MÜPTELÂ

Halüsinasyon

Selamun aleyküm,dostlarım.Bence beni özlediniz :))  Çok uzun bir aranın ardından "müptelâ"kaldığı yerden devam ediyor. Her zaman söylediğim gibi bu kitap okunsa da okunmasa da final görecek inşaAllah. Hepinizden çok özür dilerim. Özel nedenlerden dolayı bu kadar ara vermek zorunda kaldım. Ama bundan sonra hep buradayım inşaAllah :)) Şimdiden keyifli okumalar.

*******

Ne kadar zamandır burada bu şekilde uyuduğum hakkında hiçbir fikrim yoktu.Gözlerimi açtığımda zifiri karanlık odanın her bir köşesine hakim olmuştu.Yavaşça uzandığım koltuktan doğruldum ve karanlığın o ürkütücü sesini dinlemeye başladım.Normalde korkutmazdı beni karanlık ama anlayamadığım bir sebepten ürperdiğimi hissediyordum.Biraz geri yaslanıp ellerimi yüzüme kapattım, ferahlamak için sessizce ayetel kürsiyi okudum. Birkaç dakika o şekilde kaldıktan sonra fısıltı şeklindeki ses kulaklarıma ulaştığında  beni fazlasıyla korkutmuştu. Yavaşça ellerimi yüzümden indirmeye başladım;sanki ellerime kalın bir halat bağlıymış da yukarıdan çekiyorlarmış gibi.Ellerim bir türlü inmiyordu yüzümden. Cesaretim yoktu korkmuştum bir kere. Derin derin nefesler aldıktan sonra besmele çekerek gözlerimi sonunda açmıştım,karşımda gördüğüm görüntü beni şoka uğratırken ellerim  istemsizce titremeye başladı.Kendimi iyice geri yaslayıp ellerimi ağzıma kapattım.

-Korkuyor musun ?

-…

-Cevap versene!

-…

-Haklısın, ağzın bağlıydı değil mi, unutmuşum.Karşımda nasıl da zavallı görünüyorsun haberin var mı ? Nerde o başını eğmeyen asil Behrem söylesene nerde ?!!

Kendi adımı duymamla korkum iki kat daha arttı ve ağzımdan çıkan çığlığa engel olamadım.Ellerimi yüzüme kapatır kapatmaz bir anda her yer aydınlandı. Omzumda bir el hissettiğimde tekrar bir çığlık attım.Kulaklarım uğuldamaya ve başım dönmeye başladı. İstemsizce  gözlerim kapanıyordu omuzlarımda ve bütün bedenimde hissettiğim sarsıntı hiçbir etki etmiyordu.

-Behrem,neler oluyor? Kendine gel!!

-…

- Ablacım gözlerini aç lütfen.

Ablamın sesi kulaklarıma ulaşmadan yok olup gidiyordu sanki. Göz kapaklarımda tonlarca yük hissedip bir türlü açamamam ne kadar normaldi ki ? Sesler yavaşça kesilmeye ve bedenimdeki güç iyice kaybolmaya başladığında asla uyanmamayı diledim…

*****YÜSRA*****

Yanı başımda çalan telefonun sesi kulaklarımı tırmalıyordu,yorganı başıma çekmeme rağmen o sinir bozucu ses kesilmiyordu. Elimle telefonu yokladım ve alarmı kapatmak için elime aldım. Gözlerimi açmak bile vakit israfıydı,uykumun en tatlı yerinde bu vaktimi öldüremezdim.Alarmı kapattıktan sonra telefonu sinirle bir köşeye attım. Kısa bir süre sonra  telefonun sesi ısrarla ikinci defa çaldığında  yorganı üzerimden fırlattım. Ne diye gecenin körüne böyle bir alarm kurardım ki,namaz için zaten kalkmıştım.Bir hışımla yataktan doğrulup alarmı kapatmak için nereye attığımı bilmediğim telefonu aramaya başladım. Gözlerimi açmakta güçlük çekiyordum,şu telefonu bulup uyumaya kaldığım yerden devam etmek istiyordum ama bulamıyordum ve delirmek üzereydim. Telefonun sesi çok net geliyordu.

-Nerde bu telefon?!

Kapının büyük bir gürültüyle açılması ve ışığın yanması ile bana sinirli bir şekilde bakan abime özür diler gibi tebessüm ettim.

-Yüsra!!

-Özür dilerim,kapatmaya çalışt..

Cümlemi bitirmeme izin vermeyerek yanıma geldi eğildi ve telefonu bana uzatarak sinirli bir şekilde konuşmaya başladı.