Love Thy Enemy

Chapter One

"What?!" Gulat kong tanong sa kuya ko. Kagagaling ko lang sa university kung saan ako nagtuturo. 5 years ago, I graduated with a degree of BS-Psychology major in MA Counseling. Nakapag board exam at nakapasa ngayon isa na akong licensed couselor at licensed professor na din ako habang ang kuya ko naman ay isa nang business man. Madami syang pag-aari na grocery store dito sa pilipinas. But of course! Dahil malawak at malaki na at nagkaroon ng mga branches ang kanyang grocery stores, nagkaroon sya ng mga business partners na close friends nya din. Astig di ba?

"I said, I'm going to Canada tomorrow." He said.

"Bakit biglaan naman ata?" Takang tanong ko. I mean, parang kailan lang ay sinabi nya sa akin na hindi sya aalis ng pilipinas at sapat na sya na hanggang dito lang business nya.

"We need this. Napagkasunduan na din namin 'to. We decided to take it on the next level." He simply said while looking at the papers in the table.

"Wow! You sound like you have a girlfriend and will decide to get married." I rolled my eyes on him. I honestly dont have a problem with him leaving the philippines for his business. I mean, kung iyon ba ang ikakaunlad nya ay walang problema sa akin. The only problem is...

"So, while I'm away, ikaw na munang bahala sa bahay ko, doon ka muna umuwi pansamantala." That's it. That's the problem. Ayokong umuwi sa bahay ni kuya! Uuwian ko na lahat wag lang ang bahay ni kuya!

"Ayoko."

"And why is that? Don't tell me, you are still affected to---"

"Of course not!" Asik ko sa kanya.
No. I can't believe this. Sinumpa ko ang araw na 'yon! Sinumpa ko ang lugar na 'yon! At sinumpa ko ang hinayupak na lalaki na iyon!

Naalala ko pa kung paano nya ako pinahiya noon sa barkada ng kuya ko na crush ko noon. Birthday ng kuya ko noon, at imbitado lahat ng barkada nya including Gio-- my ultimate crush since college. Last year nangyari iyon, sa mismong bahay at kaarawan ng kuya ko.

"Hey Max!" Napalingon ako sa tumawag sa akin. It was Angelo. Tiningnan ko lamang sya at bumalik sa aking ginagawa. Wala naman akong sasabihin sa kanya eh kaya binalewala ko na lang sya.

"Ang taray naman ni miss." Natatawa niyang sabi. Still, hindi ko pa din sya pinapansin at nagpatuloy lamang sa pag-aayos ng cupcakes.

"Uy! Gio! You're here!" Pagkarinig ko palang ng pangalan nya ay agad akong nag-angat ng tingin at hinanap ng mata ko. Pero wala akong nakita. Matalim akong tumingin sa kanya at he was grinning from ear to ear. Shit! This man knows my weakness!

"Si Gio lang pala ang magpapatingin sayo sa akin ah!" Nang-aasar na sabi nya. He knew that I have a crush on Gio since college. Paano ba naman? Lagi syang nasa bahay namin noon kasama ang kuya ko at aksidente nyang narinig ang pinag-uusapan namin ng mga kaibigan ko about crushes and such. Simula noon ay iyon na ang ginagamit nya para asarin ako.
"Wala ka bang magawa sa buhay mo at nang-aasar ka na naman?" Taas kilay kong tanong sa kanya.