Why?

"Babamın adı..."

25 yıllık hayatım son 2 güne bağlıydı. Babamın eski haline dönmesi de... Sojung'un bana olan aşkını itiraf edip etmemesi de. Daha bir-iki ay öncesine kadar normaldim. Sadece babam ile Sojung'a olan aşkım sorundu benim için. O da hayatımın tuzu gibiydi.
Ya şimdi ?

Eğer babamın dedikleri doğruysa amcamın katili olmuştum. Eğer arkadaşlarım olmasaydı çoktan hapsi boylamıştım. Polislere bir şikayetimin olmadığını söyleyince Yoongi 'yi salmışlardı. Sabah erken uyanmam gerektiği için erkenden yatmak için eve gitmiştim. Sojung mutfakta beni bekliyordu.

"Yemek yaptım , yemek zorundasın !"

"O kadar açım ki !!"

Şikayet etmeden oturup yemeye başladım.

"Çok güzel olmuş , ellerine sağlık. "

"Hı , sağol. "

Sofrayı kendisi toplamak istediği için , dişlerimi fırçalamak üzere banyoya girdim. İşim bitince oturma odasındaki Sojung'un yanına oturdum. Bana birşey söylemek ister gibiydi.

"Ne söyleyeceksin ?"

Biraz gergince konuşmaya başladı.

"Seokjin , ben ... Seni seviyorum !"

"Tamam yarına hallederim. "

"Sana aşığım diyorum !!"

"Tamam dedim ya -Ne?!-
Beni seviyor musun ?!!"

Söylediği şey o kadar tatlı bir hayaldi ki , idrak edememiştim.
"Bugün seni öyle görünce öldüm sanki. Anlatamıyorum !"

Onu kucağıma alıp odama götürdüm. Bana uzaylı biriymişim gibi bakıyordu. Onu bırakıp lambayı kapattım.

"Ne yapıyorsun !!?!?"

"Bu geç itirafının bedelini ödeyeceksin. " dedim tişörtümü çıkartırken.
Sanırım o da ne demek istediğimi anlamış ve karşı çıkmamıştı.

(utandım !)

Sabah uyanınca Sojung'un yanımda olmadığını gördüm. İlk başta utanmış olduğu için olmadığını düşünsem de baş ucuma koymuş olduğu not ile  durumu anlamıştım.

*Bugün işe gitmem gerekti. Ama senin gerekmiyor. Arkadaşların sağolsun sana izin kopardı. Bugünü kardeşinle geçir. Seni seviyorum !

°^°

Bu hayatta aldığım en güzel hediyeydi. Hemen duş aldım ve üzerimi giyinip Yoongi'nin evine doğru yol aldım. Neyseki kapıyı hizmetli açmıştı. Hemen yatak odasına koştum. 
Eşyalarını topluyordu.

"Yoongi ?"

Sesimi duyunca irkildi ve arkasını döndü. Elindeki yüzük kutusunu bana fırlattı.

"Ne işin var burda ?!!? Katil ! Siktir git bu evden !!"

Dedi ve üzerime atladı. Şu an resmi olarak ilk kardeş kavgamızı yapıyorduk. Tek düşündüğüm buydu. Ayağa kalkmak için onu üzerimden ittim. Düşmemek için yatağın baş ucundaki çekmeceyi tuttu. Herşey yere düşmüştü.
Yoongi'nin üzerine ...
Onu kaldırmaya çalıştım ama o kırılan çerçevedeki fotoğrafa bakıp ağlamaya başladı.

"Yalvarıyorum , git !!  Amcamın katilisin zaten ! Seni görmeye dayanamıyorum. "

Katil kelimesi beynimde yankılanıyordu. Ben dayanamıyordum asıl !
Bana bakmayarak  fotoğrafı aldı.
Arkasındaki yazıya gözüm takılmıştı.

"Arkasında ,yazı var galiba oku"

Bunu demem üzerine hemen arkasına baktı. Güya benden nefret ediyordu ama her dediğimi yapıyordu.

"Sesli oku !"

"Ta-tamam "

Artık ne yazıyorsa pişman pişman bakıyordu bana.

"Lisedeydim.
Ah ! Tanrım , o hayatımda gördüğüm en güzel kızdı.
Kim YouJin ... Ve abimin kız arkadaşıydı. Evlendiler , çocukları oldu. İki tane.
Kim Seokhyun ve Kim Seokjin.
Seokjin abiydi.
Hiçbir zaman bunu kendime yediremedim. Seokhyun ile YouJin'i kaçırdım. Daha sonrasında pişman olmuş bir şekilde onları almaya gittiğimde YouJin binayı kurtulmak için ateşe verdi. Kendi için değil. Oğlunu kurtaracağımı biliyordu. Oğluna ben baktım. Ona Yoongi dedim.
Abi ! Özür dilerim. Bu resimdeki ben ve Seokhyun. Daha da uzun anlatmak isterdim ama ... Fotoğraf arkası
Kendime virüs enjekte ettim.
Ölüm sebebim bu. Bu yazıyı eğer ölürsem polislerin görmesi için yazıyorum. "

Notu okurken ayakta olan ben ayaklarım titreyince yere oturmak zorunda kalmıştım. Yoongi zaten yerdeydi. Arkası bana dönüktü. Kalbim ve midem yer değiştirmişti. Bana doğru dönünce ağlamış olduğunu gördüm. Bağdaş kurmuş bir şekilde birbirimize bakıyorduk.

"Biliyor muydun?" dedi bir damla göz yaşı akarken.

"Hayır. " dedim o göz yaşını silerken.

Daha sonrasında birbirimize sarılıp ağlamıştık. Abi kardeş gibi.

Bana durumu özetleyen bir soru sordu.

"Babamın ... Adı ne ?"

"Kim Jihyun. "

Babanın adı...