Janylly's POV
Ito na siguro ang pinakamapayapang tulog na nagkaroon ako.Kasi,natulog ako na kayakap ko si Janelle.My beloved daughter.
Marahan kong iminulat ang aking mga mata.At napakurap-kurap pa ako nang bumalanda sa aking paningin ang mabalahibong dibdib!
Nakasubsob ako sa matitipunong dibdib habang nakaipit ng kanyang kaliwang braso ang aking kanang kamay na sadyang nakakapit doon.
Komportable pang nakaangat ang kaliwa kong binti habang nakapatong iyon sa baywang na animo'y bakal dahil sa tigas.
At ramdam ko pa ang isang matigas na bagay na sumusundot sa aking pagkababae.
Doon ako naalarma.Pinilig-pilig ko ang aking ulo sa pag-aakalang nananaginip lang ako.
Pero nang iangat ko ang aking paningin para mapagmasdan ang mukha ng taong nakayakap ngayon sa akin ay bigla nalang nanlaki ang aking mga mata.
Doon ko lang napagtanto na hindi nga si Janelle ang katabi ko ngayon.
Malapad na ngiti ang kumawala sa labi ni November nang mapakunot-noo ako.Did he plan for this?
"November,where's Janelle?"sa paos na boses na tanong ko.
"In her room."maikli nyang tugon.
"No..dito sya natulog kagabi,katabi at kayakap ko pa nga sya bago ako natulog?"
"Jany,nag-iisa ka lang sa kama nang pumasok ako.And I'm glad dahil sa wakas naisipan mo nang tabihan ako sa pagtulog.."lumawak ang pagkakangisi nya.
God!November is so gorgeous ever in his morning aura!
"Pinlano mo ba 'to?"inakusahan ko naman sya ng tanong.
"I'm not..i swear!"
Natahimik ako.So,naisahan ako ni Janelle.Napakislot ako nang maramdaman ko ang mumunting halik na iginagawad ni November palibot sa aking mukha.
At bago pa ako nakapagreact ay napailalim na nya ako ng higa.
"Hindi ko inistorbo ang tulog mo kagabi..baka kasi iwanan mo na naman akong mag-isa sa kama kapag nalaman mong hindi si Janelle ang katabi mo."
Sabi nya habang pinapadaanan ng halik ang aking leeg.
"And so?"
napasinghap ako nang maramdaman ko ang pagdapo ng kanyang palad sa ibabaw ng malulusog kong dibdib.
"Gosh!Jany...i missing of doing this every morning..."
Napalunok ako.Kinukurot na naman ako ng matinding konsensya!Paano ko nga ba sya napag-isipan ng masama kung halos gabi-gabi ay walang palya ang ginagawa nyang pagpapaligaya sa akin noon?
Bakit hindi sumagi sa isipan ko na hindi lahat ng nakikita ng mata ay totoo?
Bakit ba laging nasa huli ang pagsisisi?
*
*
*
Taginting ng mga plato sa kusina ang maririnig nang pababa na kami ni November sa hagdan.
Nagkatinginan pa kami habang parehong may pagtataka sa mukha.
Dumeretso kami sa bungad ng pintuan para mapagsino ang laman ng kusina ngayong umaga.
Tahimik kaming nagkatitigan ni November nang matanaw ang dalawa naming anak na abala sa paghahanda ng almusal.
Lumingon si Janelle at halata ang pagkagulat sa kanyang mukha nang malingunan nya kami sa may pintuan.
"Oh!we're not done yet...ba't ang aga nyo namang bumaba?"
She's so cute when saying that.
"Hmmm....we don't know that our beautiful daughter preparing our breakfast!"nakangiting sagot ng kanyang Daddy.
"Oh well...dumeretso na kayo sa dining room Daddy-Mommy..prepare naman kasi ang dining table."si June na akala mo isang professional chef dahil ang cool nyang tingnan habang hawak ang sandok.
Gusto kong maiyak dahil sa kaligayahan.God!hindi ko expected 'to.My kids is so adorable as ever!
"Okay,as you wish...Sir-Madam!"taas-noong sagot ni November with his serious face.
"Dad!ang corny mo!"ingos sa kanya ni Janelle.
Napahalakhak ng tawa ang kanilang Daddy kaya nahawaan din nya ako.Matapos ang kulitan na yun giniya na ako ni November sa loob ng dining room.
Napalunok ako at parang hinaplos ang aking puso nang mapansin ko ang aking printed cup na maayos na nakalagay sa ibabaw ng mesa sa tapat ng pwesto ko.
God!halos hindi ako makapaniwala na totoo ang lahat ng ito.
"See?Janelle is the sweetest!i told you..."napangiti ako sa sinabi ni November.
"Sana tuloy-tuloy na ito November...I'm so really happy..."maluha-luha kong sambit.
That day...yun na siguro ang itinuring kong perfect day ko ever!
Nagkaroon kami ng family bonding whole day.I heard that Janelle's plans will cancelled that day.
Kung saan o anuman ang planong iyon ay hindi ko na inalam pa.Ang importante magkasama kami at naramdaman ko ang pag-welcome nilang tatlo sa muli kong pagbabalik.
God!I'm so blessed having them in my life!
Bakit ko ba pinapahirapan ang aking sarili noon kung ang kasagutan ay naririto lang pala sa lugar na aking nilisan?
☆☆☆
