Strong.

Hoofdstuk 7

 

Dan realiseer ik me dat ik nog steeds die kleding van Harry aanheb, lekker dan. “Hey Harry.. Emma!” Roept de blonde de jongen en de jongen in de geruite blouse draait zich nu ook om. Wat een schattig gezicht! Niet echt een jongen voor een autozaak vind ik. Hoewel hij het figuur er wel voor heeft. Is dat Liam? “Eh.. Hey..” Zeg ik onzeker, ik weet de blonde jongen zijn naam niet meer. Dus ik kijk hem aan, maar ik wordt uit mijn gestaar gehaald door de andere jongen die zijn hand uitgestoken voor me houdt

"Liam." Zegt hij met glimlach. "Emma.." Zeg ik en ik kijk gelijk weer naar de blonde jongen. "Wat is er?" Vraagt hij ongemakkelijk. Ik knipper met mijn ogen om uit mijn trans te komen. "Sorry! Ik probeer op je naam te komen.." Antwoordt ik op zijn vraag. "Het is Niall." Vertelt hij en ik grinnik een beetje beschaamd. "Oké.” Mompel ik. "Je hebt Harry's kleding aan zo te zien." Zegt Liam en hij laat zijn ogen over mijn lichaam gaan. "Ja, enig idee waar Lou is?" Zegt Harry voordat ik kan antwoorden. Lou?

"Louis? Die is achter bij de keuken, hoezo?" Zegt Liam, Harry. "Is Eleanor er ook bij?" Vraagt Harry. Eleanor? Wat een namen allemaal. "Eh.. Ja? Hoezo Harry?" Vraagt Liam nog is, maar Harry negeert zijn vraag en trekt mij mee. "Mooi zo. Kom Emma." Hij pakt mijn hand vast en trekt me mee tussen 2 auto's door die zo te zien niet aangeraakt mogen worden en hij loopt door een deur waar we uitkomen bij een klein aanrecht en een klein tafeltje waar een jongen en een meisje aan zitten. "Eleanor, dit is Emma. Kan ze even jou kleding lenen?" Harry valt duidelijk snel met de deur in huis, maar het meisje lijkt het oké te vinden.

"Natuurlijk! Ik ga het even thuis ophalen, wat is je maat?"

"Hey Harry!" Zegt de jongen, is dat Lou? Of Louis? Met al die bijnamen leer ik hun echte namen ook niet echt kennen, maar ach daar kunnen de anderen hier niks aan doen. Ik zeg mijn maat aan Eleanor, en ze knikt. "Dat komt goed!" Zegt ze en ze is weg. Ik blijf vooruit staren, maar wanneer ik me omdraai staat daar de jongen met bruin, warrig haar en 2 prachtige blauwe ogen. Jezus, prachtig. "Ik ben Louis! En dit is Harry, mijn beste vriend! Maar dat wist je waarschijnlijk al!" Zegt hij met een knipoog, waardoor ik moet blozen. Deze jongen heeft charme en hij is echt vrolijk. Ik staar naar zijn prachtig ogen.

"Ja.. Wij gaan weer helpen bij Liam, doei Lou." Zegt Harry ineens. Wat een jaloezie zeg. Hij pakt mijn hand vast en trekt me weer mee de zaak in. "Ik moet nu echt gaan. Ik wil nog genoeg slaap hebben voor morgenochtend." Zegt Liam tegen Niall. "Wij zullen goed op je zaak passen, Liam." Vertelt Harry, Liam. "Fijne vakantie mate." Zegt Niall die een vriendschappelijke knuffel geeft aan Liam en hetzelfde doet Harry, bij mij geeft hij ook maar een knuffel. "Veel plezier, Liam!" Zeg ik ook en geef hem een glimlach. Hij loopt richting de deur en net als hij de deur opent, draait hij zich om en gooit de sleutels naar Harry die ze nog net vangt. Liam steekt zijn hand op als gebaar gedag en wij zwaaien terug.

Wanneer de deur dicht is slaken we allemaal een zucht. "Ik ga ook maar weer is." Zegt Niall abrubt. "Waarheen?" Vraagt Harry verbaast. "Huis. Ik moet op Theo passen." Vertelt hij. Theo, wie is Theo nou weer? Er staat me nog wat te leren volgens mij. "Aha. Succes!"  Roept Harry naar Niall die de voordeur al heeft geopend. "Bye mate." Zegt hij en hij doet dezelfde zwaai als Liam en ook hij is weg.

"Nou, dat wordt dan pizza bestellen en hier opeten?" Hoor ik achter mijn rug en als ik mij omdraai zie ik de jongen met prachtige ogen daar staan. Louis. "Leuk!" Zeg ik. "Prima." Zegt Harry. "Dan bel ik-" Hij stopt midden in zijn zin, want ineens vallen alle lichten uit. Alleen het zonlicht verlicht de zaak nog een beetje, want er is niet veel zon vandaag. "Wat is dit?!" Vraagt Louis geschrokken. Ik kijk om me heen door de ramen en ik zie in alle anderen winkels dat de lichten nog aan zijn, is er dan iets mis in deze winkel? Want de stroom lijkt niet uitgevallen te zijn in andere winkels. Ik kijk naar rechts om me heen en ik voel een windvlaag langs mijn linkerzij, waardoor ik me met een ruk omdraai.

Een schim, Harry? Louis? Nee, waarom zouden zij wegrennen? "Er is hier iemand!" Schreeuw ik uit paniek en zie iemand uit de duisternis Harry aankomen rennen en hij springt op de vreemde schim waardoor de schim omvalt. Harry zit nu op de in volledig zwart geklede persoon en hij houdt hem tegen met elke beweging die de persoon wilt maken. De schim haalt een pistool vandaan en mijn hart begint sneller te kloppen. 'We gaan dood.' Is het enige wat ik nog maar kan denken, maar Harry drukt dat arm waarmee hij het pistool mee vasthoudt tegen de grond.

"Louis, pak dat pistool!" Louis reageert gelijk en pakt het pistool voorzichtig uit de hand van de onbekende persoon. "Leg dat ding weg!" Schreeuwt hij, hij lijkt wel een compleet ander persoon, ik herken hem niet. Maar wie is nog zichzelf als er een inbreker binnenkomt. Zonder dat Louis een woord zegt loopt hij weg om het pistool weg te leggen en hij loopt voorzichtig terug. ''Emma, bel de politie.'' Zegt Harry dan rustig en kalm.

''Ik heb geen-'' ''IN DE KEUKEN!'' Schreeuwt hij boos, ik snap dat hij boos is, maar hij hoeft niet zo tegen mij te doen.. Ik loop naar de keuken, maar dan wanneer ik in de keuken wil stappen loopt Louis eruit met een soort van huistelefoon in zijn handen. Ik neem een stap naar achter en ik kijk toe hoe Harry een nummer in de telefoon in tikt. Harry steekt zijn arm uit, zodat ik de telefoon overhandig en ik zie 112 op het schermpje staan. Iets wat ik nog nooit heb gezien en liever ook niet wilde zien.

''Hallo, met Emma Brooks, er is hier een overval, we hebben uw hulp nodig!'' Zeg ik in de telefoon en mijn stem trilt, merk ik. ''Begrepen, wat is het adres waar u zich bevindt?'' Klinkt een vrouwelijke stem door de telefoon. Ik kijk de jongens aan, die alles ook horen, omdsat íe op luidspeaker staat. ''Owlstreet.'' Zegt Harry en drukt nog harder tegen de inbreker, om hem tegen te houden. ''Owlstreet.'' Zeg ik in de telefoon. ''Wij zijn zo snel mogelijk bij u.'' Hoewel ik al wist dat 112 ons sowieso ging helpen, is dit toch een soort opluchting.

''Dankuwel!'' Zeg ik nog snel en ik hang op. Ik kijk toe hoe de verdachte persoon zich probeert los te wurmen, maar Harry houdt hem tegen. ''Emma, loop naar buiten, zo ziet de politie waar je bent.'' Zegt Louis rustig en wijst naar de voordeur. Ik doe wat hij zegt en loop naar buiten en ik voel hoe de kou langs mijn gezicht waait. Er loop geen mens over straat. Alle winkels zijn leeg en het lijkt wel uitgestorven. Het lijkt wel alsof de wind er is omdat er niemand is. Alsof de wind de plek van de mensen inneemt. Mijn gedachten worden verstoort door de draaiende geluidsgolven die mijn oren binnenkomen. Ik kijk rond en ik zie een wagen deze kant op racen. Het geluid wordt duidelijk door mijn zicht. Het zijn sirene's. En nee, nu is het niet voor iets waarvan ik niet weet waarvoor het is. Het is voor mij. Ik heb gezorgd dat de sirene het enige geluid is dat deze straat vult.