Nasi ninja po wielu walkach, związanymi między innymi z wężonami, Overlordem i duchami mają już dosyć przygód i postanawiają trochę odpocząć, oddając się całkowicie sławie i bogactwu w stolicy. Zaczynają zyskiwać ogromną popularność w całym kraju, j...
Lampy powoli gasły. Mrok oplatał całą krainę Ninjago. Tu nie istniał podział kuli na północną i południową.Tu noc jeśli już zapadała - była wszędzie.
Ninjago było było krainą o eliptycznym kształcie, którą ze wszystkich stron otaczał ocean. To on głównie znajdował się na planecie i to z niego ludzie czerpali życie. Rybołówstwo, małe przybrzeżne wioski oraz piraci - to były początki Ninjago, zwane inaczej erą kamienną. Wcześniej była era Pierwszego Mistrza Spinjitzu, ale o niej kiedy indziej.
Tymczasem przenieśmy się do małego, przydrożnego baru w okolicach pustynnych. Niby nic nadzwyczajnego, ale właściwie tutaj prawdziwe kłopoty naszych bohaterów się zaczęły...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zimno mi. Cholernie mi zimno. Nie mam siły.
Szedłem już tą pieprzoną drogą pośrodku pustyni pół nocy. I nadal nic.
Byłem głodny, zziębnięty i zmęczony. Gdzie teraz jest moja drużyna? Gdzie jest Cole?
Spojrzałem w gwiazdy, ale za wiele mi one nie powiedziały. Moja mama mówiła mi kiedyś, że najjaśniejsza z nich - Syriusz prowadzi podróżników do ich domu. Jednak ja teraz nie mam domu. Misako została aresztowana, a statek skonfiskowany. Po Sensei'u Wu nie było śladu, a Lloyd wpadł na genialny pomysł rozdzielenia się. Po prostu świetnie. Byłem sam na środku pustyni i chciało mi się ryczeć. Ale nie mogłem, w końcu ,, mężczyźnie'' nie przystoi, prawda?
Nagle zauważyłem neonowy szyld baru w oddali, na widok którego moje nadzieje odżyły. Szybko pobiegłem w jego stronę, czując jak mój żołądek z radości znów zaczyna pracować. Podbiegłem do drzwi, równie wielkich jak te garażowe i poprawiłem maskę. Nikt nie może mnie rozpoznać. Wchodząc, zauważyłem plakat z podobiznami Cole'a, Lloyd'a, Zane'a, Kai'a oraz Nyi. Nie było mnie tam, ale wiadomo, że policja też by mnie z chęcią zapuszkowała, żeby wydobyć z mojej osoby jakieś informacje na temat pobytu reszty, podobnie jak złapała Misako. Dlatego wolę się ukrywać. Swoją drogą, to ciekawe. Jako jedyny nie ,, popełniłem'' żadnego przestępstwa i nie zostałem pokazany w wiadomościach. Czyżby niemożliwym było stworzenie klonu tak marnej osoby jaką jestem? Może.
Popchnąłem wielkie drzwi, a moim oczom ukazał się tylko jakiś gość siedzący przy barze z nogami na stole. ,,A może założysz je na lampę?'' - miałem ochotę mu zaproponować, ale po czymś takim z pewnością jedyne co bym dostał, to w pysk. Zignorowałem więc jego pozycję, podchodząc bliżej.
- Zamknięte - wycharczał napakowany gbur, spod swojej brązowej czapki. Był ostatnią osobą, którą chciałem spotkać w tą noc. No może z wyjątkiem policji, która właśnie nadawała o nas w wiadomościach.
Ale ja byłem zdesperowany.
- Umieram z głodu, daj cokolwiek...- poprosiłem, rozkładając ręce w geście bezradności. Czułem się upokorzony, prosząc kogoś obcego o jedzenie, ale nie miałem zbytnio wyboru.
