ჩვენ

მეთხუთმეტე თავი

ჩანიოლი- როგორ ხარ?
ანი- მშვენივრად ვარ მე პირადად, თავად როგორ ბრძანდებით?
ჩანიოლი- მე ცუდად ვარ და კინოში თუ არ გამომყვები არ გამოვკეთდები.
ანი- კარგი. გავემზადები და წამოვალ.
ჩანიოლი- მე გამოგივლი. დროებით.
თეო:
ქუჩაში მარტო მივდივარ, სასიამოვნოდ უბერავს ქარი, ვსეირნობ და ვფიქრობ ერთდროულად ყველაფერზე ვცდილობ პრობლემიდან გამოსავლის მარტივი გზა ვიპოვო. ფიქრი შეხებამ გამაწყვეტინა, უცბად კი უხეშად შემომაბრუნეს.
თეო- სებასტიან რა ჯანდაბას აკეთებ?
სებასტიანი- იმ შენი ავქაჯი დაქალის გადამკიდე ვერ ვისაუბრეთ.
თეო- ანის ავქაჯს კიდევ ერთხელ თუ დაუძახებ ენას ამოგგლეჯ და ძაღლს ვაჭმევ!
სებასტიანი- იმ ავქაჯმა გასწავლა? არ გიხდება ძვირფასო.
თეო- შემეშვი! იმის მერე, რაც გამიკეთე როგორ მოდიხარ და საერთოდ მელეპარაკები?!
სებასტიანი- გაიგე, რომ მიყვარხარ!
თეო- და შენ სიყვარულს ყველასთან ასე გამოხატავ? გილოცავ თავი შემაზიზღე სამუდამოდ შემზიზღდი. ანის რომ გაეგო, რაც გააკეთე ცოცხალი აღარ იქნებოდი, მაგრამ არ ვუთხარი, იმიტომ რომ სულელურად მოვიქეცი და არ მინდა რომ იცოდნენ. შენ კი მეზიზღები.
სებასტიანი- ძალიან საწყენია როდგან, მაინც ჩემი იქნები. - თქვა და ხელი მომკიდა, სადღაც მიმათრევდა. ვეწინააღმდეგებოდი, ვკიოდი, მაგრამ ხელს არ მიშვებდა, უცებ სხვა ხელიც გამოჩდა ავხედე და...
სეჰუნი- ხელი გაუშვი!
სებასტიანი- შენ ვინღა ჯანდაბა ხარ?
სეჰუნი- თვითონ ვინ ხარ, რომ მას ეხები?!
სებასტიანი- თეო მე მეკუთვნის, შესაბამისად ჩემი ნებაა მას შევეხები თუ არა!
თეო- არავისაც არ ვეკუთვნი, გამიშვი ხელი და მომშორდი.
სებასტიანი- არააააა.
სეჰუნი- თეო შენი საკუთრება არაა ნაგავო. - თქვა და სებასტიან მუშტი გლიჯა სახეში სებასტიანმაც ხელი გამიშვა და ძირს დავარდა, სეჰუნი კი ზევიდან გადააჯდა და ცემა გააგრძელა. ძლივს გავარჩერე და მოვეხვიე.
თეო- მადლობა სეჰუნ, შენ რომ არა არ ვიცი რა მეშველებოდა.
სეჰუნი- არ ინერვიულო შენთან ვარ.
თეო- მადლობა.
სეჰუნი- რა უნდოდა ამ იდიოტს?
თეო- ლონდონში როცა ვცხოვრობდი ვხვდებოდი, რომ მოვწონდი, მაგრამ მე არ მომწონდა. მერე კლუბში დამპატიჟა და მეც სულელურად მოვიქეცი და გავყები. იქ კი... მან... ჩემი...
სეჰუნი- როგორ გაბედა! - იღრიალა და კიდევ მის საცემად გაიწია, მაგრამ მე შევაჩერე.
თეო- არ გინდა, საკმარისად მიიღო, გთხოვ აქედან წამიყვანე.
სეჰუნი- წავიდეთ - ხელი ჩამკიდა და იმ ადგილს მოვშორდით. ჩემი სახლისკენ მინდოდა წასვლა, მაგრამ არ გამიშვა. - სალაპარაკო გვაქვს.
თეო- სალაპარაკო გვაქვს?! რაზე?
სეჰუნი- ჩვენზე.
თეო- სეჰიუნ ჩვენ არ არსებობს.
სეჰუნი- ძალიან ცდები... იცი ძნელია ამის ხმამაღლა თქმა, რადგან არავისთვის თითქმის არავისთვის არ მითქვამს, რომ მიყვარს. ხო თეო შემიყვარდი და მიხარია, რომ პირველი შენ ხარ ვისაც ვეუბნები, რომ მიყვარს უზომოდ მიყვარს. - ყურებს არ ვუჯერებდი. ძალიან ბედნიერი ვარ რადგან პირველად შემიყვარდა და ეს გრძნობა ორმხრივია.
თეო- არა ღირსი არ ხარ.
სეჰუნი- რაა?
თეო- ღირსი არ ხარ, რომ მიყვარხარ დამპალო. - სეჰუნმა მოულოდნელად მაკოცა და მეც თვალები დავხუჭე.
ლიზი:
მარიამის სახლიდან მე და ქალბატონი ერთად გამოვედით, თუმცა თეომ მარტო მინდა სეირნობაო უნდა ვიფიქროო, მეც ხომ არ გავყვებოდი ამიტომ გავუშვი და მარტო გავაგრძელე ბოდიალი გზაში. უსაქმურს, როგორც შეეფერება არ ვიცოდი რა მეკეთებინა, ამიტომ გავიფიქრე სახლში წავალთქო, მაგრამ გადავიფიქრე და ისევ გავაგრძელე სიარული. - მოდი სიმღერებს მაინც მოვუსმენ. - ჩავიბუტბუტე ჩემთვის და გზა განვაგრძე, თან ტელეფონს ყურსასმენებს ვუკეთებდი. - ძლივს! - ვიყვირე როცა ამდენი წვალების შემდეგ ყურსასმენებში მელოდიამ გაიჟღერა, ახლა თავზე კაპიშონი ჩამოვიფხატე და ესე გავაგრძელე ბოდიალი, უცბად ვიღაცამ გადამხვია ხელი ავხედე და ჰცსყდგასჰცბქწყტდგაწყუდგ ვაიმეეეეე ლუჰანი იყოო ვაიმეეეე დედიკოოოო რა ვქნა ეხლა.?!
ლიზი- რას აკეთებ?
ლუჰანი- მთელი გზა უკან მოგყვებოდი და ახლა შემამჩნიე?
ლიზი- უკან მომყვებოდი? რატომ? უნდა მომიტაცო? იცოდე ჩემში გამოსასყიდლს არ გაღირსებენ.
ლუჰანი- რამხელა ფანტაზია გაქვს ამ პატარა ბავშვს.
ლიზი- ვინაა პატარა შე მართლა ღლაპო ჰა?
ლუჰანი- შენთან საჩხუბრად არ მოვსულვარ, უნდა გელაპარაკო თან ძალიან სერიოზულ საკითხზე.
ლიზი- ვააა ეს უკვე საინტერესოა აბა გისმენ! - საყვარლად გავიღიმე, ლუჰანი კი წინ დამიდგა და ეს ღიმილი სახეზე მიმეყინა.
ლუჰანი- ლიზი... ეს ანუ ამის თქმა ძალიან ძნელია. ნუ როგორ გითხრა აუჰ.
ლიზი- რა ვეღარ თქვი?! შეტყობინების სახით, რომ მომწერო?!
ლუჰანი- არა ახლა გეტყვი. მოკლედ მე... მე... მე...
ლიზი- რა შენ? რას ჩაიხვიე მე... მე... მე...
ლუჰანი- მე შენ მიყვარხარ! - რააა? ვაიმეე მიშველეთ აააააა ცუდად ვარ! - ხო მიყვარხარ თან ძაან. შენ?! შენ არ გიყვარვარ?
ლიზი- მიყვარხარ ლუჰან ძალიან მიყვარხარ! - ვიკივლე და შევახტი, მანაც ხელში ამიტაცა და დამატრიალა შემდეგ დამსვა და უკვე მეორედ მაკოცა მეც თვალები დავხუჭე და ხელები კისერზე მოვხვიე.