Keyla's POV
Pagkatapos ng nangyari kanina sa kusina, bumalik ulit ako sa kwarto ko. Ewan, walong taon na ang nakalipas dapat nga nakamove-on na ko eh. Kainis namang puso to! Ok, so nang dahil sa nangyari kanina ginutom ako ng malala kaya lalabas na ko sa lungga ko-- ulit! *deep sigh* Paglabas ko nakita ko si Manang Andeng.
"Pssst, Manang, naka-alis na po ba si Hudas?" tanong ko.
"M-maam, n-nasa likod niyo ho siya." pautal utal na sagot ni Manang at umalis na. Nilingon ko si Hudas.
"Ba't hindi ka pa umuwi? Dad told me awhile ago that we will be having a dinner at your house. Aren't you going to prepare?" mataray na tanong ko.
"You're Dad told me awhile ago na hindi ka sasama, so sinabi ko sa kaniya na sasamahan nalang kita dito, and sang ayon naman siya." He reasoned.
"Well, I changed my mind, sasama ako sa kaniya." sabi ko at na una ng bumaba ng hagdan.
👿Suarez' Mansion🔥
Nakarating kami dito sa mansion nila na nakasimangot. Nakakainis si Dad, sabi ko kanina, sa kaniya ako sasabay eh!
"Kahit ang pinaka-magaling na pintor hindi kayang i-pinta yang nakabusangot mong mukha." pang aasar ni Lawrence sa'ken.
"Gusto mong mamatay nang maaga?" naiinis kong tanong.
"Uhhm, hindi pa. Hindi pa tayo nagkaka anak so hindi pa'ko pwedeng mamatay." nakingising sagot niya! Aish!
"Bastos! Gumawa ka ng anak mo! Gagamitin mo pa'ko!" Nakakairita! Nauna na akong lumabas ng kotse at hindi ko siya hinintay.
Habang naglalakad ako papasok ng mansion nila ay naramdaman kong may pumalibot na kamay sa bewang ko kaya napahinto ako ng paglalakad, sino pa ba? Edi 'yong demonyong lalaki.
"Yuck! Bitawan mo nga 'ko!" sabi ko.
"No!" sabi niya sabay ngisi.
Kinuha ko ang kamay niya na nasa bewang ko at binatukan siya, dali dali naman akong pumasok sa loob at pinuntahan si Dad.
"Hey, Dad!" bati ko kay Dad nang makarating ako sa table nila ng mga kaibigan niya.
"Asan si A.L?" tanong niya. Duhh! A.L? Si Dad lang ang tumatawag kay Lawrence niyan, at ang baduy pakinggan.
"Ewan ko." sabi ko sabay upo sa tabi niya.
"Tsk. Tsk! Keyla Eunice, you need to forgive him already. Ikaw lang ang hindi makapag let go ng nakaraan eh." bla bla bla. Like I care.
"Tama! Sa gwapo kong 'to! Hindi mo'ko mapatawad." I rolled my eyes, sino pa ba? Edi 'tong kapatid ni Satanas!
"Ang hangin! Asa kang mapapatawad kita agad! Dun ka nga! Ang lapit lapit mo!" singhal ko sa kaniya, umupo ba naman na dikit na dikit saken.
Lumayo naman siya ng....Kaunti! Bwisit nayan! Ilang minuto din kaming natahimik dahil na rin sa pag start ng program. Pero binasagbniya din naman ang katahimikan.
"Let's talk, later." he said.
"Ayo--"
"I don't accept no, so no choice ka. Sa ayaw mo at sa gusto, mag uusap tayo. It's for our own good." It's for our own good? Edi wow!
"Kausapin mo sarili mo!" singhal ko.
"Silence! Kayong dalawa kanina pa kayo ha" suway ni Dad samin, kaya natahimik kami.
"I'm sorry.." he said after a moment of silence, I don't know if si Dad ang sinabihan niya 'non o ako, then he held my hand.
