Υπήρχαν φορές που προσπαθούσα να αναγκάσω τον εαυτό μου να μην πιστέψει σε κάθε λέξη, σε κάθε πονεμένο βλέμμα, σε κάθε συγγνώμη. Υπαίτιος δεν ήταν άλλος από αυτόν που δολοφονούσε την καρδιά μου μένοντας μακριά μου, αυτός που πλέον δεν ήταν απλά εδώ.
Είχε πλάκα, καθώς αυτός ο άνθρωπος απεχθανόταν τα πλήθη και την προσοχή και τώρα βρισκόταν σε τόσα διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα. Στο μέρος όπου ήταν, στις σκέψεις τις δικές μου και της Natalie, στις αναμνήσεις των γονιών του, στις αναφορές τις αστυνομίας.
Βρισκόταν παντού και ταυτόχρονα πουθενά.
«Τι σου είπε ο Peter, εκείνο το βράδυ;» ψιθύρισα ξαφνικά και η Natalie γύρισε να με κοιτάξει κουρασμένη. Το κεφάλι της στηριζόταν στο τζάμι τής πόρτας τού αμαξιού. Πιθανότατα να την είχε πάρει ο ύπνος, αλλά ήμουν υπερβολικά εξουθενωμένη για να περιμένω μέχρι το πρωί να απαντηθούν οι ερωτήσεις μου. Η Natalie με μία ματιά το κατάλαβε, με αποτέλεσμα να ισιώσει την πλάτη της με μία κίνηση, ενώ στην συνέχεια έτριψε τα μάτια της κουρασμένη.
Για μία στιγμή την λυπήθηκα, αλλά το τσούξιμο στο μάγουλό μου από την σφαλιάρα δεν έλεγε να σταματήσει να καίει, ακόμα και δύο ώρες αργότερα. Η Natalie δεν ήταν κακιά, μα οι κινήσεις της μαρτυρούσαν πως εκείνη η ίδια πίστευε πως εγώ ήμουν.
«Αυτό που σου ζήτησε να κρατήσεις κρυφό, αν και εφόσον το γνώριζα δεν είχε νόημα. Δεν ρώτησε πως το έμαθα όμως. Ρώτησε πως είσαι.»
«Τι του απάντησες;» Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν σίγουρη πως ήθελα να μάθω. Η Natalie αυτή ήταν πιο σκοτεινή, τυφλωμένη από την προδοσία. Αν και σχεδόν δεν το καταλάβαινες. Τα μάτια της όταν σε κοιτούσαν έμοιαζαν να είναι ακριβώς όπως ήταν, δύο χάντρες που έκρυβαν την χαρά τού ήλιου μέσα τους. Και τι καταιγίδα ή σύννεφο μπορεί να επισκιάσει κάτι τόσο πανέμορφο; Την απάντηση την μαρτυρούσε το τρέμουλο στα χέρια της, αυτό που προσπαθούσε απεγνωσμένα να κρύψει. Τα ανάκατα, αχτένιστα μαλλιά της, το αδύναμο χαμόγελό της. Οι καφέ μακριές σαν ζωντανές μπούκλες της, πλέον έμοιαζαν μουντές. Η ίδια η Natalie δεν θύμιζε πια την Natalie. Και εγώ ήμουν πολύ αναστατωμένη με όλα τα υπόλοιπα.
Διάολε, έχανα τον ύπνο μου εξαιτίας της, ενώ αυτή έχανε τον δικό της εξαιτίας μου. Και όλα αυτά όσο υποστήριζα πως την προστάτευα.
«Πως μακριά του, πάντα θα είσαι μια χαρά.» Έκλεισα απότομα το στόμα μου. Τώρα αυτό, σίγουρα δεν το περίμενα.
YOU ARE READING
Τελευταίο Βλέμμα | Βιβλίο 1 ✓
Mystery / Thriller«Μην ζητάς συγγνώμη επειδή αγαπάς. Ζήτα συγγνώμη για αυτά που κάνεις για την αγάπη και πονάνε.» -1 ΘΕΣΗ στην ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΟΙΝΟΥ στον διαγωνισμό vilvasawards 2017 -1 ΘΕΣΗ στον διαγωνισμό June's Best Greek Books Contest 2017 (βαθμολογία 8,5/10) -ΒΑΘΜΟ...
