Chasing Her Back [COMPLETED]

Chapter 5

Chapter 5

"Nakahanap na sila ng donor.. Authorization mo na lang ang kulang."

Napailing ako. "Hindi yan sigurado."

"Priam, sigurado man o hindi may magagawa pa ba tayo?" matigas nyang sabi.

I clenched my jaw. "Sinasabi mo ba na handa mong isugal ang buhay ko kahit na hindi ka sigurado sa pesteng operasyon na yan?"

Hindi sya makatingin ng diretso sakin. "That's not what I meant. Yan ba ang iniisip mo?"

"Dahil yan ang naiintindihan ko. I'm a doctor, alam ko ang mga possibilities na pwedeng mangyari sakin. Let's say naging successful nga, sa tingin mo ba huli na yon? Hindi, Terence. May possibilities pa rin na pwede akong mamatay. Na pwede akong mawala---"

"Shut up! Ayoko nang marinig yan sayo Priam! Nakakasawa na! Now if you want to die, gawin mo na ng maaga hindi yung pinapahirapan mo pa ang mga nasa paligid mo lalo na ang sarili mo! Yan ang gusto mo diba? Ang sumuko kami sayo? Paano kung sabihin ko sayong.... ayoko na? Na sawa na ako sa kakapilit sayo? Na pagod na pagod na ako? Masaya ba?!" He's mad. Damn it.

Nakipagsukatan ako ng tingin sa kanya. "Buti naman inamin mo rin na pagod ka na. Hindi ko naman hiningi sayo na pagtyagaan mo ako ‘di ba? Nagkusa ka. Nagkusa ka na pilitin ako. Nagkusa ka na bantayan ako dito. I didn't force you and you did it all by yourself. Now tell me, do you have a right to manipulate me? To give privilege on what I wants and don'ts? To insist me that damn operation idea of yours?! Wala diba? Wala! You have nothing to do with me, Terence. You are just being selfish. Sarili mo lang ang iniisip mo at hindi ako!" I burst out with anger.

He gritted his teeth and his tears ran down. "Anong ka-stupiduhang sinasabi mo? S-sarili ko lang ang iniisip ko ganun ba?"

Napatawa sya ng pagak habang patuloy sa pag-agos ang luha nya. "Hindi mo ako naiintindihan Priam at mas lalo mo akong hindi maiintindihan kung ganyan ka. This conversation is pointless, I need to leave."

Then he shut the door loudly.

Naiintindihan ko sya kung alam nya lang. I just don't want to give them a false hope. Ayokong makita sila na umaasa dahil mas lalong masakit para sakin. Mas mahihirapan akong tanggapin ang kondisyon ko kung ganun sila.

***

Terence's POV

Another problem that I need to face. Ugh. I placed my both palms on my face while sitting at the vacant chairs at the lobby.

Hindi ko na alam ang gagawin ko kay Priam. Such a stubborn.

"Mom! No! I'm scared!" Napatingin ako sa batang nagwawala.

"Son, you have to do this.. It's for your own good. Please?"

"N-no.. I don't want to Mom.. What if I die? I'm so scared.." umiiyak yung bata while his Mom refused her tears.

"Baby, listen to me. You're not going to die okay? Just trust Mommy."

Humikbi yung bata. "M-mom.. Please.. Let's just go home.. I'm begging you.."

Napapikit ng mariin yung Mama nya at niyakap sya ng mahigpit.

"I don't want to lose you Son.. But if you really want to go home, o-okay then.. Let's go home.."

Hindi ko na kinayang panuorin sila. Ang sakit sa dibdib. Tumayo ako at lumabas muna ng hospital. Nagmukmok ako sa loob ng kotse ko.

The boy was scared.. Ganun din siguro si Priam kaya ayaw nyang magpa-opera.