Τελευταίο Βλέμμα | Βιβλίο 1 ✓

09. Hiding His Real Face In Shades Of Grey

Στις αναμνήσεις μου, ο Peter είναι εκεί. Πάντοτε παρόν, χωρίς να θέλει να φύγει ή να σκοπεύει να το κάνει. Βρίσκεται δίπλα μου και μου κρατάει το χέρι, μερικές φορές το φιλάει ή άλλοτε το κρατάει σφιχτά όταν κοιμόμαστε τα βράδια. 

Με φλερτάρει λες και δεν είμαι δική του. Με κοιτάζει σαν να με βλέπει πρώτη φορά και πέφτει κάτω από τα σύννεφα. Με φιλάει σαν να είναι η τελευταία φορά. 

Τώρα δεν μπορώ να θυμηθώ πως ήταν να τον φιλάω. Γιατί το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι κάθε φορά που ο Peter ήταν εκεί. 

Δεν ήταν πάντα μυστικοπαθής. Κάποτε μου τα έλεγε όλα. Κάποτε μπορούσα να τον εμπιστευτώ με κλειστά μάτια. 

Όχι πια, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως φταίει μονάχα αυτός. Γιατί στην σχέση αυτή ήμασταν δύο και αυτός έκρυβε το πραγματικό του πρόσωπο σε αποχρώσεις τού γκρι. Γιατί το άσπρο και το μαύρο δεν ήταν αρκετό. Γιατί κάποτε, γεγονότα και αισθήματα ζωγραφίζονται με γκρι. 

Το κουβάρι των σκέψεων για μία ακόμα φορά αδυνατεί να μου προσφέρει στιγμή ηρεμίας. Περισσότερες κατηγορίες φτιαγμένες από εμένα με σκοπό να πληγώσουν εμένα. Κατηγορίες με σκοπό να πληγώσουν εκείνον. Αλλά τελικά, μονάχα εγώ τις ακούω, μόνη μου καθώς τριγυρνάω την πόλη.

Κάπου έχει κάνει λάθος. Κάποιο ψέμα του πήγε στραβά, δεν γίνεται. 

Αρχικά σκέφτομαι το νοσοκομείο που είχε πάει πριν λίγους μήνες, πριν δολοφονηθούν αυτές οι κοπέλες. Όταν είχε φύγει νωρίς από το σπίτι και έψαχνα να τον βρω, μόνο για να μάθω πως πήγε στο νοσοκομείο. 

Ψάχνω μέχρι και την ημερομηνία, η τελευταία φορά που τον πήρα τηλέφωνο. 11 Ιανουαρίου. Αλλά το νοσοκομείο δεν εφημερεύει, οπότε στις τρεις το πρωί όπου βρίσκομαι στους δρόμους δεν θα το βρω ανοιχτό. Αλλά αυτό δεν με σταματάει από το να περπατήσω μέχρι εκεί. Κλειστό, όπως περίμενα. Μερικούς ορόφους πάνω, βλέπω φώτα ανοιχτά. 

Θα έλεγα πως βρισκόμουν σε αδιέξοδο, αλλά τεχνικά δεν έχω βρεθεί ακόμα εκεί. Το πρωί το νοσοκομείο θα δεχόταν κόσμο και θα προσπαθήσω να ρωτήσω για εκείνη τη μέρα. Αλλά το νοσοκομείο δεν θα άνοιγε πριν τις επτά. Που σήμαινε μονάχα ένα πράγμα : εγώ και οι σκέψεις μου έχουμε τέσσερις ώρες να σπαταλήσουμε και μιας και το να επιστρέψω σπίτι δεν ήταν κάτι που ήθελα να κάνω ιδιαίτερα, το να βρω κάπου να περάσω την ώρα μου φαινόταν σαν το λογικό πράγμα. 

Πάνω μου έχω μονάχα πέντε δολάρια. Και εξαιτίας αυτού, αποφασίζω να πιω ένα πότο στο πρώτο μπαρ που συναντάω μπροστά μου. Βρίσκεται δύο τετράγωνα μακριά από το νοσοκομείο και δεν το έχω ξαναδεί ποτέ. Μέσα στην αδρεναλίνη τής στιγμής αποφασίζω να μπω μέσα και να πιω ήρεμα ένα ποτό, περιμένοντας να περάσει η ώρα, δίχως να αποκοιμηθώ ή να κάτσω στους δρόμους. Το πιο κοντινό food restaurant βρίσκεται πέντε λεπτά μακριά με τα πόδια. Αλλά αρνούμαι να απομακρυνθώ πολύ από το νοσοκομείο.