Lawrence's POV
Exactly 8 nako nakarating dito sa bahay at si Dad, Debbie at yung boyfriend niya nasa dining area na, kumakain.
"Good evening, everyone!" I greeted them at umupo na sa pwesto kong upuan.
"Kuya, you're late." sabi ni Debbie.
"I'm sorry little brat. Nagdate kasi kami ng girlfriend ko." rason ko. Date daw? Haha..
"Tsk. By the way, meet my boyfriend. Kuya, he's Trevor James Rivera and Trevor si Kuya Andrew." nagtangu-an lang kami since nasa kabilang side siya ng table.
"Let's talk later, Trevor." I said seriously.
"Kuya! Nakakatakot ka!" biglang sabat ni Debbie.
"Bakit?" pa-inosente kong tanong.
"Para kang handang pumatay sa kaseryosohan mo." tsk, didn't she noticed it that I'm protecting her, as her brother?
"Kumain na nga lang kayo. Nasa harap kayo ng pagkain." suway ni Dad.
"Sorry po." sabay naming sagot ni Debbie.
After a few minutes natapos din kaming kumain. At natapos lang kaming kumain ni isang word wala talaga si Trevor nasabi. Ano yon? Bakla? Takot makipag-usap? Papunta akong kwarto ko para mag-bihis, timing din naman na kalalabas lang ni Debbie sa kwarto niya.
"Brat!" tawag pansin ko sa kaniya.
"Oh?"
"Lika dito, may tanong ako." sabi ko.
"Ano nga?" naiinis niyang tanong.
"Bakla ba yung pinatulan mo?" tanong ko.
"Aba! Gago to ah! Sakalin kita Kuya gusto mo?!" galit na singhal niya saken, ako naman natatawa sa reaction niya.
"Joke lang! Haha. Pero di nga? Lalaki ba 'yon? O takot lang makipag-usap?" nagtatakang tanong ko.
"Kuya, lalaki siya, nahihiya lang siya siguronh makipag-usap, ok? Tama na ang pagdududa, papatayin kita." hahaha.. Amazona!
"Oo na, sabihin mo sakaniya mag-uusap kami, ng kami lang. Hintayin niya ako sa sala. Magbibihis lang ako." sabi ko.
"Ok!" nakabusangot niyang pagsang-ayon at saka bumaba na.
A few minutes bumaba na ako dahil tapos na rin ako sa mga ginawa ko. Pagdating ko sa sala nandon ang kapatid ko at yung boyfriend niya kaya tumikhim ako para makuha ang atensiyon nila. Umalis naman si Debbie at naiwan kami ni Trevor.
"Uunahan na kita Trevor 'wag mong sasaktan ang kapatid ko, ako makakalaban mo." banta ko sa kaniya.
"Don't worry, seryoso ako sakaniya." sabi niya.
"Talaga lang ha." I said in unsatisfied tone.
"I can do anything, everything just to be deserving for her." he said very determined.
"If you say so." I said then shrug. Umalis na'ko at dumiretso sa kwarto ko.
Pagpasok ko nakita ko ang cellphone ko na nag ri-ring, tiningnan ko kun sino ang tumatawag pero namatay din naman agad. Nagulat ako ng maraming missed calls at texts puro galing kay Eunice. Binasa ko ibang messages niya na nag-aalala daw siya saken, nasaan na daw ako, nakarating na ba'ko sa mansion namin, ang iba naman parang galit na siya dahil hindi ako nakapag-reply agad sa kaniya. Nahinto ang pagbabasa ko ng may tumawag siya ulit saken, kaya sinagot ko agad ito.
"BWISIT KA LAWRENCE! JUSKO NAMAN! OK KA LANG BA? NASAN KA? BA'T HINDI KA NAGREREPLY? NI HINDI MO RIN SINASAGOT TAWAG KO! GUSTO MO BANG MAMATAY?!!" inilayo ko amg cellphone ko sa tenga ko ng sumigaw siya habang umiiyak. Ang O.A talaga ng babaeng 'to. Haha
"Easy, I'm ok. Nag uusap kasi kami ng boyfriend ni Brat at naiwan ko ang cellphone ko dito sa kwarto ko. Sorry." paliwanag ko.
"Bwisit ka! Nag-alala ako sa'yo! Akala ko kung ano na amg nagyari sa'yo habang pauwi." I'm sure nakapout na si Eunice sa itsura niya ngayon. Haha.
"Tss. Wag ka na ngang umiyak, ok lang ako. Ok na ok!"
"Hmp! Baba ka na'to! Kinamusta lang naman kita kung nakarating ka na diyan. So ok ka naman, bye!" pagmamaldita niya saka binaba ang tawag. Hahaha.
Ang sweet talaga ng girlfriend ko. Note the sarcasm please.
🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶
Hey guys! So sa reply ko kay Nessieharu16 mag uupdate ako kahapon pero hindi ko na update kasi NAKALIMUTAN KO! hahaha. Sorry! Akala ko kasi napublish ko na, tapos pag check ko ulit ngayon hindi pala. So Sorry..✌✌ peace y'all😂
