Zombilerin Şafağı

Bölüm 6 Havalimanı

   Kapıyı açtım içeriye bulutların arasından süzülen güneş ışığı girdi hemen ardından çiçek kokuları geldi kapının önünde 35 yaşlarında bir kadın duruyordu.

(Kadın)- Seni görmek ne güzel oğlum bu bedenin yakışıklıymış diğerlerine göre daha iyi duruyorsun kafanın karıştığını biliyorum her defasında bunları yaşıyoruz (elindeki kitabı uzatarak) fırsat buldukça bu kitabı oku bu senin günlüğün şimdi diğer konuya gelelim kardeşin nerede ?

(Ben)- Onu bodruma kapattım şu an kurt formunda.

(Annem)- Siz burada kalın ben bir bakayım kardeşine.

   Annem yani annem olduğunu söyleyen kadın aşağı bodruma indi. Cansun anlattığına göre gerçek annem ölmüştü galiba bu kadın Cansun öz annesi benimde üvey annemdi. Biraz sonra bodrumdan anlamadığım dilde sesler gelmeye başladı aynı anda bir kurt uluması duyuldu ne olduğuna bakmak için aşağı koştum bodrumdan içeri girdim kardeşim yerde yatıyordu annem başında bir şeyler söylüyordu. Biraz sonra kardeşim hiç bir şey olmamış gibi ayağa kalktı ve annesine sarıldı. Daha sonra beni fark etti bana doğru geldi ve bana da sarıldı.

(Ben)- Özür dilerim kardeşim hepsi benim hatam kendimi tutamadım o zombiyi öldürmem lazımdı.

(Cansu)- Önemli değil kardeşim hem bak bu sayede annemiz geldi.

(Annem)- Sizi yeniden bir arada sağlıklı görmek gerçekten çok güzel ama şu an daha büyük sorunlarımız var  babanız yaşıyor ve seni öldürmek istiyor ama unutma ben ve kardeşin seninleyiz.

(Ben)- Babamın yaşadığını acı bir deneyim ile öğrendim eceyi vurdu.

(Annem)- Ece ?

(Ben)- Ece benim eşim babam dün geldi ve onu vurdu Cansu sayesinde iyileşti şu an yukarıda uyuyor.

Biz konuşurken Ece geldi.

(Ece)- Hemen burayı terk etmeliyiz bütün bu bölge yok edilecekmiş televizyonda az önce açıklama yapıldı şehrin diğer tarafında havalimanın da toplanma merkezi varmış oraya gitmeliyiz.

(Annem)- Benim ormanın çıkışında arabam var onunla gidebiliriz.

(Ben)- Hemen yola çıkalım vakit kaybetmeyelim.

   Hep beraber kulübeden çıktık ve ormanın dışına doğru yürümeye başladık arada etrafta zombiler görüyorduk ama boş boş dolaşıyorlardı hatta bizi fark etmiyorlardı. Biraz sonra arabanın bulduk ve arabaya bindik havalimanına doğru yola çıktık.

   Bir saat sonra şehre girmiştik sokaklar boşalmıştı yaşayan kimse yok gibi duruyordu yerlerde arabaların üzerlerin de cesetler vardı. Ara sokaklarda zombiler görünüyordu ormandaki zombiler gibi bizi fark etmiyorlardı.

   Havalimanına vardık dışarıda askerler polisler vardı insanlar sırayla içeri giriyordu bizde arabadan indik ve sıraya geçtik uçak sesleri geliyordu. Yarım saat bekledikten sonra sıra bize geldi en önde ben vardım asker elindeki aletle önce gözüme baktı sonra aleti kafama tuttu birden silahını bana doğrulttu.

(Asker)- Burada bir melez var destek gönderin hemen

Bir anda etrafımızdaki kalabalık dağıldı ve yerini askerlere bıraktı annem, ben, ece ve cansu tam ortada duruyorduk birden bir ses duyuldu 

- Nişan al !!!! Ateş serbest 

Arka arkaya mermi yağıyordu üzerimize vurulmuştum kafamı çevirdiğimde annemin, cansunun ve ecenin de vurulduğunu gördüm.

DEVAM EDECEK........