Υποκείμενο Β5: Η Αλήθεια

Μιλάμε για Επιβίωση

Δεν μπορώ να καταλάβω τι την έχει πιάσει την Τερέζα. Έχει αρχίσει να φέρεται τόσο αντιπαθητικά ώστε να συμπαθώ πιο πολύ τα κορίτσια της ομάδας Β οι οποίες είναι απόμακρες μαζί μου και κάνουν φανερή την έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντί μου. Δεν περίμενα και τίποτα άλλο. Ούτε κι εγώ τις εμπιστεύομαι. Αλλά πρέπει να συνεργαστούμε για να επιβιώσουμε.

Η πύλη ήταν σε γενικές γραμμές μια δυσάρεστη κατάσταση. Τη μία στιγμή ένιωθα να ζεσταίνομαι και να ιδρώνω σαν να με είχε βάλει ο Τηγανης στο φούρνο. Την άλλη πάλι κρύωνα τόσο πολύ που θα ορκιζόμουν πως ένιωθα κομμάτια πάγου να κολλάνε πάνω μου. Το κεφάλι μου δεν μπορούσε να σταματήσει να στριφογυρίζει ενώ σε κάποια φάση μου κόπηκε η ανάσα τόσο που παραπάτησα από τη ζαλάδα και κόντεψα να πέσω. Ευτυχώς με αυτή μου την κίνηση πέρασα στην άλλη πλευρά της πύλης και αναπλήρωσα το χαμένο αέρα στα πνευμόνια μου.

Δυσάρεστη αίσθηση, πράγματι, όχι όμως τόσο δυσάρεστη όσο τα λόγια της Τερέζας χθες το βράδυ. Τα λόγια της με ταλάνιζαν ολημερίς. Το ξέρω ότι δε γνωρίζω τα παιδιά καλά. Δεν είμαι χαζή. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι όλοι τους τέρατα. Έκανα χαζομάρες. Κι αυτό το γνωρίζω. Ασχολιομουν με ασήμαντα πράγματα και έκανα βλακείες ενώ διακυβεβοταν η σωτηρία μας. Λάθος μου. Το παραδέχομαι και μετανιώνω κάθε μέρα. Όμως, αυτό δε σημαίνει ότι είμαι ακόμα ανόητη. Δε σημαίνει ότι δεν είχα τη στοιχειώδη αντίληψη για να καταλάβω ποιοι ήταν οι άνθρωποι που με φρόντιζαν για τόσες μέρες ενώ εγώ ήμουν σε κώμα και ούτε καν ήξεραν ποια ήμουν. Και επίσης αυτό δε σημαίνει ότι η Τερέζα έχει κανένα δικαίωμα να μου φέρεται έτσι. Φίλη μου δεν είναι; Δεν υποτίθεται ότι τώρα στα δύσκολα θα έπρεπε να είμαστε πιο κοντά; Κι όμως απομακρύνεται όλο και περισσότερο και με τον πιο βάναυσο τρόπο. Αισθάνομαι ολομόναχη. Αυτό είναι οδυνηρό. Δεν ξέρω τι να κάνω.

Πρέπει να ήμουν η τελευταία που βγήκε. Ε, δεν περίμενα και τίποτα άλλο. Ποιον άλλον θα έβαζαν τελευταίο; Σίγουρα όχι τις δικές τους. Τα καινούρια κορίτσια βέβαια! Κι αφού η Τερέζα με είχε παρατήσει και είχε φύγει πρώτη μόνη της επόμενο ήταν να αναλάβω εγώ την τελευταία θέση. Ομολογώ πως με πείραξε λίγο αλλά δεν παρεξηγήθηκα. Τουλάχιστον θα περνούσα την πύλη όταν θα το είχαν τολμήσει όλες οι υπόλοιπες. Είμαι δειλή, το ξέρω.

Βρεθήκαμε σε ένα κατασκότεινο διάδρομο. Παραδέχομαι πως παραδόξως ανακουφίστηκα. Και μόνο που ήμουν ζωντανή μου έφτανε. Τώρα μπορούμε να αναζητήσουμε την ομάδα Α και να αποφασίσουμε πώς να αντιμετωπίσουμε το ΚΑΚΙΑ. Αν βέβαια δεν παρανοήσει πάλι η Τερέζα και αρχίσει να τους παρουσιάζει σαν φονικές μηχανές που συμπεριφέρονται σαν αγρίμια. Ομολογώ πως ούτε κι εγώ τους ξέρω πολύ καλά. Μία βδομάδα ήμουν εκεί άλλωστε, νομίζω. Και την περισσότερη ώρα βρισκόμουν στο αναρρωτήριο και έτρωγα φρίκη από παντού. Ασφαλώς και δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι ξέρω καλά τα μέλη της ομάδας Α και μάλιστα όλα. Όμως είμαι σίγουρη πως δε θα μας σκότωναν. Τι έχθρες και βλακείες; Και στο Λαβύρινθο εγώ και η Τερέζα θεωρουμασταν από πολλούς ως εχθροί που έστειλε το ΚΑΚΙΑ. Όμως αν δεν κάνω λάθος είμαι ακόμα ζωντανή και το ίδιο και η Τερέζα και ούτε μας είχαν φυλακίσει. Και μας είχαν βοηθήσει να αναρρωσουμε. Γιατί λοιπόν να μας σκοτώσουν τώρα; Κι αυτοί άνθρωποι δεν είναι; Κι αυτοί στην ίδια κατάσταση με μας δεν είναι; Θα ήθελα να τους δω ξανά χωρίς να υπάρχουν δολοφονικές διαθέσεις. Είναι κάτι σαν τους πρώτους μου φίλους κι ας μην ξέρω τίποτα γι' αυτούς. Άλλωστε ούτε κι αυτοί ξέρουν πολλά πράγματα για τους ίδιους τους εαυτούς τους όπως κι εγώ για μένα.