Frajer | Leondre Devries

Rozdział 34

Proszę, przeczytajcie notkę na dole <3

Byłam w szkole i siedziałam pod klasą. Leondre musiał gdzieś iść z naszym wychowawcą, więc nie było go tutaj ze mną. Jest już trochę lepiej, ale nie przestałam się bać. Trochę pewniej się czuję w obecności taty, brata i Chrisa. Nagle podbiegł do mnie zdyszany przyjaciel Leo - Zayn. Podniosłam się zaniepokojona, jak i wystraszona

- Zayn? Co się stało? - trochę drżał mi głos

- Leondre - wysapał

- Co z nim? - przeraziłam się

- Wiesz o jego ojcu? - przytaknęłam - Przyszedł przed chwilą do szkoły, zrobił mu awanturę i zagroził, że zabierze Tilly. Wiesz, jak bardzo jest dla Leo ważna. Jest załamany, nie wiem co robić

Pobiegłam za nim na korytarz dwa piętra niżej. Chłopak stał przy ścianie i się trząsł. Zaraz będzie płakać. Wiem to. Kawałek dalej zobaczyłam oddalającego się mężczyznę. Podbiegłam pędem do bruneta i złapałam go za ręce. Spojrzał na mnie szklanymi oczami

- Leondre, będzie dobrze. Nie zabierze jej - powiedziałam pewnie, patrząc mu w oczy - Obiecuję...

- Nie może... Nie może mi jej zabrać - szeptał w kółko, a w jego oczach zbierało się coraz więcej wody

- Leondre, słyszysz mnie? - złapałam go za ramiona - Nie zrobi tego. Jasne?

- Ale...

- Leoś... - zbliżyłam się do niego - Na zabierze Matildy, tak? Nie pozwoli na to twoja mama, ani nawet ja. Nie musisz się tym martwić - Złapałam go za policzki, kiedy dostrzegłam pierwszą opuszczającą oko łzę. Przyłożyłam czoło do jego - Obiecuję

Byłam sfrustrowana, bo nie wiedziałam, co zrobić. Przyłożyłam usta do jego. Był bardzo zdziwiony. Nigdy nie wykonałam w jego kierunku Tak odważnego ruchu. On już to zrobił. Ja nie. Wiedział, że obawiałam się tego... Objęłam jego szyję i przytuliłam mocno

- Już dobrze - szepnął mi do ucha - Dziękuję, Naomi... Ja...

- Zakochałam się w tobie, idioto - nie puściłam go. Przytuliłam jeszcze mocniej

Powiedziałam to. To, co siedzi mi na sercu od dawna. Odsunął się, przyjrzał mi i ponowił pocałunek. Wokół nas było sporo osób, ale jakoś niezbyt mi to przeszkadzało... Wśród nich byli na pewno Zayn, mój brat, Chris i ekipa Mike'a. Luke jako pierwszy do nas podszedł. Spojrzał z góry na Leo, który chyba nie był zadowolony z tego, jak na niego patrzy. Cóż, taki brat...

- Nakrzyczałbym na ciebie, czy coś, ale tylko ty ją ogarniasz - wzruszył obojętnie ramionami, a Zayn, Chris i kilka osób się z nami zaśmiali - Ale powinieneś znać całą formułkę, masz w końcu Tilly...

Chłopak spoważniał, ale złapałam go za rękę i było ok.

- Więc... wiesz... A, siostra - zwrócił się do mnie - Jedziemy do ciotki dzisiaj, Leondre może jechać z nami jak chce, Charlie też będzie

- Pewnie - poszedł, a my wróciliśmy pod klasę, wciąż mając splecione dłonie...

Po szkole przyjechał po nas tata z moim bratem i usiedliśmy z tyłu. W sumie... od porwania nie widziałam się z ciocią.

Oparłam się o ramię Leondre i patrząc na jego telefon, kiedy przeglądał instagrama, zaczęłam przysypiać. Kiedy już prawie zasnęłam, akurat dojechaliśmy. Niechętnie wyszłam i weszliśmy do domu cioci. W salonie dojrzałam Charliego, Brooke i panią Lenehan. Chłopak podszedł do nas. Dosyć niepewnie, pamiętając moje zachowanie w szpitalu.

- Hej - przywitał się - Jak się czujesz? - spojrzał na mnie

- Dobrze. Jest całkiem ok - uśmiechnęłam się lekko i podeszłam krok, przytulając się do niego

Nie powiem, sama byłam tym zdziwiona. Ale patrzył na mnie tak, że nie mogłam go nie przytulić. Odsunęłam się i chłopcy zbili ze sobą piątki.

Siedzieliśmy trochę razem i poszliśmy do mojego pokoju tutaj. Z Leo wyjaśniliśmy blondynowi wszystko. Potem ich rozmowa zeszła na próby. Ja wzięłam do ręki telefon. Włączyłam Snapchata i zobaczyłam, że od Tilly mam kilka snapów. Trochę długo nie wchodziłam tutaj...  Kiedy zobaczyłam początek pierwszego, szybko włączyłam nagrywanie... Tilly z Leo w samochodzie...

Dobrze, że miałam słuchawki. Chłopaki nie słyszeli tego. Kiedy się skończyło, wyłączyłam nagrywanie(nwm, czy w ogóle można je włączyć, ale powiedzmy, że tak xd) i zdjęłam słuchawki.

- Leondre - zaczęłam, zwracając ich uwagę - Czy kiedy jedziesz samochodem... Sam na tylnych siedzeniach, to zawsze ci odwala? - zmarszczyli brwi

- O co Ci chodzi, Nao?

- O to, że niezły z ciebie krejzol(specjalnie) - usiadłam obok nich i poprawiłam mu włosy

- Wciąż nie rozumiem 

Pokazałam im filmik, na co Leo schował twarz w dłoniach. Był cały czerwony, ale raczej ze śmiechu

- Boże! - opadł na plecy, kiedy jego przyjaciel sikał ze śmiechu - Czemu Ci to wysłała!? Wygłupiałem się...

- Wiem - nachyliłam się nad nim i lekko pocałowałam, a kiedy miałam się odsunąć, on mi na to nie pozwolił

- Błagam, możecie nie teraz? - spojrzeliśmy na niego

- Mate, a myślisz, że co jest, kiedy jesteś z Chloe? Ja wam nie przeszkadzam - zaśmiałam się i usiadłam

Rozmawialiśmy jeszcze jakiś czas, a potem musieliśmy się zbierać. Pożegnaliśmy się z Charliem, Brooke i panią Lenehan oraz z ciocią i moją kuzynką. Wróciliśmy do domu i jeszcze trochę posiedziałam z Leondre. Potem musiał iść, a ja zostałam, oglądając z tatą i bratem jakiś film.

_______________________________________________

Kto by się spodziewał, że to...

KONIEC

Hahaahah

Serio, to dziękuję wszystkim za wszystkie wyświetlenia, gwiazdki oraz komentarze. Bardzo zmotywowało mnie to do pisania, a jakieś pięć, czy sześć ostatnich rozdziałów pisałam dwa razy, bo zakończenie było zupełnie inne... A przynajmniej to jest normalne. Zlikwidowałam również epilog, a nie ukrywajmy, były trzy. Mam nadzieję, że podobało się Wam i że następna książka również zostanie ciepło przyjęta.

,,Side by Side'' to książka o Lukasie Riegerze, którą napisałam przez moją przyjaciółkę. Również go lubię, ale to głównie o nią chodzi. Z jej systematycznością w czytaniu(tak, pamiętam, że kiedy były już 24 rozdziały, ty byłaś na piątym, a jesteś ze mną od początku) nie wiem, jak to będzie, a datę premiery pierwszego rozdziału ustalicie Wy. Pierwszy komentarz z datą ,,Wygrywa''.

Więc to tyle, kochani. Mam w zanadrzu jeszcze parę pomysłów i kto wie, może jeszcze coś o BaM wpadnie? Papa!

~ Junikorn98