-11.bölüm-

313 14 6
                                    


Nil'in ağazından

Mert sırıtarak bana doğru geliyordu. Onun her adımında bir adım geriliyordum. Sırtım soğuk duvara değince irkildim. İyice dibime gelince beni belimden tutarak kendine çekti. Şu an düşünsem aklıma gelmezdi ama mert şu an bana sarılıyordu.

"Beraber uyuyalımmı? "

Öylece durmuş karşı dıvarı izliyordum. Nedense mert beni etkisi altına lıyordu. Buna izin veremezdim. Sonuçta ben onu yakalayacağım. Hapse atacağım. Buna izin vermemeliydim.

Omuzlarından ittirdim. Geri çekildi ve gözlerime baktı.

"Evine gitsen iyi olur"dedim ve kafamı eğdim.

Çenemden tutarak yüzüne bakmamı sağladı. Yavaşca eğilerek dudaklarıma bastırdı. Ellerimi ensesine koydum ve karşılık verdim. Bu isteksizce oluyordu. Ben istemeden hareket ediyordum.

Belimi iyice kavradı ve beni yatağa yatırdı. Dudaklarımdan ayrılıp yanıma yattı ve beni kendine çekti.

"Uyuyalım"

Bir şey diyemedim. Kafamı omzuna koydum. O erkeksi kokusu çok güzeldi.
Kendine has kokusu vardı.

Mert'in ağazından

Başını omzuma koyunca o güzel kokusu doldurdu her yeri. Harika kokuyordu. Lütfen parfüm olmasın.

"Bu gün parfüm sıktınmı? "

Biraz duraksadı.

"Hayır"

Gülümseyerek tekrardan saçını koklamaya devam ettim.

"Sen? "Dedi.

"Hayır"

Ben öyle sık kullanan biri değildim. Aklıma geldikçe sıkardım. Yattığım kızlar kendi has kokumu severdi. Bu da beni daha çekici yapıyordu.

"Nil? "

Ses gelmedi. Devam ettim. Dinliyordur diye.

"Sana bir şey söyleyeyimmi? Ben aslında sandığın kişi degilim. Yani farklıyım. "

Ses yok. Eğilip yüzüne baktığımda uyuyordu. Kirpikleri üstten daha bir uzundu. Sanki uyuyan kirpik gibiydi. Uzun ve gür. Baksan tek tek sayabilirsin. O kadarki güzellerdi. Noluyor lan. Kendine gel mert. O kızı yatağına atınca sen kazanacaksın. Bir daha onu görmeyeceksin.

Nil çoktan uyumuştu ama benim uykum gelmiyordu.cebimden telefonu çıkartıp saate baktım. 3:46.ben alışmıştım geç yatmayı bu yüzden uyuyamıyordum. Telefonu yatağın yanındaki masaya koyup tavana baktım.
Nil kıpırdayınca ona baktım. Uyanmıştı. Gözleri açıktı.

"Ben mi uyandırdım? "

"Hayır"

Dedi ve aşağıdan yukarı baktı. Gözlerime baktı.

"Farklı derken nasıl farklı? "

Bu beni duymuşmuydu. Söyleyip söylememek arasında kaldım.

"Farklı iste. Mesela o mete pezevengine benzemem"

"Kimse birbirine benzemez"

"Ama sen bana benziyorsun"

Sessiz kaldı ve gözlerime baktı. Bir hareketle uzanıp dudağıma yapıştı. Bu kız beni şaşırtıyor. Bende hemen o vazgeçmeden karşılık verdim. Boynumdan tutarak beni daha da kendine yaklaştırdı. Bende bir haraketle onu üzerime aldım. Kendini çekerek dudaklarımızı ayırdı. Sinirlenmitim. Daha yeni ısınıyorduk.

mafya ile oyunHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin