Zeytin

714 9 2
                                    


Ben sanırım çok şanslı bi kızım,gerçekten ya ilk girdiğim odada eşyalarımı buldum çünkü;cüzdanım,kaskım,diğer ekipmanlarım,çantam herşeyim ordaydı.Hemen doğal olarak gözlerim kıyafetlerimi aradı.Onları ararken odayı inceledim,bu kadar zengin birinin evinde bu kadar küçük bi oda olması garibime gitti doğrusu.Temizlik eşyalarının tıkıldığı bi dolap gibi yerdi,ayaklarımı atacak yer yoktu her yer ıvır zıvırla doluydu.Sonunda çantamı gördüm,odanın içindeki,dolmuşa sıkışmış gibi duran iki dolabın birinin üstündeydi.Uzandım ama minnak boyum,minnak dediğim orta boyluyum.Uzanamadım napıyım dolaplar çok yüksekti,bende katananın ucunu uzattım ve onunla çantayı çekmeye çalıştım.Ter içinde kaldım ama sonunda çantamı aldım.İçini karıştırdım bişeyler eksilmişmi diye 'he rüzgar adam milyoner senin 10 lirana kaldı adam ' ! Ah salak kafam.Neyse tabiki bişe eksilmemiş....zeytinin fotoğrafı dışında.Ne ! Neden zeytinimin fotoğrafını aldılar ki bende olan tek fotoğrafıydı zaten.Gerçekten herşeyi sallayıp deli gibi anıra anıra ağlamak istiyorum şuan.Ben kimseyi bu kadar çok sevmedim korkunun telaşında zeytinin nerde olduğunu düşünmeye vaktim kalmamıştı ama onun yokluğunu hissetmeye başladım.Pislikler verin lan zeytinimin fotoğrafını bana ! Şuan varya çin ordusu gelsin,istiyosa kılıçlı silahlı adamlar hatta atlılar gelsin hiç umrumda değil.Bi yandan ev dolumu boşmu düşünmeden zeytin aşkından deli gibi ağlıyorum bi yandan da sülalerine küfrediyorum.Baya bi ağladıktan sonra sanırım bacağımdaki yaradan sızan kan kaybından sızmış kalmışım şey kadar odada ! Gözlerimi açtığımda 'LAN YİNE Mİ KAZA YAPTIM' dedim her yer zifiri karanlıktı ama alakası yoktu sadece akşam olmuştu nası sızdıysam öküz gibi.Hemen toparlandım ve kıyafetlerimi o karanlıkta bulmak için telefonumu aradım çantada.Haydaaaa atilla mayda telefon yok !Ulan bunlar kimse iyi adamlar değil ona emin oldum şuan.Afedersin de nası bulucam bu karanlıkta kıyafetlerimi ellerimi bile göremiyorum.İlk defa odanın k..ç kadar olmasına şükrettim şuan.El yordamı heryeri elledim ve elime ıslak bişeyler geldi 'bu ne lan'.Elimi ağzıma götürdüm ve 'hasss'kan oğlum bu dedim kendi kendime.Ulan adam mı doğradı bu pezevenkler ne bu kan!Derken kıyafetleri yoklamamla benim olduklarını anladım.Kaza anında bu hale gelmiş olmalılardı bazı yerleride yırtılmıştı.İyide ben bunları giyemezdim.Kıyafetlerimi ve ekipmanlarımı çantaya tıktım,kaskımıda kılıfına koydum sırtıma geçirdim baya ağırlaşmıştım.Elimde hala katana duruyodu neyseki.Ah canım katanam cicik katanam ya.Kılıçlara olan ilgim onu canlı canlı görmemle dahada alevlenmişti,kendimi kızıl saçlı çekici bi ninja kız gibi görüyordum.Tamam kızıl saç doğru evet ama ninja kısmını pijamalı ninja ya çevirebiliriz.Ulan ayna filan yokmu bi tipime bakıyım,'kızım ne saçmalıyorum ben ya'.Kaza yaptım,zeytin ortada yok,peşimde şefkatli bi katil var ve babamlar beni eve gittimi kesicek sen hala ayna peşindesin.Kendime bi tokat attım kendime geldim ve odadan çıkmadan önce bacağımı bir kez daha sardım eski bi bez parçasıyla.Kapıyı açmamla önümde beliren erkek siluetini görmem bir oldu.Sanki çıkmamı bekliyodu,gayet kendinden emin bi yapısı vardı yüzünü göremiyodum 'kimsin oğlum sen' dedim  içimden.Dondum kaldım oda bende.'eee şimdi kim hareket edicek,filmlerde nası oluyodu?hadi ikimiz aynı anda '.Ben kendi iç sesimle savaşırken oda yanaşıyodu.'dur dur gözünü sevem dur,gel lan gel karar değiştirdim gel çakıyım ağzına katanayla'.Adam yanaştıkça ne kadar uzun ve kalıplı olduğunu farkettim,saçlarıda bu yeni modellerdendi yanlar kısa üst hafif uzun.Karışmış saçlarının gölgesi bile çok tatlı ve çekici gözüküyodu'hayır kızım kendine gel '.Adam tam dibimde durdu ve yere bi damla düştüğünü duyduk 'kim işedi bu ne be ' salak rüzgar ne işemesi başka bişe bu !Ortam o kadar sessiz ve ev o kadar karanlık ve boş ki nefes seslerimiz duyulabiliyodu.Haydaa bana heycan bastı,terliyorum,kim bu ,o sapık mı,katil mi ?Ellerime elini dokundurdu.Heycandan bayılıcam katanayı geçiricem kafasına yapamıyorum.Ellerimi iyice kavradı ve yüzünde gezdirmeye başladı.'lan psikopatmısın sen'.Önce burnuna dokundurdu;küçük ve uca doğru tontikleşen sevimli bi burnu vardı,sonra gözlerine;yuvarlak gözlü ,sık ve kısa kirpikliydi,sıra dudaklarındaydı;ne orta boy nede büyük dudakları vardı ama oda güzeldi.'Bitti işte artık bırak elimi,sırıklam oldu zaten heycandan'.Konuşamıyordum sadece içimden söyleniyordum,ortam öyle bi sessiz ki n..h konuşurum bu ortamda,yemez yani.Yanaklarında alnında gezdirdi elimi,yumuşacıktı teni ama oda terlemişti.Sonra bi anda ellerimi bıraktı,sanki bırakmak istemezcesine yavaşça güçsüzleşti parmakları ve elleri tüm bedeni yere yığıldı.Belkide katildi belkide sapık ama etkilenmiştim ondan ve bu bi insandı bana zarar vermeyen bir insan,ona yardım etmeliydim.Ama nasıl ?Afedersin ama eşşek gibi yüklenmiştim,ekipmanlarımın ve kıyafetlerimin olduğu çanta eşşek ölüsü gibiydi,birde kaskım ve katanam,bacağımdaki yarada cabasıydı.Kendimi zor taşıyodum kaplumbağa gibi yürüyodum.Dilim damağım kurumuş,midem senfoni orkestrası gibi ötüyordu e normal kazadan beri bişe yememiş içmemiştim,yani dün geceden beri.Serumla ayakta duruyordum onunda etkisi geçiyodu yavaş yavaş.Benim bi yerden ışık bulmam lazımdı ama önce yere düşen adama eğildim kırk saatlik bi uğraştan sonra elimi omzuma attım ve sırtladım onu ama acaip yavaş ilerliyoruz,ilerliyoruz ama nereye ilerliyoruz. ' ulan önümü görmüyorum ki adamda bayıldı zaten evde de tekiz saydır rüzgar'.Hayır şuan küfür ederek ne enerjimi nede konsantremi harcıyamam o mal herife.Yanlış hatırlamıyosam bu odaya girmeden önce salon tam evin ortasındaydı ve hemen karşımda büyük bi koltuk olması gerekiyodu,yavaş yavaş oraya ilerlemeye başladım.İlerlerkende söyleniyorum tutamadım çenemi patladım napıyım.'Oğlum bu evde yaşayan yokmu ya sabahtan beri biri gelmedi,ne ses var ne bişe,hiç dışarıyıda göz atmadım,nerdeyim.'Sonunda koltuğa ulaşmıştık sanki nirvanaya ulaştım o kadar mutluyum ama bu yolculuk 24 saatlik otobüs yolculuğundan daha yorucuydu yemin ederim çocuk hem uzun hem kaslı filan omzum koptu len! Yatırdım zar zor çocugu önce bedenini attım koltuğa sonra ayaklarını' ayaklarıda kokmuyo temiz çocukmuş ah ne diyorum ben ya ' böyle acil anlarda normal insanlar gibi şeyler düşünceğim yere mal mal şeyler düşünmekte nambır vanım yani number one mıydı o herneyse işe ondanım'.Çocuğu biraz yoklıyım dedim kimlik mimlik bişe çıkar belki diye.Bu arada yaşıyomu diye kontrol etmeme gerek kalmadı deli gibi nefes alıyodu almaya çalışıyodu sanırım ciğerlerinde bi sorun vardı.'ay ben salak katanayı çocuğun boynunda bırakmışım tabı karanlık göremedim napıyım'almamla katanayı çocuk oh dercesine derin bi nefes aldı kendine geldi ama hala baygın, neyse ölü olmadığını anladık anladıkta e be çocuk sen ne diye bayıldın.Kııız fazla heycan mı yaptın yoksa beni görünce ,gerçi göremedinki görsende bu pijamalar içinde bir yavru panda bir vinidi puyum.Yine salak salak düşünmeye başladım kendine gel rüzgar.Çocuğu yoklarken yine bi nabzını kontrol etmek istedim yaşayan adamı öldüricek salaklık ve sakarlık var bende çünkü.Elimi boynuna götürdüm nabzını ararken elime küçük ama belirgin bi 'ben'geldi.hıh ! 'ZEYTİN' ????

Bayan Mecnun MotorcuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin