Hoofdstuk 23

1.5K 160 12
                                    

Ik maak dat ik wegkom uit de school - dan maar geen wiskunde. Ik herrinner me nog een beetje hoe Harry van zijn huis was gereden naar de school. Aangezien ik geen geld heb, kan ik de bus niet nemen; dat word lopen, of rennen, want ik wil snel zijn.

Ik ben nooit sneller dan Toby en de rest met hun ''stoere scooters'', maar ik ben in ieder geval bij Harry als er iets is gebeurd. Ik wil wensen dat er niks is gebeurd, maar ik denk dat dat te laat is. Natuurlijk is er wat met Harry gebeurd - ze gaan wraak nemen.

Ik kom op wat bijna aanrijdingen en astma-aanvallen aan bij mijn buurt. Hier woont Harry als het goed is dichtbij, dus moeilijk zal het niet worden nu. Ik besluit eerst naar het klif te lopen en daarna naar Harry's appartement, alleen dan weet ik de weg.

Ik slik als ik aankom bij het klif, maar het lukt om er niet veel aan te denken. Ach, wie houdt ik voor de gek; natuurlijk denk ik na als ik hier kom. Het lukt me wel om snel door te lopen, door naar zijn huisje. Ik word al misselijk van de ideeën van een in elkaar geslagen Harry. Het is mijn schuld, hij was net weer uit zijn eigen problemen gekomen en dan kom ik in zijn leven. Ik heb er nu gewoon voor gezorgd dat al die rot jongens op hem af komen. Hij verdient dit niet.

De bossen doorgelopen zie ik eindelijk de flat waar Harry woont. Mijn hart stopt even als ik Max en zijn groepje voor de opening van de flat zie staan. Wat andere jongens lopen de bonken en te trappen op de deur en ik besluit mezelf een beetje achter de bosjes te verstoppen. Mijn handen trillen en een brok zit vast in mijn keel. Wat moet ik nu doen?

''Ja, dit heeft toch geen nut?'' Hoor ik een jongen zeggen waarvan ik de stem niet eens herken. Ik krijg steeds meer hoop dat het goed komt. ''Gozer, hij heeft gelijk! We pakken die loser later nog wel!'' Roept Max extra hard, zodat Harry het kan horen.

Voetstappen op de stenen klinken niet richting mij te gaan, maar weg van mij. Ik adem uit en het voelt alsof ik dat eeuwen niet heb gedaan. Ik wacht tot het geroep van het groepje niet meer te horen is en draai me dan om. Als mensen me nu uit de bosjes zouden zien verschijnen, zullen ze denken dat ik een zwerver was.

Joggend ren ik naar de deur van de flat en druk - oh zo - vaak op de bel waarnaast een klein bordje staat met 'H. Styles.' erop hangt. Van complete stilte gaat het naar geruis; dat betekend dat hij opneemt. ''I-ik ben het. Emma.'' Hijg ik in het microfoontj en de glazen deur - die Toby makkelijk had door kunnen slaan - gaat automatisch open. Ik vraag me af waarom hij die deur niet doorsloeg, hij heeft ook Harry zijn appartement ingebroken

Ik haast me naar binnen, loop één trap op en begin hard tegen de deur aan te bonken, ook al is dat groepje weg. Als niet Harry, maar Louis de deur opent schrik ik even. Ik glimlach kort en loop dan door naar binnen waar Harry verbaast staat. Ik gooi mijn rugzak op de grond. Hij ziet mij in paniek en ziet ook dat ik hem doodgraag wil omhelzen. Hij werkt mee en trekt me in een knuffel. Ik sla mijn armen om zijn rug, terwijl mijn gezicht zich verbergt in zijn schouder.

Hoe blij ik ben dat hem niks is overkomen, is niet te beschrijven. Ik wil niet eens meer erover nadenken wat er was gebeurd als al die jongens hier binnen waren gekomen.

''Ben jij oké?'' Vraagt Louis achter ons en draai me om als ik Harry loslaat. ''Ik bedoel, ik zag die jongens en ze zagen er agressief uit.'' Voegt hij toe. ''Ja, ik ben oké.'' Glimlach ik. '''Zijn jullie ook oké?'' Vraag ik als ik Harry en Louis allebei probeer aan te kijken. ''Perfect.'' Grinnikt Louis en ik doe hetzelfde. Louis verdwijnt in de keuken waar ik ook heen wil lopen, maar Harry houdt me tegen. ''Ik zou je ophalen?'' Fluistert hij. ''Wat is er gebeurd?'' Vraagt hij er achterna.

Ik trek hem mee naar de bank en ga er samen met hem op zitten, zodat ik het rustig kan vertellen. ''Beloof niet boos te worden.'' Beveel ik hem eerst, waarna hij kort knikt. ''Ze kwamen op school op me af en vroegen waar je was.'' Ik adem even uit. ''Ik zei dat ik het niet wist, maar ze sloegen me.'' Ik zie dat Harry slikt en ik neem een hap adem. ''Ik zei uiteindelijk toch wel waar je was en Toby wist natuurlijk waar je woonde. Het spijt me heel erg, ik had het niet moeten zeggen, echt sorry.'' Ik ratel door, terwijl ik mijn tranen probeer in te houden.

''Sorry? Dit is jou schuld niet? Zij sloegen je?'' Hij staat op, maar ik houdt hem tegen. ''Nee, nee, niet achter ze aangaan, asjeblieft.'' Ik smeek hem bijna op m'n knieën. ''Als we doorgaan met geweld, gaat het alleen maar door. Dit helpt niet!'' Roep ik. Louis komt uit de keuken gelopen en kijkt geschrokken naar ons en neemt stappen naar achter, terug de keuken in.

''Oké, goed. Ik doe ze niks meer aan.'' Antwoord hij eindelijk. ''Maar ik ga niet meer alleen naar school.'' Zeg ik en hij rolt zijn ogen. ''Probeer het alleen maandag nog alleen.'' Reageert hij en ik zucht diep. Ik weet niet of ik dit kan. Het is nu alleen nog maar erger geworden en vanwege al dat op school ging ik naar dat klif. Misschien ga ik straks wel weer hetzelfde denken. Misschien wil ik straks weer er van af springen.

''Kan ik komen?'' Vraagt Louis roepend en Harry roept ja. ''Ik heb een glas water voor je, Emma.'' Vertelt hij en opnieuw glimlach ik. Ik kan alleen maar glimlachen bij hem denk ik. ''Dankjewel.'' Zeg ik toch maar, waardoor hij weer glimlacht. Zo is hij denk ik; zo'n typetje waarbij je alleen lol mee kan maken als je hem goed kent. En voordat je hem goed kent is het alleen maar ongemakkelijk.

Ik kijk op de klok en zie dat het pas 12 uur in de middag is, nog een hele dag te gaan dus. ''Ik moet eigenlijk nu naar de zaak van Liam.. Willen jullie mee?'' Vraagt Harry na een tijdje stiltje en beide knikken we.

- - -

Oke, sorry sorry sorry voor dit saaie hoofdstuk, maar het moest even, want dit zijn wel van die belangrijke stukjes die de relatie van Harry en Emma versterken. En dat moeten jullie natuurlijk wel meemaken anders slaat het verhaal nergens op aan het einde. Want ja, ik heb daar al over nagedacht, het einde. *knipoogt*.

Als je het geen saai hoofdstuk vond, vergeet dan niet te voten, te reageren etc. ik wil wel weten wat jullie er van vonden.

thanks for reading (en de 3k keer gelezen omfg)

xo

Strong.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu