Υποκείμενο Β5: Η Αλήθεια

Παραισθήσεις;

Την επόμενη μέρα η Σόνια ξύπνησε πρώτη. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί καλά ούτως ή άλλως. Ήταν στενάχωρα στη σκηνή και εκείνη η αφόρητη ζέστη δεν ήταν και ο ιδανικός καιρός για ύπνο. Με αθόρυβα και προσεκτικά βήματα η Σόνια κατάφερε να περάσει αθόρυβα ανάμεσα από τα σώματα που κείτονταν στο πάτωμα και να βγει έξω. Μία μικρή ακτίνα τρύπωσε μέσα από την υφασμάτινη πόρτα της σκηνής και μερικά κορίτσια σαλεψαν και γύρισαν πλευρό. Η Σόνια την έκλεισε γρήγορα. Την προηγούμενη νύχτα περπατούσαν ώρες ολόκληρες. Τους άξιζε λίγος καλός ύπνος. Δε θα έπρεπε να τον στερηθούν επειδή η Σόνια είχε αϋπνίες.

Ο ήλιος έδυε ξανά. Ήταν πιο ψηλά σε σχέση με την προηγούμενη μέρα και φαινόταν πιο μικρός και ανοιχτόχρωμος. Ήταν νωρίς ακόμα.

Η Σόνια κάθισε στη σκιά μιας από τις σκηνές και ατένιζε τον ορίζοντα καθώς έπαιρνε τις αποχρώσεις της νύχτας, αργά και σταθερά.

Η καρδιά της σφίχτηκε. Οι λόγοι ήταν πολλοί, με πρώτο και κυρίαρχο την ομάδα Α. Η Σόνια δεν είχε σκοτώσει ποτέ κανέναν, ούτε καν τους θεριστές παρόλο που είχε προσπαθήσει. Και ήταν σίγουρη πως δεν ήθελε να πάρει τη ζωή κανενός. Δεν ήταν δολοφόνος. Επιπλέον, μοιράζονταν σίγουρα όμοιες εμπειρίες αφού κι εκείνα τα παιδιά βρίσκονταν σε έναν Λαβύρινθο γεμάτο τέρατα σαν τον δικό της. Θα ήταν σαν να σκότωνε τον εαυτό της και την οικογένειά της. Τα κορίτσια του Λαβύρινθου άλλωστε ήταν οικογένεια γι' αυτή. Δε θυμόταν την παλιά της. Θυμόταν μονάχα τον πεντάχρονο εαυτό της να ξαπλώνει σε ένα κρεβάτι του Κ.Α.Κ.Ι.Α., όμοιο με εκείνα στα οποία ξάπλωνε εδώ και αρκετές μέρες με εξαίρεση την προηγούμενη. Φανταζόταν πώς θα ήταν να είχε πραγματικούς γονείς αντί για επιστήμονες και ρομπότ να τη νταντευουν με τον πιο ψυχρό και αδιάφορο τρόπο, όσο κι αν προσπαθούσαν να φανούν εγκαρδιοι. Άρα δεν είχε οικογένεια ούτε πριν από τον Λαβύρινθο και το Κ.Α.Κ.Ι.Α. Γι' αυτό, μάλλον, αγαπούσε τόσο την καινούρια της. Επειδή ήταν η πρώτη και μοναδική της οικογένεια.

Με την αγάπη της για την ομάδα Β, όμως, ήρθε άλλη μια τρομακτική σκέψη στο μυαλό της. Κι αν η ομάδα Α ήταν όντως ένα μάτσο άγρια παιδιά; Δεν είχε συναντήσει ποτέ πριν ένα αγόρι, τουλάχιστον όσο θυμόταν, και δεν ήξερε πώς φέρονται. Κι αν ήταν επικίνδυνοι και βάρβαροι; Αν σκότωναν την οικογένειά της; Ίσως να μην έπρεπε να το ρισκάρουν. Η Χάριετ της είχε μιλήσει για τον αδερφό που θυμόταν πως είχε και είχε πει πως ήταν ένας πολύ ήρεμος άνθρωπος. Θα μπορούσε κάλλιστα όμως να αποτελούσε εξαίρεση. Άλλωστε δεν είχε περάσει τόσες κακουχίες όσο η ομάδα Α. Οι κακουχίες αλλάζουν τον άνθρωπο. Και αν είχε δίκιο η Τερέζα, η Σόνια δεν ήθελε να δει από κοντά τις αλλαγές από τις κακουχίες της ομάδας Α.