Υποκείμενο Β5: Η Αλήθεια

Ο Καθρέφτης

"Αυτή η γυναίκα είναι ηλίθια"

Η Ρεβέκκα κρατούσε ένα κομμάτι λεπτό αέρινο ύφασμα και το κοιτούσε επικριτικά.

"Θα σκάσουμε με αυτά" πρόσθεσε.

Η Σόνια κοίταξε το δικό της. Ήταν αρκετά μακρύ ώστε να καλύπτει από το κεφάλι της μέχρι τα γόνατά της.

"Είναι για να μην καούμε βρε Ρεβέκκα"

"Ναι δε θα ψηθουμε, θα βράσουμε! Μεγάλη διαφορά!"

"Σταματά να γκρινιάζεις και στρώσε!" Τη διέταξε η Χάριετ πετώντας της ένα μαξιλάρι για έμφαση. Την πέτυχε στο πρόσωπο.

Η Ρεβέκκα χασκογελασε. "Αυτό είναι πρόκληση;"

"Όχι είναι διαταγή" Η Χάριετ χαμογέλασε πονηρά "Μα και να ήταν πρόκληση δε σε παίρνει να τη δεχτείς."

"Α ναι ε;" Αποκρίθηκε η Ρεβέκκα παιχνιδιάρικα και πήρε θέση μάχης "Ε, λοιπόν, δε θα χάσω αυτή τη φορά Χάριετ!".

"Πάντα αυτό λες κι όλο χάνεις"

Σαν απάντηση η Ρεβέκκα εκτόξευσε ένα μαξιλάρι στη Χάριετ. Η Χάριετ, χάρη στην ασταμάτητη εκπαίδευσή της στο Λαβύρινθο, απέφυγε επιδέξια τη βολή της Ρεβέκκας και, με μερικούς ακόμα ελιγμούς, κατάφερε να την πετύχει με το μαξιλάρι της και να την ρίξει κάτω.

"Παιδιά κοιτάξτε τι βρήκα!" Αναφώνησε η Λούσυ και μπήκε στο δωμάτιο. Κρατούσε θριαμβευτικά έναν καθρέφτη με χερούλι. Είχε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και τα μάτια της έλαμπαν. Η Σόνια θα δυσκολευόταν να πιστέψει ότι πριν από λίγο είχε κοκκινίσει ολόκληρη από το κλάμα. Αναρωτιόταν για ποιο λόγο είχε σοκαριστεί τόσο και δελεαζοταν να τη ρωτήσει. Όμως τώρα που ήταν τόσο χαρούμενη δεν ήθελε να την κάνει πάλι να νιώθει χάλια. Καλύτερα αργότερα. Όταν θα έβγαιναν στην Καμένη. Ναι, εκεί θα είχαν άπλετο χρόνο για εξηγήσεις. Γιατί θα της εξηγούσε. Η Σόνια δεν ήθελε να την ξαναδεί τόσο στεναχωρημένη και έπρεπε να ξέρει τι γινόταν.

"Ένας καθρέφτης!" Θαύμασε η Σόνια. Στο Λαβύρινθο δεν είχαν καθρέφτες. Έτσι καμιά δεν ήξερε πώς ήταν η εξωτερική της εμφάνιση καθώς η αμνησία είχε καταπιεί ακόμα κι αυτές τις αναμνήσεις.

"Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί σας ενδιαφέρει τόσο πολύ" Η Τερέζα είχε σταυρώσει τα χέρια της και τις κοιτούσε επικριτικά. Η Λούσυ που κρατούσε ακόμα η τον καθρέφτη ζάρωσε από τον αυστηρό της τόνο. Η Μπερθα είχε πει στην Τερέζα ότι αυτή θα έπρεπε να είναι η αρχηγός της ομάδας εξαιτίας των πληροφοριών που είχε για την ομάδα Α καθώς και του πειθαρχημένου χαρακτήρα της. Από εκείνη τη στιγμή και μετά είχε απομονωθεί. Είχε γίνει πικρόχολη, έδινε συνεχώς διαταγές και κατέκρινε τα πάντα. Ακόμα και εκείνο το άλλο κορίτσι, η φίλη της η Άρυα, δυσκολευόταν πολύ να την πλησιάσει. Ακόμα και όταν τα κατάφερνε, στο πεντάλεπτο η Τερέζα την έδιωχνε. "Δε θα νικήσουμε με την εμφάνιση την ομάδα Α"