Home ~een The Mortal Instruments fanfic

Hoofdstuk 12

Jace' POV

Wat was ik ook een sukkel. Had ik net de kans om met Clary alleen te praten zonder haar nieuwe bodyguard en dan zeg ik niets. Helemaal niets. Nee, ik zei wel wat. Ik heb haar verteld waar Liams kamer was, wat eigenlijk nog erger is dan helemaal niets zeggen. Was ik jaloers? Waarschijnlijk wel. Ik kan het ook niet helpen. Sinds dat ze weer terug is kan ik nergens anders meer aan denken. Clary, Clary en nog eens Clary. Het ergste van allemaal was dat ik sinds dat Clary terug is ook maar geen seconde over Aline heb gedacht; het meisje waar ik aan zou moeten denken. Ik heb trouwens ook geen idee waar zij uithangt. Ze zal vast weer eens op haar kamer niets zitten doen of ze is weer aan het dansen bij Pandemonium.

Ik wilde deze gedachten kunnen delen met mijn beste vriend, maar iets hield me tegen. Alec zal me vast heel zelfzuchtig vinden als ik met deze dingen bij hem aankom. Hij heeft Clary zo gemist de afgelopen jaren en ook al haat hij Aline bijna evenveel als Izzy, hij zou nooit willen dat er over iemand zo gedacht wordt zoals ik over Aline denk. Maar, ik zag gewoon geen andere optie meer. Ik had advies nodig van mijn parabatai.

Ik liep in een snel tempo terug naar waar ik net was en opende Alec' kamer. Hij was er niet. De tweede poging, de trainingszaal was echter wel raak. Toen ik aankwam hoorde ik al het suizen van pijlen die werden afgeschoten. Alec was weer aan het oefenen met pijl en boog, alsof hij dat nodig had. 'Hey Alec,' zei ik. Alec keek naar me om. 'Oh, hey Jace. Train je mee?' 'Uhm, zo misschien. Kan ik het ergens met je over hebben? En je moet beloven niet ontzettend kwaad op me te worden.' Alec legde zijn pijl en boog neer en liep naar me toe met een nieuwsgierige, maar ook verwarde blik op zijn gezicht. 'Oké, denk ik. Dat beloof ik.' Nu zou het komen. 'Uhm, nou. Sinds dat Clary weer terug is ben ik zo verward, of eigenlijk juist niet. Ik kan gewoon niet niet aan haar denken, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik zou gewoon zo graag met haar willen praten, weet je. En ik weet dat dat echt heel zelfzuchtig klinkt, maar het is zo en ik kan er niet om heen. Ze is gewoon nog maar een paar uur hier en ze heeft nu al weer zo'n grote invloed op me.'

Terwijl ik dit allemaal zei, durfde ik Alec niet aan te kijken. 'Je hebt gelijk, het is heel zelfzuchtig van je.' Ik hield mijn adem in. 'Maar, ik begrijp het ook.' Ik zuchtte. Alec ging zitten. 'Je hebt haar gemist en je hebt nooit je gevoelens los kunnen laten in al die jaren. Je hebt het geprobeerd met Aline, maar volgens mij weten we allebei dat dat niet heeft gewerkt. Je moet Clary wel tijd en ruimte gunnen, Jace. Je hebt haar serieus pijn gedaan en zelfs ik kan je dat moeilijk helemaal vergeven. Maar, als je met haar wil praten, doe het dan gewoon. Het heeft geen zin om haar alleen maar aan te kijken elke keer als ze de kamer binnenkomt. Dat is gewoon eng.' Ik moest lachen. 'Echt, doe het gewoon man.' Alec gaf me een knuffel en ik kon hem wel kussen. 'Dankje Alec, ik zou niet weten wat ik zonder mijn parabatai zou moeten doen.' 'Ah, wat ben je lekker sentimenteel vandaag. Maar nu kop op en trainen. Je moet me wel bij kunnen houden tijdens het vechten!'

We waren ongeveer een kwartier aan het trainen toen we Clary en Liam binnen zagen komen. Een moment later kwamen ook Izzy en Mila binnen. Gedraag je normaal Jace, normaal. 'Hey Clary, ook zo zin om te gaan trainen?' vroeg Alec. 'Ja, ik heb er inderdaad zin in.' zei Clary met een lach. Ik besloot om er ook maar bij te gaan staan en me ook normaal te gedragen 'Ik ben wel benieuwd, Maryse zei dat jullie twee van de beste Schaduwjagers onder jullie hebben.' zei ik daadwerkelijk geïnteresseerd. Ik moest nog steeds mijn competitie weten. 'Dat zijn dan zeker jij en jij.' zei ik terwijl hij Liam en Mila aanwees. Het moesten die twee wel zijn. De twee kleinere hoorden nog niet bij onze generatie en Clary was gewoon nog niet goed genoeg. Ze zeiden niets, dus dat zag ik maar als een bevestiging 'Zullen we dan maar gaan trainen?' vroeg Clary aan ons allemaal.  'Kom je partner.' Liam lachte. 'Kom maar op!'

Izzy en Alec waren ook partners en daarom bleven Mila en ik over. Ik was wel benieuwd naar haar. Als ze een van de beste Schaduwjagers van onze generatie waren, moest ze wel goed zijn.

Ze was ook best goed, maar ik had beter verwacht. Na twee minuten had ik haar al verslagen. Ze lag op de grond na een paar goede klappen van mij. Ik bood mijn hand aan en ze nam hem aan. 'Dankje,' zei ze. 'Ik moet toch zeggen dat ik beter had verwacht, Mila,' zei ik eerlijk. 'Ah, ik ben ook niet zo ontzettend goed.' Ik was verward. Ze moest toch heel goed zijn voor die titel. Mila zag mijn reactie. 'Voor ontzettend goed moet je bij hen zijn,' zei ze terwijl ze achter me naar iets wees. Ik draaide me om en toen zag ik het. Clary en Liam. Ze waren aan het vechten en ze waren fantastisch, allebei. Ik volgde het gevecht en op een gegeven moment zag ik Clary niet meer. En toen trapte ze ineens Liam van achteren. Ze was geweldig. Een paar momenten later sprong Clary zelfs over Liam heen en trapte hem naar de grond. Ik moest toegeven, het voelde goed dat Liam verslagen werd door iemand, maar ik had nooit verwacht dat Clary degene zou zijn die hem zou verslaan. Clary trok Liam overeind en ze begonnen te lachen. Ze draaide zich om naar onze verbaasde gezichten. 'Wat is er aan de hand? Dit was nog maar de warming- up.'

'Clary, wat was dat?' vroeg Izzy lachend en verbaasd tegelijkertijd. 'Dat was een gevecht van de twee beste Schaduwjagers van onze generatie.' zei ze terwijl ze glimlachend naar Liam keek. 'Hoe heb je dat voor elkaar gekregen in drie jaar,' vroeg Alec ook lachend. Ik kon nog geen woord uitbrengen. Daar gingen die goede voornemens. 'Toen deze bij ons in Detroit aankwam is ze zich compleet op trainen gaan storten. Ik heb nog nooit iemand zo snel zien groeien. Ze is fantastisch!' zei Liam. Hoewel ik het met hem eens was, Clary was fantastisch, voelde het nog niet goed om het uit zijn mond te horen komen en al helemaal niet om te zien hoe hij haar aankeek en hoe zij hem aankeek. Waren ze samen? 'Nou, ik had het niet kunnen doen zonder Liam en Mila.' Clary zag er zo gelukkig uit toen ze het over Liam en Mila had. En op dat moment besloot ik dat ik haar ook weer zo gelukkig wilde maken. Ik zou voor haar gaan vechten en ik zou haar terugwinnen. Wat het ook zou kosten.

A/N Bedankt voor jullie geduld! Deze keer een extra lang hoofdstuk. Ik heb het de laatste tijd ontzettend druk gehad met school. Stem en reageer als je dit een leuk hoofdstuk vond!