Strong.

Epiloog

- de gehele epiloog is in Harry's point of view. -

Hij zei.. dat ze zouden studeren samen.

''Heb je de juiste boeken mee?'' Vroeg ze aan me, terwijl ze haar kamer afsloot. ''Ja,'' Glimlach ik en ze pakt mijn hand vast. Samen lopen we de gangen door, op naar het gebouw waar we lessen gaan volgen; samen. 

En zo ging het, wat jaartjes door. En er is één keer geweest dat ik het niet leuk had. We hebben gefeest, we hebben gestudeerd, we hebben duizenden filmavonden gehouden in onze kamers, we bestelden iets te vaak pizza en we hebben - oh zo - veel gelachen. 

Maar die tijden zijn voorbij. We zijn volwassen geworden en klaar voor een toekomst die op de deurmat ligt. 

We gaan allebei werken en zijn van plan veel geld te verdienen.

Hen twee.. waren al gewend aan samenwonen.

''Heel erg veel plezier met jullie huis.'' En weg liep de vrouw, ons achterlatend met een prachtig appartement. We hebben al even gewerkt en plus al het geld van onze part-time baantjes, konden we dit betalen. 

Ze loopt naar binnen, draait zich om en laat haar mooiste glimlach zien, die in deze jaren niet is veranderd. ''Het is geweldig, Harry.'' Ze loopt naar me toe en drukt een kus op mijn lippen, wat me doet glimlachen. 

''Ik zie ons al hier helemaal voor me.'' Zegt ze, terwijl ze het uitzicht bewonderd, vanuit het enorme raam. 

''Dat komt mooi uit,'' Zeg ik bijna fluisterend en loop naar haar toe. Ik sta achter haar en sla mijn armen om haar heen. ''Het is allemaal van ons.''

Hij dacht.. al heel lang aan voor eeuwig.

''Ja, ja ik wil.'' Mijn hart maakt een sprongetje en ik kan het niet laten om breed te glimlachen, wat zij ook doet.

''Dan mag u nu de bruid kussen.'' Ik doe wat de pastoor zegt en het publiek achter mij - wat alleen Louis, Niall, Zayn, Liam, Eleanor en Amy zijn. - hoor ik klappen.

''Dansen?'' Vraagt ze spontaan en de muziek wordt aangezet. Iedereen gaat los, leeftijd maakt niet uit. We hebben tenslotte iets te vieren. (a/n: bekijk de gif, dat is waar harry danst met zayn bij de bruiloft.)

Aan het einde van de avond draait Emma zich om met haar rug richting de rest. Oh ja, dit stukje waren we bijna vergeten. Ze gooit haar bosje bloemen naar achter, en we kijken wie 'm heeft gevangen; Amy. Iedereen feliciteert haar sarcastisch en voordat iedereen naar huis gaat hebben we nog even gelachen. 

''Nu is het voor altijd, beloofd?'' Vraagt ze, terwijl ze aan haar ring frunnikt en daarna naar me opkijkt met glinsterende ogen. 

''Beloofd.''

Zij twee.. wilde er maar één.

''We noemen haar Valerie.'' Vertelt ze me. Ik aai zachtjes over het hoofdje van ons kindje en knik, ''Valerie.'' 

Het is het mooistje kindje dat ik ooit heb gezien, maar dat zal er wel aan liggen dat ik de vader ben. Ik ben vader. Ik ben gewoon vader. Toen ik bovenop die flat zat, was ik dom. Ik had er nooit serieus over nagedacht wat voor geweldige toekomst ik zou krijgen.

Met een nieuw groot huis die we al een tijdje hebben. Alles gaat gewoon zo goed, het lijkt bijna nep of een droom.

Ik hou zielsveel van Emma en Valerie en ben zo blij dat ik leef en gezond ben. Ik ben nu alweer dertig en ben gelukkig. Ik ben eindelijk gelukkig.