Het Internaat

33.

Ik word wakker in een ziekenhuisbed. Ik kijk om mij heen en ik zie dat Chaleb naast mijn bed in een stoel ligt te slapen.

Ik wil rechtop gaan zitten maar er gaat een scheut van pijn door mijn been. Ik kreun een beetje en ik ga weer liggen.

Chaleb beweegt een beetje in zijn stoel en uiteindelijk opent hij langzaam zijn ogen.

'Je bent wakker' zegt hij met een glimlach. Hij schuift zijn stoel dichterbij en pakt mijn hand vast. Hij geeft er een kusje op.

'Het spijt me' zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Je hebt niets verkeerd gedaan' piep ik er zowat uit. Ik schrik van mijn stem en pak uit reflex mijn keel vast. Ik wrijf met mijn hand over mijn keel en ik voel een soort ringen. Ik krijg terugblikken van die avond. 'Nate heeft je bijna laten stikken, en ik had je kunnen redden als ik gewoon de ballen ervoor had' zegt hij verslagen. 'Je had mij niet kunnen redden, want dan was je zelf ernstig gewond geraakt. En ik ben niet dood' krijg ik er nog net verstaanbaar genoeg uit.

'Nate was gevaarlijk. Het is goed van je dat je naar mij hebt geluisterd, ik wist wat ik deed'

Chaleb knikt langzaam. Ik ga met mijn hand langs zijn wangen. Chaleb kijkt mij aan. Ik glimlach zwak en geef hem een kusje op zijn wangen.

Er komt een verpleegster binnengelopen. 'Taylor, je bent wakker' zegt ze. Ik knik. 'Hoe gaat het?' vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Veel pijn en mijn stem is weg' piep ik. 'Wat hebben jullie eigenlijk gedaan en hoe lang heb ik geslapen dan?' vraag ik.

'Je hebt een operatie gehad aan je onderbeen en we hebben een behandeling gedaan voor je luchtwegen. Je bent nu na 3 dagen wakker' zegt ze.
Ik knik.

'Je stem komt, als het goed is, na 2 dagen weer terug'

Ze overhandigt mij wat medicijnen en een bekertje water. 'Voor de pijn en voor je luchtwegen' zegt ze. Ik pak de medicijnen aan en knik dankbaar.

Ik slik de pilletjes en ga weer terug liggen. Mijn ogen sluiten langzaam en niet veel later lig ik licht te slapen. 

Na een tijdje hoor ik mensen mijn kamer binnenkomen. 'Gaat het goed met haar?' hoor ik mijn moeder vragen. 'Gaat wel, haar stem is weg. Maar de operatie ging goed' zegt Chaleb. 'Hoe zit het met Nate?' vraagt Chaleb. 'Achter de tralies' zegt mijn vader. 

Ik open mijn ogen en ga rechtop zitten. Mijn ouders komen naar mij toe gelopen en geven mij een knuffel. 'Gaat alles goed?' Ik knik. 'Nate achter de tralies?' vraag ik. Mijn moeder knikt. 'Ze zijn nu bezig met de andere mannen te arresteren' zegt mijn vader. Er wordt op de deur geklopt. Aria en Cara komen de kamer binnengelopen. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Ze komen naar mij toe gelopen en geven mij een knuffel. 'Hoe gaat het?' vraagt Cara. 'Goed, alleen mijn stem is weg' zeg ik. Aria moet lachen door mijn stem. Cara kijkt haar raar aan. 'Wat, geef toe, haar stem is grappig' zegt ze lachend. Ik schud lachend mijn hoofd. 

Er komt een verpleegster de kamer binnenlopen. 'Ik heb goed nieuws. Je mag over 5 dagen al naar huis maar dat moet je mij wel beloven dat je rustig aandoet' zegt ze. Ik knik. 'Beloofd' zeg ik. 

-

Het is ondertussen al avond. Mijn ouders en Aria en Cara zijn al weg. Ik zit hier nu met Chaleb Netflix te kijken. Er wordt op de deur geklopt en Alec komt tevoorschijn met een tas van McDonalds. 'Uw bestelling' zegt hij. Ik begin te lachen. 'Danku' zeg ik.

Hij komt naar mij toegelopen en geeft mij een knuffel. Hij zet de tas op het bed.

We praten en eten wat. Ik begin mij moe te voelen en Alec ziet het. 'Ik ga maar eens' zegt hij. Ik knik. 'Bedankt dat je er was' zeg ik. 'Geen probleem' zegt hij en hij geeft mij een kusje op mijn haar. 'Later' zegt hij tegen Chaleb en geeft hem een handdruk.

Chaleb ruimt alles op. 'Ik ga slapen' zeg ik. Hij knikt en geeft mij een kusje op mijn lippen. Ik ga onder de dekens tegen Chaleb aanliggen en sluit mijn ogen.

-

Het is ongeveer 5 uur 's nachts als ik wakker wordt door mijn telefoon die afgaat. Ik kijk opzij en zie Chaleb slapen. Ik bekijk mijn telefoon en zie dat het mijn moeder is. Ik neem op.

'Hey schatje, sorry dat ik je wakker maak, maar het is opgelost. De mannen zijn gearresteerd en zitten in de gevangenis net als Nate. Ze hebben 10 jaar celstraf' zegt ze.

'Maakt niks, dat is super goed nieuws' zeg ik.

'Charles wilt je nog even aan de telefoon hebben' zegt ze.

'Hallo Taylor, met Charles hier. Het spijt mij wat er met je is gebeurd, maar wat een heldenactie zeg. Het is nu klaar en dat komt door jou. Dus daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Het was een gevaarlijke keus maar je hebt het goed gedaan' zegt hij.

Hij gaat verder. 'Hopelijk herstel je snel en zien we je snel weer bij de spionnenschool' zegt hij. Ik slik.

'Ik weet nog niet zeker of ik verder wil gaan' zeg ik.

'Begrijpelijk, denk er nog maar even over na'

'Doei Charles'

'Bye'

Hij hangt op. Ik leg mijn telefoon weer terug en ga weer liggen. Ik sluit mijn ogen. Ik denk over wat ik wil, wil ik verder met het spionnenwerk of wil ik naar het internaat? Wil ik beide niet en ga ik met het geld dat ik heb verdiend iets heel anders doen. Met die gedachtes val ik in slaap.

-