ჩვენ

მეთორმეტე თავი

მარიამი:
რომელიღაცა ბარში წავედით და დალევა დავიწყეთ საერთოდ არ ვსვავთ, მაგრამ დღეს რაღაცამ მოგვიფრინა თავში და გათიშვამდე ვაპირებდით დალევას, პირველი ორი ჭიქის მერე ანიც და თეოც მოვიდნენ ხასიათზე ახლა კი მეხუთეც შემოგვემატა და ორ ანისთან ერთად ვსვავ.
2ანი - ისე რატომ გადაწყვიტეთ დალევა? (2ანი ასე ავღნიშნავ ტაოს საცლოეს თორემ აგერევათ :დდდ)
თეო- ისე უბრალოდ რა იყო რო?!
2ანი- არაფერი უბრალოდ თქვენგან ცოტა გამიკვირდა სკოლის გაცდენა და სალოთაოდ წამოსვლა.
მარიამი- ერთხელ ჩვენც ხომ უნდა ავიწყვიტოთ.
2ანი- მართალია.
ანი- მოდი ამ ჭიქით შენ და ტაოს გაგიმარჯოთ რძალო *სლოკინი*
ლიზი- ეს უკვე დათვრა ნწნწ.
ანი- ხოდა იქნება თქვენი ქორწილიც მალე მაღირსოთ, თორემ დავბერდი ქალი. - ანი აგრძელებდა ბლუყუნს, რაც ძალიან სასაცილო იყო ნეტავ ხვალ მაინც თუ ემახსოვრებოდა. ესე კიდევ რამდენიმე ჭიქა დავლიეთ და ანიმ დაგვტოვა საპირფარეშოში შევიდა, რომ გამოფხიზლდეს ალბათ. ჩვენ კი მის გარეშე გავაგრძელეთ.
ლიზი- ხალხო აქედან ვინ წაგვიყვანს? მე უკვე ფეხებს ვეღარ ვგრძნობ.
თეო- აუ ხოოო ტაოს ვუთხრათ, რომ წაგვიყვანოს.
2ანი- დაიცა მერე დავრეკავ ჯერ ადრეა.
მარიამი- ხო ხო მიდი დაასხი აეეეე!!!
ჩანიოლი:
სახლში ვზივარ მოწყენილი, ამ დროს ტელეფონი მირეკავს. დარწმუნებული ვარ, რომ ბიჭები იქნებიან. მობეზრებული სახით დავხედე ტელეფონს და... მოიცა არ მეჩვენება ხო?! თვალები დავხუჭე და ისევ გავახილე არა არა არ მეჩვენება ანი მირეკავს. სწრაფად ვუპასუხე გაღიმებული სახით.
ჩანიოლი- ანი?!
ანი- ოხ ჩანიოლ იცი რა საზიზღარი ვიღაცა ხარ?! *სლოკინი*
ჩანიოლი- რა გჭირს ანი?!
ანი- არაფერიც არ მჭირს შენი ცემა მინდა, მაგრამ ისეთი საყვარელი ხარ როგორ გცემო ჰა? არადა ღირსი ხარ.
ჩანიოლი- ანი მთვრალი ხარ? - თან მეღიმებოდა.
ანი- არა საიდან მოიტანე? ნუ კაი ხო ცოტა დავლიე.
ჩანიოლი- სად ხარ?
ანი- ჩანიოლ! მინდა, რომ მძულდე, მაგრამ რა ვქნა, რომ შემიყვარდი?! არ მინდა, მაგრამ მიყვარხარ რატომ გამიკეთეს ეს ჰა? რა დაგიშავე, რომ ვერ მიტან და ესე მაწამებ?! - ტირილი დაიწყო და მეც ცუდად გავხდი.
ჩანიოლი- ანი სად ხარ?
ანი- ბარში. არ ვიცი სადაა მაგრამ სკოლასთან არს ახლოს.
ჩანიოლი- კარგი დამელოდე არასად წახვიდე - სწრაფად ავიღე გასაღები და ანისთან წავედი დაახლოვებით ვიცი სადაცაა. ღიმილს ვერ ვიშორებ სახიდან ნუთუ მასაც ვუყვარვარ, ღმერთო რა ბედნიერი ვარ. სკოლას ჩავუარე და მახლბლად ბარისკენ წავედი შიგნით შესვლა არ დამჭირდა ანი შესასვლელთან იდგა, კარებზე მიყრდნობილი იყო და ბარბაცებდა, მანქანა გავაჩერე და მასთან მივედი.
ჩანიოლი- წამომყევი. - ანიმ გამიღიმა და მომეხვია, სხეულში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა. -წავიდეთ.
ანი- სად?
ჩანიოლი- ჩემთან ჯერ გამოფხიზლდი და მერე ვილაპარაკოთ.
ანი- კარგი წავიდეთ. - ხელზე დამეკიდა და წავიდა რა დაალევინეს ასეთი ესეთ დღში რომაა ჩემი სულელი. ტელეფონი გამოვრთე და ამ ადგილს მოვშორდი.
გოგოები:
თეო- ხალხო ანი სადაა?
ანი- სახლში წავიდა ალბათ გამოფხიზლდა და.
თეო-კარგია. აუ ჩვენ ვიყოთ რა!!!
მარიამი- წასვლას ვინ აპირებს?! - მაგიდის ქვეშ შეიხედა.
ლიზი- რას შვები შვილებს გაფიცებ?
მარიამი- ვეძებ ადამიანს, რომელიც წასვლას აპირებს... დაიცა რომელ შვილებს?
ლიზი- ოდესღაც ხომ გეყოლება აი მაგ შვილებს.
მარიამი- ააა მეც არავთქვი!
თეო- დამმალეთ - იყვირა თეომ და მაგიდის ქვეშ შეძვრა, ზედმეტად მთვრალები ვიყავით იმისთვის, რომ ადამიანურად მვქცეულიყავით, ამიტომ მაგიდაზე ფული დავტოვეთ და თეოსავით მაგიდის ქვეშ შევძვერით.
ანი- რა ხდება? - ჩურჩულით გვითხრა
თეო- სეჰუნი და კიდევ ორი არის აქ.
მარიამი- ოოო მაშინ აქ ვიყოთ სანამ არ წავლენ.
ლიზი- ხო აქ ვიყოთ ფული გადავიხადე და ვიყოთ აქ. - იმას ვეღარ ვხედავდით, რომ ყველა მაგიდა დაკავებული იყო, ამიტომ ბიჭებიც ჩვენს მაგიდაზე დასხდნენ. ჩვენ კი მათ ფეხებს ვუყურებდით და სიცილს და ტირილს ძლივს ვიკავებდით.
სეჰუნი- ჩანიოლს ტელეფონი გამორთული აქვს.
ლუჰანი- ხომ მშვიდობაა?!
სეჰუნი- და რატომ არ უნდა იყოს მშვიდობა?
ლუჰანი- არ ვიცი არ ვიცი. - გოგოებს გავხედე და ლიზის ანის ფეხზე ეძინა, ანი ტელეფონს უყურებდა თვალებდაჭყეტილი, მარიამი კი ოთხზე იდგა და ისე იყურებოდა თითქოს ლომი იყო და ეხლა ანტილოპა უნდა დაეგლიჯა.
თეო- ნახე ეხლა რა ვუქნა. - ვიჩურჩულე და ჩავიღიმე. ფრთხილად მივიჩოჩე და სეჰუნის ფეხს წვალება დავუწყე.
სეჰუნი- ბექჰიონ გეყოფა მაიმუნობა. - იყვირა და ფეხი მოიქნია, ნუ რა თქმა უნდა ფეხი მე მომხვდებოდა, ასეც მოხდა ფეხი პირდაპირ ცხვირში მგლიჯა, მეც ვიკივლე და გადავბრუნდი, ამ დროს მარიამიც დაეტაკა ბექჰიონის ფეხს და უკბინა ბექჰიონმაც ღრიალი მორთოო ლიზის და ანის კი პოზა არ შეუცვლიათ.
ბექჰიონი- რა ჯანდაბაა! - იყვირა ბექჰიონმა და მაგიდის ქვეშ შეომიხედა და რას ხედავს მე გადაბრუნებული ისტერიული სიცილ-ტირილი მაქვს თან ცხვირიდან სისხლი მდის, მარიამიც გაუჩერებლად კაკანებს ლიზის სძინავს ხოლო ჩვენი რძალს გაშტერებული სახე აქვს და და გამორთულ ტელეფონს შტერივით დასქცერის.
ლუჰანი- რა ჯანდაბაა!.