SENİN İÇİN (Askıda)

2. BÖLÜM

MULTİMEDYA/ MELEK-HAKAN

* * *

" Kararını ne değiştirdi Melek? "

Hastaneye girmişler ve Yasemin'in odasında karşılıklı oturup kahve içiyorlardı.

Yasemin bu soruyu çekinerek sormuştu. İki sene önce kendisi beraber gelmeyi teklif etmiş ancak Melek, annesini yalnız bırakmamak için gelmemişti. Zamanında, Melek'in dilinden düşürmediği intikam sözü şimdi onu korkutuyordu.

Melek'in bilinçsizce atacağı her adım onun hayatını riske atacaktı ve Yasemin göz göre göre arkadaşını bataklığın içine yollamaya hiç niyeti yoktu!

Bu soruya verecek cevabı var mıydı Melek'in? Bir çok nedeni vardı bunun için. Öncelik tabi ki de babasının ölümünü araştırmaktı ve bunu en kolay yolu da tayinini buraya istetmekti. Bunu başarmıştı da.

Ya sonra?

Derin bir nefes alıp, elinde tuttuğu kahve bardağından bakışlarını sıkıntıyla arkadaşına çevirmişti Melek.

" Rahat uyuyamıyorum Yasemin. Babamı, benden alanların hâlâ rahat rahat nefes aldıklarını bilmek uykumu kaçırıyor... Bir anda karar verdim ve geldim. Zaten uzun zamandır kafamdaydı biliyorsun. Geciktirmenin de bir manası yoktu. Hem tüm raporlar burada. Buradan daha rahat bir araştırma yaparım."

Yasemin, Melek'i kararlılığından korkarak aklındaki soruyu sordu.

" Peki onları bulunca ne olacak Melek? Karşılarında sakinliğini koruyabilecek misin? Ya geri dönülmez bir hata yaparsan? "

Onlara ulaşınca ne yapacaktı? Bu soru her zaman dönüp duruyordu beyninde. O an geldiğinde sakin kalabilecek miydi? Haklıydı Yasemin. Yapacağı en ufak hata, onun için geri dönüşü olmayan bir yola iterdi onu.

Gülümseyerek arkadaşına döndü.

" Unuttun mu? Ben babamın kızıyım! Ne olursa olsun, O'nun adına leke sürmem, için rahat olsun. "

Kendinden emin konuşmuştu. Babasının kızıydı O. Yanlış birşeyin içinde olmazdı. En azından vicdanı el vermezdi buna.

" İçimin rahat etmesi için, senin de rahat olman lazım. Ben her zaman yanındayım ve yanlış bir adım atmayacağına da eminim. "

Eliyle arkadaşının eline doğru uzatıp konuşmuştu Yasemin. Yanında olduğunu hissettirmek istiyordu.

Kolay değildi arkadaşının yaşadıkları. Hayatının en güzel günlerinde, kahramanını kaybetmişti. Kendi ailesi hayattaydı ancak bu Melek'i anlamamasına engel değildi.

O zor günlerinde arkadaşının nasıl yıkıldığının bire bir şahidiydi. O günleri zor atlatmıştı. Bir daha aynı acıları yaşamak, arkadaşına ağır gelirdi bunu biliyordu. Ve hiç bir şekilde onu yalnız bırakmayacaktı.

Yasemin, hastanede ayarladığı bir odaya Melek'i yerleştirmiş, sabaha kadar dinlenmesini istemişti. Kendisi de görevine geri dönmüş ve nöbetinin bir an önce bitirip, yatağına kendini atma planları yapmaya başlamıştı.

***

Biten nöbetin ardından Yasemin, Melek'i uyandırmış ve birlikte hastaneden ayrılmışlardı. Birlikte boğazda güzel bir kahvaltı yapıp, Yasemin'in evine geçtiler.

Yasemin yeni evini, Melek'e gezdiriyordu. 3+1 olan ev oldukça geniş ve rahat döşenmişti. 2 ay olmuştu buraya taşınalı. Ailesinin de desteğiyle almıştı bu evi. Aslında küçük bir ev işini görecekti ancak ailesinin ısrarıyla, ileride de kullanabileceği bu evi tercih etmişti. İstanbul'un en güvenli sitelerinden birinde bulunan evi, 7. kattaydı ve az da olsa deniz manzarası vardı.