Mijn Geheim (VERVOLG) (Twilight Fanfictie) | Compleet

Hoofdstuk 17: Schuldig

EmPOV – Rose en ik lopen naar onze kamer voor wat privétijd en de rest blijft beneden doen wat ze normaal ook doen.

Carlisle's POV

Toen ik het telefoontje kreeg van het ziekenhuis wou ik eerst helemaal niet gaan. Ik heb een naar gevoel over die Lykos, ook al kan ik niet precies zeggen waarom. Levenservaring?

Ik kijk snel naar Emmett voor toestemming en als hij zijn hoofd knikt zeg ik snel in de telefoon "Oké, ik kom er zo snel mogelijk aan. Ik ben er in maximaal 10 minuten." zonder op een antwoord te wachten hang ik op en ik vraag nog snel aan Emmett "Ga jij het hier alleen redden?" ik kijk hem goed aan om zeker te weten dat het gaat lukken. Ik weet dat Emmett wel verantwoordelijk kan zijn, maar soms kan ik er niks aan doen dan me toch zorgen te maken. Emmett heeft nou eenmaal al een hoop dingen gesloopt en het is vaak niet zijn bedoeling.

"Natuurlijk." antwoordt Emmett en ik knik nog snel, maar ik denk niet dat hij dat zag, voordat ik weg ren naar mijn auto toe. In een seconde tijd start ik de auto op en race ik de garage uit die gelukkig nog open stond.

De weg naar het ziekenhuis is gelukkig niet zo lang en ik ben er in 5 minuten met mijn tempo van rijden dan natuurlijk. Ik haast me naar binnen waar ik meteen word opgewacht door de receptioniste. "De patiënt is in operatiekamer 4a." roept ze naar mij toe en ik loop richting het einde van de lange gang waar mijn kantoor is. Ik trek daar snel mijn jas uit om die te vervangen met de doktersjas en dan loop ik terug naar de kamer 4a waar de patiënt en de dokters op mij wachten om entree te maken.

Zodra ik kom binnenlopen krijg ik een schort om, handschoenen aangegeven en een mondkapje. "Status patiënt?" vraag ik.

"Redelijk stabiel." antwoordt een van de andere dokters die ik herken als Matthew.

"Hartslag?" vraag ik als ik de operatiekamer kom binnenlopen.

"74 over 60." antwoordt Matthew weer.

"Dat is aan de lage kant. Hou de monitor in de gaten." zeg ik. Matthew knikt en ik begin de spullen voor de operatie klaar te leggen. Zodra ik klaar ben begin ik aan de zware operatie die ongeveer 2,5 uur zal gaan duren. Voor de meeste mensen zou het minimaal 3,5 uur duren, maar door mijn snelle precies zou het een uur tijd schelen en misschien nog wel meer. Ik hoop gewoon dat alles goed gaat en dat ik zo snel mogelijk weer terug naar huis kan gaan. Ik heb nog steeds geen goed gevoel over die Lykos man.

De operatie was goed gegaan en het duurder maar 2 uur. De man heeft het overleefd, ook al heeft hij wel een hoop bloed verloren, maar dat zal wel met bloedtransfusies goed komen. Op het moment ben ik in mijn kantoortje mijn spullen bijeen aan het rapen, omdat ik die zo snel op de grond had gegooid bij mijn bureau.

Zodra ik mijn spullen heb gepakt loop ik op een snel tempo naar mijn auto toe. Ik heb een naar gevoel in mijn onderbuik en ik ben bang dat ik het niet al te leuk ga vinden als ik thuis kom. De weg terug naar huis duurt maar 3 minuten en ik kom bij de lange oprijlaan.

Zodra ik het huis binnenloop word ik naar de keuken geroepen door Emmett. De keuken is onze bespreekruimte, dus ik weet nu vrij zeker dat er iets is gebeurd wat niks goeds betekend. Aan de tafel zit iedereen behalve Edward en Bella. "Waar zijn Edward en Bella?" vraag ik me hardop af.

"Over hun gaat het juist, nou, eigenlijk alleen over Bella. Edward is bij haar." antwoordt Emmett mij. Het is duidelijk dat hij hier het meeste over weet. Ik ga aan het hoofd van de tafel zitten met aan mijn rechterzijde Esme en aan mijn linkerzijde Emmett. Rose zit naast hem en naast Esme zitten Jasper en Alice. Alice weet duidelijk al wat er gaat komen, want ze kijkt niet erg blij. Als ze merkt dat ik haar aanstaar kijkt ze terug en ze schudt dan heel lichtjes haar hoofd. Iets wat de anderen niet zouden opmerken, maar omdat ik haar aankijk mij wel. Alice kan dus niks vertellen.