren en ik hoef niet constant zorgen te maken of er iemand misschien iets doorheeft van mijn 'act'. Bij Jasper moet ik altijd mijn gevoelens in controle houden en bij alle anderen moet ik gewoon goed opletten dat ik geen dingen zeg die ook maar iets kunnen verraden. Het is verschrikkelijk, alsof ik een leugen leef. Wat eigenlijk wel zo is als je er goed over nadenkt.

Ik kom aan bij de apotheek en loop een beetje zenuwachtig naar binnen. Ik ben al lang niet meer in het dorpje geweest. De laatste keer was een maand en nog wat dagen geleden toen ik moest afstuderen. Daarna ging ik trouwen en zijn we op huwelijksreis geweest. Ik vraag me af hoe iedereen hier op mij reageert, zeker zo zonder Edward naast mijn zijde.

Oké Bella, daar moet je nu niet aan denken. Beeld je in alsof je chocolade koopt en geen laxeermiddelen, hopelijk werkt het. Dit moet werken.

Ik ga op zoek naar de 'chocolade' in de vakken en als ik het gevonden heb pak ik er 3 en loop ik ermee naar de toonbank. Een seconde van mijn concentratie weg en ik ben erbij, dat kan ik wel voorspellen. "Hallo." zegt de vrouw, ik kan me niet herinneren dat ik haar ooit in het dorp heb gezien. Misschien gewoon nog nooit ontmoet?

"Hoi." antwoord ik. Chocola, chocola, chocola.

"Vergeet de bijsluiter niet te lezen." waarschuwt de vrouw mij "Dat wordt dan 4,95." zegt de vrouw en ik geef haar een briefje van vijf. Ze wilt me de vijf cent terug geven, maar ik pak het niet aan.

"Hou maar." zeg ik en dan loop ik weg met het tasje laxeermiddelen. Nu moet ik nog naar de echte winkel en chocolade kopen zodat het niet opvalt, maar waar moet ik nu aan denken? Ik had net al 'chocolade' gekocht. Misschien moet ik nog maar heel erg twijfelen aan de smaak die ik wil kiezen. Melk, puur, wit, hazelnoot? Zoveel verschillende keuzes en zo weinig die ik ook daadwerkelijk lus, maar goed.

Ik rij snel - zonder over de maximale snelheid te gaan - naar de supermarkt toe die hier maar een minuutje vandaan is. Dat is nog eens goed geregeld. Ik loop de supermarkt snel in en ga voor de chocolade staan. Mijn keuze word puur. Gewoon drie repen pure chocolade. Dan heb ik altijd nog voor later.

Het is maar goed dat ik nu die laxeermiddelen heb, want ik zal nog veel chocola moeten eten voordat ik eindelijk onder deze smoes uit kom. Ik zucht, dit heeft ook z'n nadelen, maar ik heb nu wel drie pakje laxeermiddelen en helaas ook drie repen chocola, zodat het niet vreemd is. Het is allebei drie. Dat valt hopelijk niet op.

Ik reken de chocola af en loop dan snel naar mijn truck, ze zullen me wel aan het missen zijn op het moment. Maar hoe ga ik de laxeermiddelen binnen krijgen? Het is geen doorzichtige tas, dus hopelijk kunnen ze daar niet in kijken. Ik kan het daarna altijd verbergen, maar ik moet nu eerst die laxeermiddelen binnen krijgen. Dat is mijn grootste zorg op het moment. Ik loop weg gewoon naar binnen en zeg dat ik naar mijn kamer ga en chocola ga eten. Hopelijk laten ze me dan met rust.

Zodra het huis van de Cullens in zicht komt let ik goed op mijn ademhaling en zorg ik dat ik alles op een rijtje heb staan. Naar binnen, naar mijn kamer, 'chocola' verstoppen en dan eten. Als ik dat in mijn hoofd hou dan overleef ik het misschien wel. De 'chocola' zit onderin de tas met de chocolade er boven op, zodat het hopelijk niet te zien is. Ik hoop dat ik dit overleef. Ik wil niet weer terug naar af. Ik wil gewoon afvallen, meer niet.

Ik stap onzeker uit en loop met de tas stevig dicht in mijn handen. Alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft, laat me met rust. Ik loop naar de deur toe en hij wordt open gedaan door Edward en hij neemt mij meteen in een knuffel. Hij is vast dood ongerust geweest. Daar zie ik hem wel voor aan.