Keyla's POV
"Laaaawwwrrrreeenceee!!!" sigaw ko.
"'Wag ka ngang sumigaw! Eunice naman, bago lang tayo naka uwi galing mall, ngayon gusto mo namang umalis. Wala ka bang kapaguran?" Opo, kinukulit ko ang ang boyfriend ko na umalis ulit.
"Don't you love me?" I said with puppy eyes.
"Of course, I love you, pero napagod na'ko sa paglilibot natin, at wala na akong lakas para mag maneho pa. Isa pa, hapon na kaya." waaaaah! ayaw niya!
"Sige, umuwi kana. Matutulog nalang ako." pag susungit ko.
"Aish, let's sleep togeth---"
"NO!" I shouted.
Jusko! Ito na ba 'yon?
Eww! Eunice, you're thinking about that thing. Ang manyak mo na mag-isip ha!
Che! manahimik ka jan utak ha!
"Uyyy, minamanyak ako sa isip niya! 'Wag ka nga. Hindi pa tayo kasal." aba't! Naghahanap siguro to ng sakit ng katawan.
"Gusto mong masaktan?!" singhal ko.
"Ok ok, I'll stop." sinamaan ko siya ng tingin.
"Umalis ka na nga! Matutulog nalang nga ako eh." sabi ko sa kaniya.
"Mall, tayo." bigla niyang bulalas. Nagliwanag naman ang mukha ko.
"Joke! Liwanag naman agad mukha mo! Ge! Alis na'ko. Bukas na lang tayo mag mall. Alam kong pagod kana, pero gusto mo paring mag mall." tsss, sarap batukan! Pasalamat siya mahal ko siya.
"Oo na, sarap mong sabunutan! Shoo! Alis na!" pagtataboy ko sa kaniya.
"Ok bye!" paalam niya sabay kiss sa cheeks ko. Malandi na'yon! Hindi pa ginawa sa lips yung kiss! Wait--what? lips? Ang landi ko rin pala. Haha.
"Bye Babe! Love you! Ingat sa pag-uwi!" bilin ko sa kaniya.
"Ok, love you, too. Sleep tight, dream of me!" sabi niya habang pasakay na sa kotse niya at umalis.
*beep beep*
May nag message sakin. Binasa ko ito habang paakyat ng hagdan patungo sa kwarto ko. Kyaaaah!
Kinikilig ako.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
From: Lawrence😘
I miss you, already 😭
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Awwww. Ang landeee!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
To: Lawrence😘
Malandi na'to! 'Wag kang mag text na nagmamaneho!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Gusto na atang mamatay ng boyfriend ko! Haha. Joke✌ Hindi na nagreply ang loko, buti naman. Matutulog na lang ako.
~
Nagising ako dahil sa mabilis at maingay nakatok sa pinto ng kwarto ko. Nagdadabog na bumangon ako sa kama ko saka tinungo ang pinto ng kwarto ko.
"YAH! Ano ba?!" singhal ko.
"Sorry po Ma'am, pero may naghahanap sa inyo sa baba." sabi ng kasam-bahay namin.
"Oh, sorry din po. Sige po, sabihan niyo nalang na hintayin ako." hinging paumanhin ko.
Nag ayos lang ako sandali at bumaba na. Ooooh! Si Debbie pala, ano kaya ang kailangan niya?
"Look, who's here? What do you need, Debbie?" I asked.
"I need you to, break your relationship to Andrew. Kailangan ng Tatay ang anak ko." Wuuutt?
"At kailan pa naging Bantay Bata 163 ang boyfriend ko? Your child needs a Dad, baka bantay ng anak mo, ang hinahanap mo?" agad na sagot ko.
"I'm not joking! He needs his faher."
"Neither am I. Ano to wattpad story na pag nalaman ng girlfriend ng lalaki na nakabuntis ito, lulupasay at iiyak? Duuh, wala ka na bang, ibang rason para makuha mo ang boyfriend ko sa akin? Just stick to the fact na, HINDI KA NIYA KAYANG MAHALIN, KASI STEP-SISTER KA LANG NIYA. Desperada ka na talaga!" Mahabang litanya ko. Why don't she just accept the fact that my boyfriend will never love her again.
