Tekrar sığınağa girdik içeride kargaşa vardı etrafa koşuşturan insanlarlar vardı erkeklerin hepsinin ellerinde silah vardı ve arka tarafa doğru koşuyorlardı.
(Başkan)- Herkes hazır olsun unutmayın ''Korkaklar zafer kazanamaz''
Tünelin diğer tarafına iyice yaklaşmıştık ileride ışıklar görünüyordu kafamın içinde bir ses yankılandı '' Senin için döndüm Ragnarok'' Bu ismi duymayalı yüzlerce yıl olmuştu bu benim ilk ismimdi bu ismi bilen canlı sayısı çok azdı. Kısa bir süre durakladım ardından bu defa kulakları sağır edecek şekilde aynı ses duyuldu anlaşılan herkes duymuştu çevremdeki herkes kulaklarını tutup yere doğru çöktü.
Zar zor ayakta duruyordum artık insan olduğum için zayıftım. Ses kesildi herkes şaşkın bir şekilde birbirine bakıyordu.
(Ben)- Ayağa kalkın ve hazırlanın geliyor.
(Başkan)- Kim ?
Bir kaç saniye sonra tamda tahmin ettiğim gibi karşımda cadı belirdi. Cadıya doğru ateş ettim ama mermiler içinden geçip gitti zihnime girmişti benimle oynuyordu.
(Ben)- Benden bu kadar korkuyor musun ? karşıma çıkamayacak kadar. Korkak yaşlı bunak çık karşıma.
(Cadı)- Evlatlarımla tanış Ragnarok.
Cadı ellerini iki yana doğru uzattı uzun siyah elbisesinden parçalar yere doğru düşüyordu. Bir anda cadının silüetinin içinden yüzlerce zombi çıkıverdi yanımdakiler ateş ediyorlardı bende ateş etmeye başladım cadının silüeti gülerek kayboldu. Zombilere ateş ediyorduk çok fazlaydılar birden tuhaf bir şekilde zombilerin arkasından ateş edilmeye başlandı ama zombilere değil bize ateş ediyorlardı çevrimde insanlar bir bir vuruluyordu. Başkan etrafına baktı kazanamayacağını anlamıştı.
(Başkan)- Geri çekilin tünellere çekilin.
Yavaş yavaş geri çekilmeye başladık sürekli zombiler geliyordu. Geliğimiz yolu geri dönmemiz daha kısa sürmüştü herkes tünellere girmişti anlaşılan kimse yoktu ortalıkta.
(Başkan)- Sırayla tünellere girin çabuk.
100 kişi kalmıştık gruplar halinde tünellere giriyordum en son başkan ben ve 5-6 kişi kalmıştık tam tünele girerken sırtımda bir ağrı hissettim ve merdivenlerden aşağı yuvarladım düşerken son gördüğüm başkanın üzerine doğru atlayan bir zombi oldu ardından kafamı yere çarptım bayıldım.
Sarsıntı ve yüzümdeki ıslaklık ile uyandım bir kamyonun arkasındaydım gözlerimi açar açmaz Eceyi gördüm.
(Ben)- Neredeyiz ne oldu ?
(Ece)- Merak etme güvendeyiz sığınaktan kaçtık.
Biraz doğruldum ve etrafa baktım onlarca araba vardı büyük servisler zırhlı askeri araçlar.
(Ece)- Sığınaktaki o ses .....
(Ben)- Cadıydı bizim için gelmiş
Elimi sırtıma götürdüm düşmeme neden olan ağrının olduğu yere ama hiç bir şey yoktu. Dokunca yine ağrı hissetmiştim. Birisi vurmuş olmalıydı veya bir şey çarpmıştı.
(Ece)- Ragnarok kim ?
(Ben)- Ragnarok benim ölüm ve kaos getiren büyük kıyamet.
(Ece)- Neden sana bu isimle seslendi ki ?
(Ben)- Bu benim ilk ismim cadılar için ilk isim kutsaldır.
(Ece)- Cadı çok güçlü onu nasıl yakalayacağız ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zombilerin Şafağı
Ciencia Ficciónİnsanoğlu kendini dünyanın yegane sahibi olarak görüyordu ta ki o güne kadar. Doğa dünyanın kontrolünü yeniden ele geçirmek için hareket geçti. Çocukluktan yetişkinliğe kadar duyduğumuz tüm efsanelerinin gerçek olduğu ortaya çıkıyordu. Zombi, Vamp...
