Emotieloos [BoyxBoy]

Hoofdstuk 3

Mijn hart gaat tekeer wanneer ik samen met de onbekende prins richting de grote deur loop. Nog nooit in heel mijn leven heb ik aan de andere kant van die hoge houten planken gestaan en het voelt ook raar om er zelfs maar in de buurt te komen. Ik krijg er de kriebels van. Zoveel dat ik de hand van mijn prins steviger vast begin te houden.

"Is er iets, schoonheid?" vraagt hij aan mij en ik haal, voor zover het mogelijk is, mijn schouders op. We naderen de uitgang nu wel heel kortbij en ik begin te beven. Verdomme Yori, je droomt al van kleins af om buiten te gaan! Mijn ouders zullen kwaad zijn mochten ze er achter komen....

"Laten we zeggen dat ik nog nooit voorbij de grote deuren ben geweest. Mijn ouders laten mij niet naar buiten voor mijn eigen veiligheid." Met moeite krijg ik er wat woorden uitgestammeld en de prins blijft plots staan.

"Eigen veiligheid? Bent u dan nog niet volwassen genoeg om alleen in de tuin te mogen rondlopen?" Ik haal mijn schouders weer op bij zijn vraag waarna hij dan zegt: "Dit zal dus de eerste keer zijn. Samen met mij." Onze ogen ontmoeten elkaar even en ik zie zijn prachtige glimlach weer. Ik voel, ondanks mijn altijd blijvende serieuze blik, mijn gezicht een lichte kleur rood krijgen en al snel besluit ik om weg te kijken.

"Kom, mijn wondermooie vorst." Hij trekt mij weer vooruit en het enige wat ik kan doen is met hem meegaan en vanbinnen helemaal smelten voor zijn lieve woorden. Hoe vaak heeft hij me niet al mooi genoemd in de tijd dat we elkaar kennen? Mijn tintelend gevoel komt weer in mij op en doet mijn bezorgdheid over het naar buiten gaan, verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Ik zie hoe we nu door de deur naar buiten wandelen. Ik zet mijn eerste stappen in de buitenlucht. In de vrijheid. Ik haal diep adem terwijl ik mijn ogen gesloten heb en alles voelt opeens veel rustiger aan. De muziek van het feest is haast niet meer te horen en heeft zich omgewisseld met de muziek van de natuur rondom mij.

"Hoe voelt het, prins, om voor de eerste keer buiten te komen?" Er worden aan elke kant van mijn heupen een hand gelegd en ik voel hoe de prins mij van achteren vast grijpt. "Het voelt goed, heel goed." Ik draai mijn hoofd opzij en kijk hem recht in de ogen aan. Hij ziet er zo prachtig uit dat het haast niet de beschrijven is. De tintelingen in mij worden heviger.

"Zeg, prins. Ik heb nog niet gevraagd wat uw naam is", fluistert hij zachtjes in mijn oor en bijt er vervolgens zachtjes in. Vonken van elektriciteit springen doorheen mijn lichaam en laat de prins zijn gang gaan. Hij plaats kusjes in mijn nek die zo zacht als zijde aanvoelen. Het voelt goed. Ik vergeet haast te antwoorden op zijn vraag.

"Yori, en de uwe?"mompel ik en ik voel hoe zijn lippen een glimlach vormen tegen mijn nek. "Vidor." Ik draai mij langzaam om en kijk hem aan terwijl ik mijn handen op zijn borst laat rusten. "Wat een formidabele naam." Nu fluister ik in zijn oor en voel hem zachtjes beven. Het gevoel van voldoening komt in mij op.

"U heeft anders ook een betoverende naam." Zijn handen kruipen zachtjes omhoog en blijven nu hangen bij mijn schouderbladen. We kijken naar elkaar en druk niet veel later mijn lippen tegen de zijne. We kussen. Lang en op een rustige manier, alsof er geen enkel ander persoon op de wereld rondloopt dan wij twee. Alleen ons. En de tintelingen in ons.

Veel te snel verlaten zijn lippen de mijne en ik doe iets wat ik nog nooit heb gedaan. Ik glimlach. Een kleine maar toch duidelijk zichtbare glimlach is nu duidelijk te zien op mijn gezicht. Vidor kijkt verwonderd naar mij en glimlacht daarna ook.

"Is het glimlachen ook voor u de eerste keer? En de kus ook?" Ik knik bij zijn woorden en hij neemt mijn handen weer vast. "Wat ben ik blij dat ik uw zoveel eerste momenten mag meemaken, prins Yori." Hij begint te wandelen en zonder er bij na te denken volg ik hem. "Ik ben blij dat door u die eerste momenten komen, prins Vidor."

We wandelen nu richting een kleine open stuk gras dat achter een aantal struiken verstopt ligt. Mijn glimlach is er nog steeds en merk dat Vidor zijn ogen niet van mij kan afhouden. Ben ik dan zo mooi wanneer ik glimlach? Ik schut in mijn gedachtes mijn hoofd. Het zal gewoon de kus en de tintelende gevoelens zijn. De kus...

"Wat vind u er van om met mij naar de sterren te kijken?" vraagt Vidor opeens als we blijven staan op het stukje open gras. "Dat zal dan ook mijn eerste keer zijn om buiten naar de sterren te kijken." Zijn fraaie glimlach is er alweer en we leggen ons beide op het gas neer. Kort tegen elkaar aan, gewoon omdat het kan.

Onze vingers raken alweer verstrengeld in elkaar en met mijn hoofd in zijn schouder staar ik naar de sterrenhemel. Ik had nooit gedacht dat een koninklijk feest zo leuk en romantisch kon zijn, en al zeker niet met een vreemde prins die ik amper ken....

A/N: Okay dus uhm... De 22ste vertrek ik 's ochtends op kamp met de jeugdbeweging dus dit is het laatste hoofdstuk tot ik terug ben (31ste kom ik terug.)  I hope the chapter was good enough.. Ik ga ook nog proberen te schrijven in chatverzoek en Princess. ♥Idk of dat lukt tho...