Υποκείμενο Β5: Η Αλήθεια

Η ανάρρωση

Χευυ παιδιά! Ήταν να βάλω φωτογραφία και τραγούδι εκεί πάνω αλλά το γουατπαντ έχει πάλι πρόβλημα οπότε θα ανέβει έτσι, δυστυχώς. Έχω και ανακοίνωση κάτω! Καλή ανάγνωση!

Για πολλή ώρα η Σόνια βρισκόταν μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Ένα κομμάτι του εαυτού της που είχε απόλυτη συναίσθηση της κατάστασης στην οποία βρισκόταν και θυμόταν τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια ήθελε απεγνωσμένα να ξυπνήσει και να παλέψει αν χρειαστεί. Ένα άλλο κομμάτι της, όμως, που θυμόταν σχετικά αμυδρά όσα είχαν συμβεί ήθελε να βυθιστεί στον ύπνο για μέρες ολόκληρες και να απέχει από όλα αυτά. Έτσι, η Σόνια έμεινε να ταλαιπωρείται για αρκετές ώρες καθώς το δεύτερο κομμάτι του εαυτού της ήταν ιδιαίτερα πεισματάρικο. Το χτύπημα στο κεφάλι σίγουρα δε βοηθούσε παρόλο που η Σόνια δεν είχε καταλάβει ακριβώς ότι είχε τραυματιστεί στο κεφάλι.

Μια μέρα αφότου είχαν εγκατασταθεί στον αχυρώνα, που έμοιαζε με πραγματική όαση χάρη στη δροσιά που παρείχε, η Σόνια κατάφερε τελικά να επιβληθεί στον εαυτό της και να ξυπνήσει. Στην αρχή, βέβαια, δεν άνοιξε τα μάτια της. Αισθανόταν μια τρομερή ναυτία σαν να γύριζε ολόκληρος ο κόσμος με ιλιγγιώδη ταχύτητα και φοβόταν ότι αν άνοιγε τα μάτια της, η αίσθηση αυτή θα επιδεινωνόταν. Έτσι, περίμενε μέχρι που η ζάλη υποχώρησε και αντικαταστάθηκε από έναν οξύ πονοκέφαλο, ο οποίος, όμως, δεν ήταν τόσο βασανιστικός.

Η Σόνια άνοιξε τα μάτια προετοιμάζοντας ταυτόχρονα, στα κλάσματα του δευτερολέπτου που μεσολάβησαν, τον εαυτό της για οτιδήποτε ενδεχομένως να αντίκριζε. Τελικά βρέθηκε να κοιτάζει έναν τοίχο, θολό στην αρχή κι έπειτα πιο ξεκάθαρο. Ήταν ξύλινος, φθαρμένος και λερωμένος αλλά η Σόνια δεν ένιωθε το παραμικρό αίσθημα αηδίας. Ήταν πολύ ταλαιπωρημένη και, άλλωστε, είχε δει και πολύ πιο αηδιαστικά πράγματα στη μέχρι τότε ζωή της για να σιχαθεί έναν απλό τοίχο.

Για αρκετή ώρα τον κοίταζε με απάθεια μέχρι που ο πονοκέφαλος έγινε για μια στιγμή εντονότερος και την επανέφερε στην πραγματικότητα. Η Σόνια έπιασε το κεφάλι της και ψηλάφησε αργά το πίσω μέρος. Κοντά στην κορυφή άγγιξε ένα πρησμένο σημείο με ξεραμένο αίμα και αμέσως ένιωσε έναν οξύτατο πόνο να τραντάζει όλο το σώμα της. Τι στο καλό της είχε συμβεί; Γιατί ήταν χτυπημένη; Και τότε η Σόνια θυμήθηκε όλα όσα είχαν γίνει και αν και δεν μπορούσε να θυμηθεί το χτύπημα στο κεφάλι, καθώς όταν έγινε δεν το είχε συνειδητοποιήσει, κατάλαβε αμέσως τον άθλιο τρόπο με τον οποίο είχε φερθεί η ομάδα Α. Είχαν υποσχεθεί ότι θα άφηναν αυτή και την Ελίζαμπεθ να φύγουν με αντάλλαγμα τη ζωή του αρχηγού τους, όμως δεν είχαν τηρήσει την υπόσχεση που είχαν δώσει στιγμιαία και μες στον πανικό. Τις είχαν εξαπατήσει και τις δύο τους. Η Σόνια ένιωσε να γεμίζει με οργή. Οργή για την ομάδα Α και την απαίσια συμπεριφορά τους και οργή που τα λόγια της Τερέζας τελικά επαληθεύονταν. Κάθε ελπίδα για πολιτισμένη διαπραγμάτευση και σωτηρία με τους δικούς τους όρους κόντευε πλέον να χαθεί.