Ally's Dream

Echt op het eiland

De zon kwam langzaam op. Blijkbaar hadden we de hele nacht rondgedwaald over de oceaan. We waren al een tijdje aan het varen over het water. Op het moment waren alle bomen weg en bewogen we ons over helder blauw water. De weerspiegeling van de wolken was te zien in het water, net als onze gezichten, die nieuwsgierig over de rand van de boot hingen. Ik keek mijn ogen uit. Ze had gelijk, die Jaimy. Het eiland leek onschuldig en lief. Je zou niet denken dat hier kinderen werden getrained om vervolgens op missies werden gestuurd. Jaimy keek geconcentreerd voor zich uit. Zij was hier opgegroeid, dus voor haar was het al niet speciaal meer. Toby hield het niet meer. Hij stond ineens op en verloor zijn evenwicht. Met een plons viel hij in de rivier. ''Toby!'' riep Jaimy en stopte de boot. Blijkbaar was de stroming sterk, aangezien het bootje gewoon door ging  met varen. Door de adrenaline trok ik mijn jurkje uit en sprong het water in. Tyler had gelijk, het was goed dat we onze zwemkleding aan hadden. Ik greep Toby bij zijn arm en keek hem aan. We waren nog altijd onderwater. Het water was zo helder dat ik in Toby's ogen kon kijken. Hij was bang. Ik voelde me meteen schuldig. Ik zwom omhoog en kon eindelijk adem halen, gevolgd door Toby. Jaimy keek opgelucht naar het water. ''Het is best diep'' hoestte ik terwijl ik terg de boot in kroop. ''Dat zou je niet denken als je ernaar kijkt''. Ik keek Jaimy aan als een hint. Er is wel meer op dit eiland dat je niet zo verwachten, dacht ik. Ook Toby was weer terug op de boot. ''Nu ben ik het zat. Ik wil de waarheid, wie je ook bent'' raasde Toby. Ik keek Tyler aan en daarna weer Toby. ''Ik leg het snel allemaal uit. blijf nu maar weer in de boot, zwemmer. Sommige wateren wil je niet begaan''. Met die woorden startte Jaimy de motor. Verslagen viel Toby terug in zijn stoel. Ik greep mijn jurkje en deed hem aan. Het was nog best koud, al hielp de prachtige zon van Daisy Island een hoop. Uren lang dwaalde we door de beekjes en rivieren. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een waterval. ''Laat me raden, we gaan er onderdoor'' lachte Tyler. Jaimy grijnsde en keerde stuurboord. ''Wacht... serieus?'' riep Tyler. We voerden door de waterval. Het water viel op onze hoofden alsof het een douche was. Zodra we daardoor waren verscheen een prachtig meer. Om het meer waren bomen, met een prachtige zilveren gloed. Aan de rechterkant was een leeg stuk met madeliefjes erop. We keerde links af en daar stond een boothuis. ''We zijn er'' lachte Jaimy en keek om zich heen. We legde aan en stapte uit het bootje. Ik wrong mijn lange bruine haar uit en liep naar Jaimy. ''Deze plek verbaasd me iedere keer'' zei ze.

De maan stond weer hoog aan de lucht en wij banjerde nog steeds door de bossen. De maan was zo vel dat de bomen nog steeds prachtig glinsterde. We keken onze ogen uit. ''Dus.... boeken we een hotel? Of zijn jullie meer camping mensen?'' vroeg Toby en Tyler knikte. ''Een blokhut. Daar verzamelen we de spullen. Het is dicht bij het meer'' zei Jaimy. We liepen verder door het bos en Jaimy wenkte me. ''En jij gaat natuurlijk naar de begeleidster. Jij gaat je lot vervullen, Alison'' zei Jaimy. Ik keek haar aan, maar sloeg mijn ogen snel genoeg naar de grond. Mijn hart begon sneller te kloppen. De puzzelstukjes vielen in elkaar. Tyler en Toby zullen zonder mijn wegmoeten. Zij zullen misschien wel de vakantie van hun leven hebben, terwijl ik de begeleidster probeer te overtuigen dat ik niet de geschikte persoon ben om op een één of andere missie te gaan. Mijn ogen werden waterig. Nee. Dit was mijn rommel, dus ik ga het opruimen. Ik loop op de begeleidster af en zeg wat ik te zeggen heb. Daarna vertrek ik met mijn broer en vriend en kom ik nooit meer terug. Ik draaide me naar Jaimy. ''Ik doe het. Ik ga naar de begeleidster'' zei ik. Jaimy knikte. ''Goed. We gaan morgen''.

Welkom bij deel 18. Het volgende deel kunnen wij zien hoe ze naar de begeleidster gaat en of haar plan gaat lukken. Ben je benieuwd? Zeg het in de reacties en dan zie ik je daar. Bye!