Chasing Her Back [COMPLETED]

Chapter 7

 

Kanina pa kami naka-uwi ng bahay. I'm now resting at my room. My mind is still pre-occupied because of Xheen.

The way she looked at me, alam kong mahal pa rin nya ako. Hindi naman sya masasaktan kung hindi. I want to curse myself dahil pinaiyak ko sya kanina.. Kung alam lang nya kung gaano ko kagustong kayapin sya at patahanin sa pag-iyak.

Sa ngayon, magtitiis muna ako. Ano ba naman ang two years na taning sa'kin? Matututunan nya din akong kalimutan dahil sa loob ng two years, maraming pwedeng mangyari at magbago. At sa pagkawala ko, sisiguraduhin kong hindi ko na sya masasaktan pa.

***

Maaga akong nagising kahit past eleven na nang makatulog ako. Agad akong nagtungo sa kusina and there I found her cooking for our breakfast today.

I hugged her from behind. "Ang bango, nakakagutom." sabi ko and I gently kissed her temple.

"Nambola ka pa. Hungry already?"

Marahan akong tumango.

"Just wait a few more minutes, malapit ng maluto ito. Maupo ka muna sa may dining area.

Idadala ko na lang doon ang pagkain mo."

Mas hinigpitan ko pa ang pagyakap sa kanya. "I love you, Ma."

"I love you too, Son. Dun ka na dali."

I loosened my hug on her. "Tulungan na kita, Ma."

Pinigilan nya ako. "No. Bawal sa'yo ang magpakapagod, just rest a bit while waiting me, okay?"

"But, Ma..."

"You heard me, Brix. Wag ng matigas ang ulo, sumunod ka na lang sa'kin."

I sighed. "Okay."

Nagpunta ako ng dining area at naupo sa isa sa mga upuan doon. Mga ilang minuto lang dumating na si Mama dala ang pagkaing sinadya nya para sa'kin.

"I feel like a special, Ma." sabi ko nang makaupo sya sabay abot sa'kin ng niluto nya.

"You're always special, Son."

I smiled. "Sa'yo yata ako nagmana sa pangbobola, Ma." sabi ko at mariin namang itinanggi 'yon ni Mama.

"Ang Daddy mo ang mahilig mangbola, nahawaan lang ako. And it's because mine and your daddy's genes, hindi malabong namana mo nga ang ilan sa mga ugali namin."

Natawa ako ng bahagya sa sinabi ni Mama. May bigla akong gustong itanong.