Janylly's POV
One year later...
*
*
*
"November?"
Napalingon sya sa akin..pero saglit lang iyon dahil muli na naman nyang ibinalik ang atensyon sa ginagawa.Naghihiwa kasi ng hinog na mangga si November.
Since this month is the month of mango kaya sawang-sawa kami sa pagkain ng mangga simula ng unang araw na pagdating namin dito sa hacienda.
Halos kalahating lupain kasi ng mga magulang ni November ay puro puno ng mangga ang mga pananim.
Malaking pera ang kinikita nila dito..dahil thousands of baskets ang nahaharvest ng bunga ng mangga everyday.Maraming tauhan sa hacienda ang Papa ni November.Dahil ang produkto na ito ay in-export pa sa ibang bansa.
I wrapped my arms on his waist bago ako komportableng sumandal sa upuan ng treehouse na nakatirik ngayon dito sa ilalim ng malaking puno ng mangga.Na kung saan ito ang ginagawa naming dating place ni November...kapag dumadalaw kami dito sa probinsya.
May kalayuan din kasi ito mula sa mansyon ng kanyang mga magulang.Tahimik ang paligid at presko ang hangin.Talagang makakapag-relax ka ng husto.Kaya nga ang sarap na laging tumambay dito,eh!
"Why you choose me,over Ate Jassy?"wala sa loob na tanong ko.
Marahan syang pumihit sa pagkakaupo para makaharap nya ako.Sinubuan muna nya ako ng isang hiwang mangga bago sya sumagot.
"Well..i told you,hiniling kita kay god at pinagkaloob ka nya sa akin...that means we were meant to be."
Napahagalpak ako ng tawa nang mayroon akong maisip.Mabuti nalang at nalunok ko na yung manggang isiunubo nya sa akin kung hindi baka nabilaukan na ako.
Kunot-noo nya akong tinitigan sabay sabing-
"What so funny?"
"Wala...i just thinking that-fetus palang ako,pinagnanasaan mo na."again i burst on laughter.
Napapailing nalang sya tapos napangiti.
"Aren't you grateful to yourself?kasi fetus ka palang may nagmamahal na sa'yo.Dapat nga pinapalakpakan mo ang iyong sarili...kasi Jany,nabibilang lang ang lalaking katulad ko dito sa mundo."
My eye's rolled bago ko pinanggigilan ang kanyang pisngi.
"Ang yabang nito...aren't you grateful?because the first time our eyes met...bigla nalang bumilis ang pintig ng puso ko."
I remembered that day.It was my eighteenth birthday.Hindi ko talaga makalimutan ang moment na yun sa buhay ko.Dahil doon,naranasan ko ang unang pagtibok ng puso ko.
Nagulat nalang ako nang bigla nya akong nakawin ng halik sa aking pisngi.
"Gee...November,you're eating!"
Kasi naman eh,dumikit yung juice ng mangga sa pisngi ko.
"Wash your face after..."nakangiti nyang sabi.
"Mommy!Daddy!your son will crying for the whole time!!"
Sabay kaming napalingon ni November sa pinanggalingan ng boses.It was Janelle habang karga si baby Julyver at nakasunod naman sa kanyang likuran si June na bitbit ang bag ni baby Jul na naglalaman ng mga personal needs nito.
"God,Jane!bakit mo dinala dito ang kapatid mo?"
Agad na napaangat sa upuan si November bago marahang kinuha ang bunso namin.
"I told you Dad!he won't stop crying...eh hindi kami marunong magpatahan ni June."
Bigla nalang huminto sa pag-iyak si baby Jul nang kargahin sya ni November.
"Oh...hinahanap pala ako ng bunso namin.."kausap nya sa baby.
Pinagitnaan ako nina Jane at June sa pagkakaupo bago kumuha ng hiwang mangga at tahimik na kumain.
"Where's your Grandma?sa kanya naman namin iniwan si Julyver ah!"curious kong tanong sa dalawa.
"Umalis Mom,kasama si Grandpa."si June ang sumagot.
"Where to?"tanong ni November na naupo narin sa katapat namin.
"Oh!i forgot to tell you,Mommy...Tita Jassy called on the telephone bago pa tayo umalis.Sinabi nya na pinapaluwas din daw sila nina Lola at Lolo kaya ngayon ang dating nila ni Grandma.Kaya umalis sina Lolo ngayon para sunduin ang dalawa sa may terminal ng bus."mahabang lintanya ni Janelle.
Napamaang nalang ako dahil sa narinig.Pero hindi ko maiwasang hindi maexcited sa kaalaman na magkasama-sama kami nila Mama at Ate Jassy.
Hindi ko mawari na darating ang araw na ito.Inisa-isa kong tingnan ang masasayang mukha ng mag-aama ko.
I can't imagine myself for how happy i am now.With them?i didn't asked for more.I contented in this life.
Minsan natanong ko..kung may bukas pa bang naghihintay para magiging karugtong ng masasayang kahapon.
Sa palagay ko alam ko na ang kasagutan ngayon..
Ito na yun...
💚💚💝💙💙WAKAS💙💙💝💚💚
Author's note:
Back to a real life!!haha..
Once again,nagpapasalamat ako sa mga active na reader's at kahit na sa mga silent readers dyan.Dun sa mga readers na walang sawa sa pagboto mula simula hanggang dulo...maraming salamat.
At doon sa mga gustong magcomment...don't hesitate po.Hindi man ako friendly,pero nirerespeto ko kayo.Alam kong hindi ako perpekto..sumusulat ako,kasi minsan hindi na ako pinapatahimik ng mga scenes sa utak ko.Hindi nila ako tinatantanan hanggat hindi ko naisusulat iyon.
Ang magulong utak ko po ang nagtutulak sa akin para makagawa ako ng kung anu-anong klaseng kwento.
Kathang-isip man itong story na isinulat ko pero sana nakapulot din kayo ng aral mula sa kwentong ito.
To all reader's...thank you so much for being there,without you I'm nothing..;)
💙lavender lace💙
