Spirit of the paper (Editing)

upstairs

Up stairs

Sometimes the scariest thing in this world is a smile.

Drip!

Drop!

Hindi makahinga Puno ng pagdududa ang mga mata.

This is bullshit*

Pagmumura ng utak nya.

Drip!

Drop!

Nilapitan ni amaya ang sahig na kani-kanina lang ay hinihigaan ng biktima na syang kaklasi nya.

Dumapa si amaya sa sahig, hinawakan ang kahoy na basa pero hindi dahil sa dugo...

Malinis ang buong kwarto.

Walang bakas ng krimin sa apat na shook nito.

Ni patak ng dugo walang naiwan.

O akala lang nya?

At higit sa lahat, wala yung mismong katawan ng biktima.

"It doesn't make sense!"

Bulong nya ng paulit ulit.

Malikot ang kanyang mga mata naglalakbay sa bawat sulok upang mag hanap ng ebidensya.

Pero sa kinasamaang palad wala syang nakita.

Malinis ang crime since.

Drip....

Drop!

Napapikit si amaya ng maramdaman ang patak ng tubig sa mukha nya.

Masangsang ang Amoy nito at dumaloy sa mata hangang sa labi ni amaya.

Nabato sa kinatatayuan si amaya ng matikman sa gilid ng labi nya ang likido na dumadaloy sa mukha nya.

She step back.

She then look up.

And down.

"Dugo!" Gulat na bulong ng dalaga.

Malalim ang kanyang panghinga may takot ang mga mata habang pinagmamasdan ang patak ng Dugo sa sahig.

Napahawak sa puso si amaya, Naghahanap ng makakapitan at nahihirapang Ibalanse ang sarili nya.

"Upstairs!" Maya struggle to stand up hinahabol ang paghinga, pinipilit ang sariling tumayo kahit magkanda dapa dapa pa sya.

"Maya." Tawagin ni sandro na nalilito sa kinikilos ng dalaga.
Hawak ni Sandro ang phone nya.

Hindi pinansin ni amaya si sandro patuloy lang ito sa kong saan man sya papunta.

Sinundan ni Sandro ang parang wala sa katinuan na si amaya.
Hindi nya to kayang iwan lalot may nangyayaring kakaiba.

"Maya!" Sigaw ni sandro pero parang walang narinig si amaya patuloy lang sya sa ginagawa nya na parang wala syang kasama.

Uhaw si amaya sa kaalaman, pinapangunahan ng tanong ang kanyang isipan.

Dahan dahang umapak si amaya sa marupok at inaanay na hagdanang kahoy.

Hinawakan ng mahigpit ang pader sa gilid nito.

Takot syang gumuho ang marupok na kahit na Inaapakan nya kaya Naghanap sya ng pweding hawakan o suporta.

Nakabuntot si Sandro Kay Amaya binabantayan ito dahil sa banta na pinagdaanan nilang dalawa.

"Maya ano ba talaga ang tumatakbo sa utak mo?" Bulong ni Sandro sa kawalan.

Nasa dulo na sila ng hagdan kaya huminga ng malalim si Amaya para kumuha ng lakas ng loob sa dibdib nya.

Kinuyom ni Amaya ang kanyang kamao.

Pinikit ang kanyang mga mata pero kahit buksan nya ay ganon parin ang resulta.

Madilim at tahimik ng paligid.

But for some reason she felt like there is someone else ...

Someone who's watching every step they took.

Pero nong nilibot nya ang kanyang mga mata.

Walang kahit ano...

It was completely silence.

And that silent is killing her to the core.

"Crash!"

Napatalon sa Gulat si amaya at sandro ng makarinig sila ng tunog ng nabasag na salamin.

Masakit ito sa tinga at nakakarinding pakingan.

Hindi na nagdalawang Isip pa si amaya, sinundan nya ang tunog na may kumpyansa.

Tinakbo nya ang marupok na apakan.

At dinala sya ng tunog sa Isang pasilyo. Nakasunod si Sandro sa kanya, nilabas nito ang cellphone Usong maging mistulang Ikaw nila.

Bogsh*

Nabitawan ni sandro ang CP nya kahit mismong si amaya nag mistulang pinutulan ng dila dahil hindi makapag salita.

"Umalis na tayo." Sandro coldly said..

"Kailangan na naging Umalis" Bulong nito