Home² // Vmin ✔

Loss of memory

Kim Taehyung

"Durumu nasıl?"

Annemin odaya girmesiyle gözlerimi uyuyan Jimin'den ayırmıştım ve ağlayarak Jimin'in yanına gelerek ağlamaya devam etmişti.

Bakışlarını bana çevirerek tekrar durumunu sorduğunda yutkundum ve konuşmaya başladım.

"Tümör..."

"Tümör mü?"

Kaşlarını çatarak konuştuğunda başımı salladım.

"Evet... Beyninde bir tümör var."

"Oğlum..."

Eliyle ağzını kapatırken ağlaması şiddetlenmişti ve ayağa kalkarak ona sarıldım.

"O iyi olacak... Sadece kendine dikkat etmesi ve kontrollere gelmesi yeterli."

"Hastaneye neden gelmiştiniz ki siz?"

Annemin kollarımdan ayrılarak sormasıyla bakışlarımı kaçırmaya çalışmıştım. Kanama olayını söylemeyecektim, eminim bunun hastalıkla bir ilgisi yoktu. Değil mi?

"Bayıldı."

Aslında iyi ki de bayılmış diyordum. Eğer bayılmasaydı hastalığını farkedemeyecektik ve belki de... Durumu daha kötü olacaktı.

"Babana haber vermemi ister misin?"

"Hayır. Gerek yok."

"Ama..."

"Gerek yok dedim anne."

"Peki. Jimin hastalığını bilmiyor değil mi?"

Başımı iki yana olumsuz anda sallamıştım.

"Henüz uyanmadı, uyanınca söyleyeceğim."

***************

"Jimin?"

Jimin'in uyandığını görür görmez hızla ona yaklaşmıştım ve gözlerini tamamen açtıktan sonra gülümsemişti.

"Galiba yine rüya görüyorum, burdasın."

Kaşlarım çatılırken gülmüştüm.

"Ben hep burdaydım Jimin."

"Hep rüyalarımdasın..."

"Jimin? İyi misin?"

"Akıl hastanesinde yatmam dışında iyiyim."

Elini kaldırarak yanağımı okşamasıyla şaşkınca ona bakıyordum. Neler oluyordu?

"Sana dokunabiliyorum. Rüyalara dokunulmazdı... Gerçekten burada mısın?"

"Buradayım Jimin. Bebeğim neler oluyor?"

"Sadece sana olan sevgimden dolayı bir akıl hastanesindeyim ve sen de yine rüyalarımdasın. Başka ne olabilir ki..."

Hızla odadan çıkarak hızlı adımlarımla doktorun odasına varmıştım ve sinirle bağırarak içeri girdim.

"Jimin'in neyi var?!"

Sonraki bölüm final ama angst olup olmayacağı hakkında bir şey söylemeyeceğim.

Merak forever <³¹