ჩვენ

მეოთხე თავი

  ყველანი ანის სახლში ვართ შეკრებილები, კერძოდ მის ოთახში ვართ და ოთხივე ხალიჩაზე ვზივართ.
თეო- თავიდან ისეთი სერიოზული გამომეტყველება გქონდა, ვერც გიცანით.
ლიზი- თან სტილიც შეგიცვლია.
ანი- კარგით რა, რა შემცვლიდა! ისევ ისეთი ვარ.
მარიამი- ძალიან კარგი.
ანი- ისე თავიდან ისეთი სახით მიყურებდით, მეც კინაღამ ვერ გიცანით.
თეო- შენ ვიზე რას ამბობდი.
ანი- კაით გეყოთ. ხვალიდან თქვენი ახალი კლასელი ვარ და შემამზადეთ სკოლისთვის, რაც შეიძლება მეტი მომიყევით.
ლიზი- კარგი. ესეიგი... - მოკლედ ყველაფერი მოვუყევი თეოს ჩხუბიც არ გამომიტოვებია. ანი მაგაზე გადაბჟირდა.
მარიამი- კარგი რა! ესეთი სასაციილოა?!
ანი- ვაიმე თეო ჩემი ზეგავლენა იგრძნობა.
ლიზი- მთავარი ის არის, რომ დანებებას არ ვაპირებთ.
თეო- თან ისინი ოთხნი არიან და შენ გნატრობდით.
მარიამი- ნუ ჩამოხვედი კიდეც.
ანი- ასე თუ იყო საქმე, აქამდე უნდა გეთქვათ და მოვაკეტინებდი.
ლიზი- კაი ნუ დაიწყე ეხლა.
თეო- ახლა მოვაკეტინოთ. ჯობს გვიან ვიდრე არასდროს.
მარიამი- აუ ვერც წარმოიდგენთ როგორ მიხარია, რომ ისევ ერთად ვართ, ისევ სრული შემადგენლბით.
ანი- მე უკვე გავიზარდე და ჩინეთში დაბრუნებას აღარ ვაპირებ, ასე, რომ სამუდამოდ თქვენთან ვარ.
თეო- ხო მეც აღარ წავალ რაღაც მიზეზების გამო.
მარიამი- რა ხდება?!
ლიზი- ხო მეც მაინტერესებს. მართლა რა ხდება?
თეო- რაღაც უთანხმოება მქონდა, დაწყნარდით სერიოზული არაფერია.
ლიზი- დარწმუნებული ხარ?1
თეო- კი სავსებით.
ლიზი- აბა კარგად დაფიქრდი.
ანი- კაი დაანებე თავი! თუ ესე ამბობს ალბათ ასეცაა.
მარიამი- ვსო გადავწყვიტე. დღეს შენთან ვრჩები.
ანი მართლა?! აუუუ რა მაგარია!!!
თეო- ეეეე მე გადამაგდეთ?!
ანი- არა. თქვენც რჩებით და ერთად ვიძინებთ.
ლიზი- ერთ-ერთი საუკეთესო დღეა ჩემს ცხოვრებაში. - ბევრი ვისაუბრეთ, ვიცინეთ და ვიგიჟეთ.
ბიჭებთან:
- კარგი სეჰუნ დაწყნარდი რა!
სეჰუნი- ჩანიოლ როგორ დავწყნარდე?! სკოლაში უხეშად შემეპასუხენ, მერე კაფეში ყურადღებაც არ მოგვაქციეს და სადღაც წავიდნენ.
ლუჰანი- აეროპორტში წავიდნენ, ვიღაც ჩამოვიდაო.
ჩანიოლი- მგონი ანი ჰქვია.
ბექჰიონი- კარგით რა მოეშვით! რამე ვითამაშოთ არ გინდათ?
ლუჰანი- ბილიარდი მაგალითად!
სეჰუნი- კარგი ჯგუფებად დავიყოთ ორი-ორზე.
ბექჰიონი- მე და ჩანიოლი ერთად ვართ.
ლუჰანი- მე და ლუჰანი ერთად.
ჩანიოლი- ძალიან კარგი. ვიწყებთ. - ბიჭებმა ბილიარდის თამაში დაიწყეს, სეჰუნს გაბრაზება სულ გადაავიწყდა და თამაშში ბოლომდე გაერთო, თუმცა მალევე ისევ გაიბუტა და ჯოხი მოუსროლა.
ბექჰიონი- კარგი რა სეჰუნ! ყოველ წაგებაზე ესე ხომ არ მოიქცევი!
ჩანიოლი- სულ ესე არ არის?! როდის მოუგია?!
ბექჰიონი- მართალი ხარ! ნახევარი ცხოვრება სულ გაბუტული დადის, იმიტომ რომ თამაშში სულ მარცხდება.
სეჰუნი- მოკეტეთ.
ლუჰანი- კარგი რა სეჰუნ! შენი წყალობით სულ ვმარცხდები.
სეჰუნი- ახლა მე გადმომაბრალე ხო?! შენ თვითონ არ იცი თამაში!
ლუჰანი- რააა? მოდი პირისპირ შევხვდეთ ერთმანეთს და ვინც მოიგებს ის უკეთესია.
სეჰუნი- ძალიან კარგი. მოდი. - ამ ორის კინკლაობაზე ჩანიოლი და ბექჰიონი ყოველთვის იცინოდნენ, ახლაც ასე ხდებოდა. თამაშში ლუჰანმა გაიმარჯვა, გაბრაზებული სეჰუნი კი დივანზე დაჯდა და ბალიში ჩახიუტა.
ლუჰანი- ახლა ხომ გაიგე დამარცხება ვისი ბრალიც არის.
სეჰუნი- მოკეტე ლუჰან.
ბექჰიონი- კარგით რა! ნუ ბუზღუნებთ.
ჩანიოლი- მართალია რამე ფილმს ვუყუროთ.
სეჰუნი- მაშინ მე ავარჩევ. - ისევ მოვიდა ხასიათზე სეჰუნი. ბიჭებმაც თავი დაუქნიეს და სეჰუნმაც დაიწყო ფილმის შერჩევა, ბოლოს რაღაც საშინელებათა ფილმი ნახა და ის ჩართო. ფილმის ყურებისას ბიჭებს არ ეშინოდათ, თუმცა აშკარად გამოცებულები ჩანდნენ იმით თუ როგორ ჭამდნენ კანიბალები ამ ადამიანებს ბოლოს კი ლანძღვა დაიწყეს, რადგან ეს ყველაფერი მთავარი გმირის სიზმარი აღმოჩდა. საღამოს 9 საათზე კი დაიშალენ და საკუთარ სახლებში დაბრუნდნენ. გოგოები კი ერთობოდნენ, ცეკვავდნენ, კატასტროფულად მღეროდნენ. მეორე დღეს კი სკოლაში ერთად წავიდოდნენ, ლიზის და მარიამს კი მეთი ჩამოსვლით მხნეობა შეემატათ, უკვე არარ ეშინოდათ და თამამად შეძლებდნენ შეპასუხებასაც, როგორც იქნა ოთხივე მოთავსდნენ ერთ საწოლზე და ჩაეძინათ შემდეგი დღის მოლოდინში.