YA YİNE SEVERSEM...

Bütün acılarımıza

Busem
Aras benimle görüşmek istiyor. Ona hala çok kırgınım. Bir yanım onu delicesine görmek isterken diğer yanım uzak durmam gerektigini haykırıyor. Bu yüzden mesajlarına aramalarına verecek bir cevabım yok. Bu düşüncelerimi bi kenara atmam gerekiyor. Yarın yola çıkıcagim için valizlerimi hazırlamam gerek. Buradan ayrılmak benim için biraz hüzünlü. Buradaki arkadaşlarımi bırakacak olmamın düşüncesi aklıma geldikçe boguluyor gibi hissediyorum. Kardeleni, Batuhanı o kadar çok özleyeceğim ki. Ama önlemimi aldım tabi. Buradaki bütün arkadaşlarımın fotoğraflarını aldım yanıma. Kalacağım yurtta onları odamın her yerine asacağım.

1 gün sonra

Trenden indiğim anda biraz ürperdim. Içimde tarif edilemez bir duygu vardı. Artık farklı bir  şehirde tek başıma ve yalnızdım. Valizlerimle yeni yurduma gittim. Ee tabi biraz zor oldu iki valiz ile tabi. Odamı yerleştirdikten sonra biraz etrafı gezdim. Kendimi dışarı çıkarken biraz garip hissetmedim degil dogrusu. Izin alacak kimsem yok ve bu benim için özgür hayatımın başlangıcı...
Eve geldiğimde saat gece yarısını çoktan geçmişti. Odama girdim ve direk yatağa attım kendimi. Çok yoğun bir gün geçirmiştim. Ama bu şehirde ilk gecem olduğu için sanırım yerini biraz yadırgadım. Sonra ise kendi düşüncelerime daldim. Burada hiç tanıdığım yok ve şimdiden çok sıkılıyorum. Acaba Aras da gelmiş midir? Aman be kızım ne kendi kafanda kurup duruyosun ara da öğren. Diyen iç sesimi bu kez susturmadım. Arasa mesaj attım.
-Aras
Bir kaç dakika gecmeden cevap attı. Pislik telefonun başında mı bekliyordun. Herneyse meraklandım.
-Busem hiç yazmayacaksın sandım. Nerdesin Eskişehirde misin?Adresini ver hemen geliyorum.
-Aras sen iyi misin?
Bir mesaj attım çocuk koşmaya başladı resmen .
- Busem dayanamıyorum sensizliğe konum at.
- Korkuyorum Aras sen iyi misin kafan filan mı güzel. Tamam atıyorum gel. Gelince ara aşağıya ineyim.
Birşey filan mı oldu acaba. Bir sıkıntısı var belli. Her neyse gelince öğreniriz.
Yarım saat sonra telefonum çalınca aşağıya indim. Ayakta bile duramıyor şuna bak.
- Busem..
İsmim dudaklarından hıçkırıklara karışarak döküldü. Biraz sendeledi. Hemen tuttum. Gözleri yaşlı bir halde yanaklarımı tuttu.
Gözlerimin içine bakarak
- Ben yine sevdim be Busem. Dedi. Bense onu bu halde gördükten ve bu itirafından sonra şimdiden her şeyi unutmuştum. Hiç bir şey demeden sarıldım ona. O kadar çok alkol kokuyordu ki ama yine de o başımı döndüren kokusunu alabiliyordum. Uzun bir süre sarıldıktan sonra bedenimi ondan bir kol boyu uzaklığa getirdim.
- iyi misin Aras
- Sen sen beni beni affettin mi ?
Gözlerini kırpıştırarak ve kekeleyerek söyledigi bu kelimeler beni güldürdü sırf piçliğine cevap vermedim. Onun bu safoş hallerini kullanmak istiyorum.
Elinden bir bebek gibi tutup onu parka götürdüm. Yavrum yazık sendeleye sendeleye geldi peşimden. Bir banka oturduk
- Ee hadi anlat bakalım Aras bey neden bu kadar içtin.
Biraz güldü anlam veremedim sonrasında duruldu. Ve fisıltıyla konuştu.
-Kardeşim dediğim kız beni oyuna getirdi Busem. Ve seni . Seni denemek istedim onlar gibi o o kaşarla gibi misin denedim ben . Ve seni kırdım. İnanmadım sana bu kadar temiz olabileceğine. Özür dilerim Busem özür dilerim.
Ağlama diyemedim. Çünkü bende ağlıyordum. Ama şu an o çok güçsüzdü ve benim ona destek olmam lazım. Ne demeliyim ne diyeyim hala canım bu konudan yanarken ne demeliyim. Onu büyük bir sevgiyle göğsüme bastırdım. Ve ikimiz birlikte sabaha kadar ağladık. Bu zamana kadar yaşanmış bütün acılarımıza....