Het Internaat

2.10

We zijn inmiddels aangekomen bij de Blackspies. Alec en ik stappen uit de auto. Ik weet de weg al een beetje. We lopen het bos in en uiteindelijk zie ik het trainingsterrein al liggen. Het gebouw komt tevoorschijn. "Heb je de pasjes?" vraag ik. Alec knikt en overhandigt ze. We zijn erachter gekomen dat je pasjes nodig hebt om het gebouw binnen te komen. Alec heeft ze na kunnen maken. We klimmen over het hek en lopen richting het gebouw. Bij de ingang houden we de pasjes voor een apparaat. Het licht groen, en de deur gaat open. Ik kijk Alec aan. Hij kijkt met een scheve glimlach. Alec komt er ook door heen. We komen meteen een groep jongens tegen. Ze kijken ons aan en glimlachen. Ik heb in de gaten dat ze mijn lichaam scannen. "Nieuw hier?" vraagt een jongen. Ik knik. Hij rijkt zijn hand naar mij uit. Ik pak hem aan. "Travis" zegt hij. "Zoë" zeg ik. Alec gebaart dat we moeten gaan. "We moeten weer verder" zeg ik. "Trainen jullie zo mee?" vraagt Travis. Ik kijk Alec aan en hij trekt zijn schouders op. "Ja" zeg ik. "Dan zie ik jullie zo" zegt hij en loopt met zijn groep naar buiten.

Alec en ik bekijken de ruimte. Ik probeer mij te herinneren welke kamer het was. Ik loop verder en zie een grote kamer met zwaar geblindeerde ramen. "Hier is het" zeg ik. Alec komt naar mij toe gelopen. We zien weer zo'n apparaat staan. Ik houd mijn pasje erop, en word binnengelaten. Ik zet een stap in de gang. Ik zie hokken. Ik loop verder en zie dat mensen zijn vastgeketend aan stoelen, ze hebben een doek in hun mond zodat ze niks kunnen zeggen. De meeste zijn bewusteloos en de andere kijken mij met doordringende blik aan. Er gaan rillingen door mijn lichaam. Ik loop tot het einde van de lange gang, het hok dat zich daar bevindt is nog meer beschermd. Het zijn weer geblindeerde ramen. Alec komt achter mij staan. Er staat weer een apparaat voor het pasje. Ik leg hem erop. Geen reactie. Ik probeer nog een keer. Terwijl ik dat doe, hoor ik dat de deur vooraan wordt geopend. Ik kijk geschrokken naar Alec. Ik leg het pasje er nog eens op, maar het werkt nog steeds niet. Ik pak het pasje van Alec en leg het erop. We horen voetstappen dichterbij komen. Het licht groen en ik trek Alec mee de kamer in. De kamer is groot en donker. We zien uiteindelijk Alissa, vastgeketend aan een bed, liggen. Ze heeft overal zweepslagen. Ze is bont en blauw. Ik schrik van het zicht en ren naar dr toe. We hadden een flesje water meegenomen. Alec gooit het flesje water en blijft bij de deur staan. Ik vang het flesje en zet het naast me neer. Ik haal de doek uit Alissa's mond. Ik haal uit mijn rugzak een nieuwe doek en gooi er water over. Ik houd de doek tegen Alissa's voorhoofd.

Ik schenk wat water in het dopje van de fles en zet het aan de lippen van Alissa. Ik kantel haar hoofd een beetje naar achter en giet een kleine hoeveelheid water in haar mond. Ze slikt het door. Alissa begint met haar ogen te knipperen. Ze begint te hoesten. Haar ogen gaan langzaam open. "Taylor?" zegt ze met  een schorre stem. Ik knik.

"Taylor, we hebben een probleem" zegt Alec. De deur wordt geopend. Er stappen 3 mannen binnen, waaronder een gezicht dat mij erg bekend voor komt.

"Taylor Walter, wat fijn om jou weer eens te zien" zegt hij met een gemene glimlach. Ik rol met mijn ogen. "Niet zo met je ogen rollen, lieverd" zegt hij en hij komt dichterbij. "Ik had het kunnen weten dat je terug zou komen voor je vriendinnetje, Alissa" zegt hij. "Zie je die zweepslagen bij Alissa, lieverd? Kun je het je nog herinneren?" hij legt zijn hand op mijn wang. Ik sla hem weg. "Nog al te goed" zeg ik. "Mijn wens is eigenlijk uitgekomen, je staat nu op het terrein van MIJN spionnenschool, dat is wat ik altijd al wilde" zegt hij. "Zijn we dan nu klaar?" zeg ik. Hij begint te lachen. "Denk je nu echt dat je Alissa gewoon zo mag meenemen?" zegt hij. En hij loopt richting Alissa. Hij gaat op zijn hurken zitten. "Waag het om haar aan te raken" zeg ik. Hij draait zijn hoofd naar mij om. Hij haalt zijn zweepje uit zijn jas en veegt met de zweep over de arm van Alissa Ik wil naar hem toe rennen, maar ik word vastgepakt door de twee mannen. Alec rent naar Alissa, maar wordt met de zweep bij zijn been geslagen. Hij valt op de grond. Hij krijgt nog een zweepslag bij zijn keel. En nog een.  Er volgt er nog een. Alec zijn ademhaling verzwakt erg. Hij krijgt nog een zweepslag bij zijn keel, dit laat hem zwakjes wegvallen. "ALEC!" schreeuw ik. Ik trek mezelf met alle kracht die ik heb uit de greep van de mannen en trap één van de mannen in zijn ballen. Hij begint te kreunen en uit reflex grijpt hij naar ze. Ik trap de man neer tegen zijn hoofd. Ik ren tegen de muur, maak een salto en in de lucht trap ik de andere man neer. Ik haal het pistool, dat in mijn mouw zat, tevoorschijn. Ik schiet de mannen in schouders. 

"Nu is het alleen nog ons tweetjes, en Alissa". Ik kijk de man woedend aan. "Waarom zo kwaad Taylor?". "Shut up, serieus" zeg ik. Hij staat op en komt naar mij toe gelopen. "Laat eens zien, laat eens DE Taylor Walter zien" zegt hij. Ik begin te grinniken. Zijn hand komt dichter bij mijn wang, voordat hij mijn wang raakt pak ik zijn arm vast en draai hem om. "Durf het om mij aan te raken" zeg ik. Hij kreunt een beetje. Hij probeert met zijn andere hand tegen mijn gezicht te slaan maar ik houd hem tegen. Ik pak beide arme vast en trap hem in zijn buik. Hij strompelt achterover. Hij kijkt mij nu woedend aan en komt op mij afgerend. Ik glijd door zijn benen en sta nu achter hem. Ik trap hem in zijn rug. Hij haalt zijn pistool tevoorschijn. Hij begint op mij te schieten maar ik kan de kogels ontwijken. Ik maak een sprong en klem zijn hoofd tussen mijn benen. Ik gooi hem over mij heen op de grond. Hij springt op en komt op mij afgerend. Ik maak een salto over hem heen. In de lucht pak ik mijn twee messen tevoorschijn, wanneer ik op de grond kom steek ik de messen in zijn benen. Hij valt op de grond. Ik haal de messen eruit en ga voor hem staan. Ik til zijn hoofd met mijn voet op. "Bedoel je deze Taylor?" zeg ik. Hij spuugt wat bloed en begint vervolgens gemeen te lachen. Hij schud lachend zijn hoofd en kijkt op, recht in mijn ogen. 

"Juich niet te vroeg, Taylor" 

-