AL KALBİM SENİN OLSUN

11.bölüm

Sabah kapının açılmasıyla uyandım. "Serbestsin çıkabilirsin" dedi bekçi. Koşarak dışarı çıktım. Annem ve babam orada beni bekliyordu ve biri daha vardı Olcay'da buraya gelmişti.İlk ona gittim. Nedenini bilmiyordum. Hemen Olcay'a sarıldım. Ağlamaya başlamıştım. Çok sinirlerim gerilmişti. Onun yanında kendimi güvende hissediyordum belkide. O da bana  sarılmıştı. Ondan şuanda anlamıştım ki hoşlanıyordum. Uzun bir süre sarıldık birbirimize. Sonra annemle babam aklıma geldi. Onlara da sarıldım. Annem benden kötü gözüküyordu. Sonuçta kızı katil olarak suçlanmıştı. Kendimi daha ıyi hissediyordum. Eve gitmek istedim. Eve gittik. Akşam Olcay'la buluşmalıydım. Benim açımdan olay bitmemişti. Neden Sevgi'nin böyle dediğini hala merak ediyordum. Güzelce duş aldım. Biraz uyudum.

Akşam saat 7 gibi olmuştu. "Nerdesin? Durağa gelir misin?" diye mesaj attım Olcay'a. Uzun sürmeden mesaj geldi. "Evdeyim sen şimdi çık evden git durağa ben geliyorum" demişti. Zaten hazırdım. Güzel olmak için biraz gözümün üstüne kalem çektim. Şimdi tamamdim. Evden çıkıp durağa gittim. Oturdum.

Bayağıdır bekliyordum. Nerdeydi bu! Mesaj atmakta istemiyordum. Sonunda telefonum çaldı. Açtım.

"Alo Riva?"

"Nerdesin sen odun!"

"Odun? Herneyse bak şimdi bizim evin önündeki banka gel tamam mı?"

"Ne peşinde koşuyorum ya of. Alo... alo ??" 

O çoktan kapatmıştı. Benim olayın aslını öğrenip ona bugün ondan hoşlandığımı söyleyecektim. Hızlı bir şekilde banka gittim. Bank ışıklandırılmıştı. Olcay'da orada yayılarak oturmuştu. Gittim yanına "Nerdeydin ya seni beklemekten kök saldım" dedim. Sadece baktı ve önüne döndü. Bir süre o gecenin sessizliğini dinledi bende onu izledim. Gerçekten yakışıklıydı. Allah'ım yüz hatları herşeyi uyum içindeydi. Onu izlediğimi farkedip bana döndü. "Bugün sorgudan çıkmanı kutlamak istedim ama kutlayamadım. Şu olaya gelince Sevgi beni seviyormuş ve sana iftira atmış kendi kendine senden hıncını çıkarmak için. Saçmalamış aramızda birşey olacağını düşünmüş. Vicdan yapınca polislere herşeyi söylemiş." dedi. Ağzım açık kalmıştı. Ne Sevgi Olcay'ı seviyor muymuş? İnanamıyorum. Olcay biz olamayacağını Sevgi'ye mi demiş? Neden bir kerede ben mutlu olamıyordum! Olcay şaşırmış bir halde bana bakıyordu. "Iyi misin Riva?" diye sordu.Hayır hiç ıyi değildim hemde hiç! Ama tek yaptığım kafa sallamak oldu. Sonra cebinden bir şey çıkardı. "Kutlayamadık ama sana bunu aldım." diyerek cebinden bir kutu çıkardı. Kutuya baktım. Elime aldım. Açtım. Güzel bir kolyeydi. Boynuma taktı. Bir saniye hani Olcay böyle konulardan anlamazdı? Ve geçen birlikte aldığımız parfüm kokuyordu. Bundan ne anlam çıkardıki? Bana gitmiş bir kolye almış. Babasıda belki beğenmemişti o kullanmıştı. Olcay'a dönerek "Sağol gerçekten güzel hep takmaya çalışacam" dedim ve gülümsedim. O da güldü. Of bu gülücük için savaşacaktım. O benim olmalıydı. "Artık gitmeliyim ders çalışacam" dedim ve eve gittim. Dersin başına oturdum ama aklım hâlâ kolyedeydi. Camdan baktım. Penceresini gördüm. Işık vardı. Demekki o da eve gitmişti. Telefon çalmaya başladı. Olcay! "Alo?" dedim korkuyla yakalandım gene! "Git ve uyu yorgunluğunu üstünden at hadi" dedi ve telefon yüzüme kapattı. Bende uyudum. Laf dinleyip uslu bir kız olmalıydım.

Nasıl oldu bilmiyorum ama severseniz sevinirim. :)