Home² // Vmin ✔

Promise

Kim Taehyung

"Sev beni Taehyung."

"Ha?"

Tepkime karşı gözleri kaybolana kadar gülümsedi ve ben hâlâ ona şaşkınca bakarken elini saçlarıma atarak saçlarımı okşamaya başladı.

"Beni sevmeni istiyorum ama bunun bir anda olmayacağını da biliyorum. O yüzden beni sevmek zorunda değilsin, sadece belki içinde bana karşı bir duygu varsa onu bilmek istemiştim... Ama galiba yok."

Cevap vermeyip sadece yutkunduktan sonra elindeki defteri işaret ederek konuştum.

"Daha ne kadar sürecek bu şey?"

"Bilmiyorum..."

Eğdiği başını kaldırarak ağlayan gözleriyle bana baktığında kaşlarımı çatarak baş parmağımla yanağındaki ıslaklığı sildim ve yüzünü avuçlarımın arasına aldım.

"Neden ağlıyorsun?"

"Beni bırakmazsın değil mi Taehyung? O hastane odasından kurtuldum diye benden uzaklaşmazsın değil mi..?"

Onun böyle ağlaması ve bunların benim yüzümden olması canımı yakıyordu. Neden kabul etmiştim ki o resimleri gerçekleştirmeyi? Her şey daha kötü olmuştu. Üvey kardeşime karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştım ve bunu herkesten gizlemek zorundaydım. Jimin'den bile...

"Seni bırakmayacağım Jimin. Aynı evde yaşıyoruz. Hatta istediğin zaman birlikte uyuyabiliriz."

Gülümseyerek konuştuğumda o da burnunu çekti ve ağlamaktan çatallaşan sesiyle konuştu.

"Peki ya daha fazlası? Hastane odasında yaptığımız şeyler?"

"Bilmiyorum... Hiçbir şey bilmiyorum Jimin."

Başını sallarken gülümsemeye çalışması ona olan hislerimi bağıra çağıra söylemeyi istememi sağlıyordu. Mutlu olmamızı istiyordum.

"O zaman bana söz ver, beni bırakmayacaksın değil mi?"

Gülümsedim.

"Söz veriyorum, seni bırakmayacağım."

Ve o da gülümsedi.

Taehyung'u masum yapmak istemiyorum, süründürcem Tae'yi.

Çok pis planlarım var aq çıldırıyorum wuosjdsokssi