Wat een bullshit!

1 0 0
                                    


''De warme zon scheen op het kleine blokhutje in het bos. Van buiten leek het vredig, een leuk gezin. Een alleenstaande moeder met een hoop kinderen om voor te zorgen. Maar in werkelijkheid was het gewoon een vrouw, zonder kinderen of man, die kinderen trainde. Als je in het huisje was, leek het op een doodgewone familie. Een gezellige eettafel, leuk bloemetjesbehang en een openhaard in de hoek. En dan was er het luik, die leidde naar een kruipruimte. En dan is er een deur en achter de deur bevind zich een trainingsruimte. Natuurlijk is die deur wel opslot en goed bewaakt'' zei Jaimy terwijl ze in haar gedachte terug ging. '' Alle kinderen daar zijn als een soort familie. We zijn allemaal wees en om het jaar nam onze lieve begeleidster een nieuw kind in huis, die ze vanaf zijn of haar tiende traint''. ''Wow! Welke begeleidster? En is dat nog niet veel te jong? Waar gaat dit verhaal überhaupt heen?'' vroeg ik. Jaimy zuchtte. ''Ik probeer je uiteleggen hoe het daar werkt, ja. Nou stop met vragen en luister goed.

Op je vijftiende verjaardag moet je een proef doen. Daaruit blijkt of je klaar bent voor de volgende fase van de training, of dat je flink gefaalt hebt. En ik weet wat je nu gaat vragen: Wat gebeurd er als je faalt? Waarvoor is die training en wat is de volgende fase? Nou kijk. Wij worden opgeleid tot spoinage werk en vecht missies. We zijn  geen superhelden, maar proberen het goede te doen. Nu krijgen we alleen maar alle vechttechnieken en regeltjes voogeschoteld, maar zodra je de proef doet en naar de volgende fase gaat, word je er echt uitgestuurd met missies! Het is een heel cool proces. Zoals je ziet heb ik de proef doorstaan. Mijn missie was om jou naar het eiland te krijgen naar de lieve begeleidster. Natuurlijk kon ik je niet zomaar meenemen. O ja! als je faalt...'' vertelde Jaimy. Haar stem werd lager en ze begon griezelig uit haar ogen te kijken. Ik luisterde aandachtig, zoals ze zei, al begreep ik de helft niet. Waarom moest ik naar 'de lieve begeleidster' toe? En waarom leek de beschrijving van het huisje zo op het huisje van mijn droom?  Jaimy leek ongstoord verder te gaan. ''Als je faalt heb je een aantal opties. 1. Je blijft werken in het trainingskamp als schoonmaker, kok excetra. 2.Je herinneringen worden uitgewist met een speciaal programma en je word eruit gegooid. Probleem, aangezien je de afgelopen 15 jaar kwijt bent, dus inclusief je naam en je karakter. Alles wat je hebt geleerd, dus ook praten en lopen. Daarom word die optie niet vaak gekozen. Er is ook nog een 3de optie. De dood. Je kan de proef zo erg verprutsen dat je met vele wonden over blijft. Vele kinderen hebben de proef niet eens kunnen voltooien omdat de onderdelen te gevaarlijk waren en ze sneuvelde onderweg'' zei Jaimy, Met open mond staarde ik haar aan. ''Genoeg gebrabbel! IK wil de waarheid. Dit is geen uitleg, maar een moordpoging!'' riep ik. ''Het enige wat ik wilde weten is WAAROM IK IN VREDESNAAM NAAR EEN GETIKT EILAND MOET, WAAR IK EEN ONGELOVELIJKE 'LIEVE BEGEILEIDER'KRIJG, DIE ME DE AFGROND IN WIL HELPEN!'' riep ik. Jaimy probeerde me wat te sussen, maar het had geen succes. ''Waarom lijkt dat kamp van je zo erg op het huisje van mijn droom. En die begeleider? Dat moet zeker de zus van mijn moeder voorstellen? Mijn moeder had geen zus!''. Precies op dat moment kwam mijn tante binnen lopen. ''O, Allison. We moeten praten'' zei ze. Ze keek Jaimy aan en glimlachde. ''Je hebt haar gevonden!'' riep me tante en Jaimy knikte. Geschrokken keek ik van me tante naar Jaimy en weer terug. Het was een samenzwering! ''Wat?'' zei ik kortaf. ''Ally, je moeder had een zus. Haar naam was Justine. Ze is eg lang geleden verstoten door haar familie en verdween uit het zicht. Ze was een schande voor de familie en al het bewijs at naar haar bestaan leed is vernietigd. Ze had een ander beeld van de wereld dan jou moeder. Je moeder was spontaan en hield van dingen uitproberen. Haar zus Justine wou de wereld verbeteren en deed er alles aan. Soms ging ze te ver. Een goede daad eindigde bij haar altijd in een vurige brand. We hadden haar moeten laten gaan. Je vader vertelde me dit als geheim, omdat hij het eigenlijk niet mocht door vertellen van je moeder. Nu zijn ze er niet meer, dus is het veilig'' zei ze. Ik had tranen in me ogen en keek geen van beide aan. Wat is dit nou weer? Binnen een dag hadden twee mensen zojuist mijn hele leven in een recordtijd verstoord. Proficiat. Ik snifte even en mijn tante besloot me alleen te laten. Jaimy legde een hand op mijn schouder, maar ik trok hem weg. Wat een bullshit. Jaimy trok haar neus op en verliet ook de kamer. Daar stond ik dan, helemaal alleen met een betraand gezicht in een grote puinhoop, dat men mijn leven noemde. Het was een leugen, vertelde ik mezelf. Toch wist ik diep van binnen dat het waar was. En ik moest er heen om dat mezelf te bewijzen.


Een gloednieuw deel van Ally's Dream! Ik was een tijdje afwezig vanwege vakantie, maar ik ben er weer, dus verwacht maar een heleboel nieuwe delen van heleboel boeken! Tot Dan!


Ally's DreamWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu