AL KALBİM SENİN OLSUN

15.bölüm

Bu ne ya telefonum deli gibi ötüyor!

"Hala kalkmadın mı sen?" diye telefonda biri bağırdı.

"Kimsin sen ya sanane!" dedim uyku sersemi kimseyi çekemezdim.

"Ben Olcay tabiki de uykucu okulun dışında seni bekliyorum. Hızlıca gel!" dedi. Telefonu birşey demeden kapattım. Hızlı bir şekilde hazırlandım ve otobüse yetiştim.

Olcay dışarda beni bekliyordu. Elimden tutarak sınıfa çıktık. Daha hoca içeri girmemişti. El ele sınıfa girmişti. Olcay napıyordu böyle? Herkes bize bakıyordu. Utançla elimi çekmeye çalıştım. Ama elimi çok sıkmıştı elimi çekemedim. İnanmayan gözlerle Olcay'a baktım. O da baktı. Sıraya oturduk. Hâlâ bize bakıyorlardı. Hoca içeri girdi. Ders başlayınca herkes önüne döndü.

Öğle arası hep el ele dolaştık. Aslında mutluydum. Ama insanlar hele de kızlar beni yiyecek gibi bakıyordu. O yüzden biraz asabiydim.

"İnsanların gözüne sokar gibi neden ilişkimizi yapıyoruz?" dedim. Baktı. Elini çekti ve yürüyüp gitti. Arkasından seslendim duymadı. Belkide bakmadı.

"Riva az konuşabilir miyiz?" diye biri seslendi. Hay Allah'ım bu ne ya bunun benimle konuşmaya yüzü varmıydı. Şerefsiz çocuk!

"Ne var Yazgın Noldu?"dedim.

"Riva az oturalım. Sana Olcay hakkında bir şeyler söyliycem."dedi. Söyleyeceği şeyleri dikkate almayacaktım ama yine de oturdum ve dinlemeye başladım.

"Bak Riva Olcay'ın aslında başından çok olay geçti. Sana ne kadarı anlatıldı bilmiyorum. Senden bütün yaptıklarımdan dolayı özür dilerim. Ama Olcay hakkında bir kaç şey anlatcam. İlk olarak Olcay'ın annesi gerçek değil. Olcay'ın annesi ve babası biri tarafından vurularak öldürüldü. Sonra bu aile Olcay'a sahip çıktı. Olcay ailesi gibi gördü onları. Ayrıca Olcay biriyle 2 aydan fazla çıkmaz. Sana gerçekten değer vereceğini sanma. Bak görürürsün. Bana inanmazsan 2 ay sonra kendin görürürsün."dedi ve kalkıp gitti. Ne diyordu be bu? Saçmaladı gene ona inanacağımı sandı herhalde. Olcay'la bu konuyu konuşmalıydım.

Öğle bittikten sonra sınıfa gittim. Olcay benim yanıma oturmamıştı. Ve gitmiş bir erkeğin yanına değil kızın yanına oturmuştu. Çok sinirlendim. Yanına gittim Olcay'ın. "Canım yanıma gelmiyor musun?" diye sordum. Göz devirdi. Odun! Bende yerime oturdum. Bir şey dedim diye böyle davranışı haketmiyordum.

Son 2 derste bitti. Eve yürüyerek gitmek istedim. Servisçiye söyleyip yürümeye başladım. Evin yanına yaklaşınca Selami ile karşılaştım. Beni beklemişti. Sarıldım ona.

"Nasılsın Selami. İyiki gelmişsin. Okullar olunca görüşemiyoruz." dedim gülümsedim.

"Aynen ya. Sen gelmiyorsun o zaman ben geleyim dedim." dedi. O sırada yanımızdan Olcay yürüyüp gitti. Hah! Bunu da yanlış anlamıştı. Selami'yi kolundan tutup "Seni biriyle tanıştıracam gel" dedim ve kolundan çekerek Olcay'a yetiştirdim. "Olcay!" diye seslendim. Olcay arkasını döndü.

"Olcay bu benim küçüklükten beri arkadaşım Selami bu da Olcay" dedim. Olcay elime baktı. Elimi Selami ile ayırdı ve yürümeye devam etti. Ya napıyordu bu şimdi! Selami'ye döndüm. "Riva ben gideyim" dedi. Karşı çıkmamıştım. Onu öptüm ve yolladım. Eve varınca bilgisayarı açtım. Onunla çekildiğimiz fotoğraflara baktım. Ne kadarda mutluyduk. Bir günde noldu ki bize? Onunla konuşmalıydım. Durağa çağırsam gelmeyecekti. Bende evine gittim. Kapıyı çaldım. Annesi açtı. Uyuduğunu söylesede içeri girdim. Uyumuyordu.

"Güzel yalanlar uydur bari. Bak neden konuşmadığını bilmiyorum ama..." diyordumki onun ağzından çıkan kelimeyle susmuştum.

"Riva ayrılalım." demişti. Odasından hızlıca çıktım. Evden de kapıyı vurarak çıkmıştım. Ağlanacak bir şey yoktu Riva ağlama! Seni sevmeyen biri için deymez. Bunları söylerken bile ağlıyordum. Kahretsin! Gerçekten haklıydı Yazgın. 2 ay dolmadan terk etmişti işte. Beni hiç sevmemişti! Nefretle doldu içim. O aşk nasılda kocaman bir nefrete dönmüştü? Nereye gittiğimi bilmeden sadece yürüyordum. Yürümüyordum bildiğin delice koşuyordum. Sanki bütün aklımdaki anılardan kaçarcasına! Sonunda bir yere oturmuştum. Herkes bana bakıyordu. Aptal gibi bağırıyordum.

"SENDEN NEFRET EDİYORUM OLCAY İNŞALLAH ÖLÜRSÜN!"

Eve gittim. Televizyonu açtım. Karşısında birşeyler yiyerek uyudum. Artık herşey bitmişti.