ჩვენ

მერვე თავი

ლუჰანი- ჩანიოლ რამდენი ხანი გელოდებოდით იცი?!
ჩანიოლი- მაპატიე ლუჰან, მაგრამ სხვა დროს ესეთი კარგი შანსი არ ჩამივარდებოდა ხელში.
სეჰუნი- ოჰო ჩანი რა მოხდა?!
ჩანიოლი- ჩემს პრინცესას თავი მოვაწონე, ვითომ მეგობრობა მინდოდა და ალაპარაკდა.
სეჰუნი- ყოჩაღ ჩანი!
ჩანიოლი- ბიჭებო რაღაც უნდა გკითხოთ!
ბექჰიონი- გისმენ ჩანიოლ.
ჩანიოლი- სულების და უცხოპლანეტელების გჯერათ?!
ლუჰანი- საიდან მოიტანე ესეთი სისულელე?! - სიცილით კითხა.
ჩანიოლი- არაფერი დაივიწყეთ.
ბექჰიონი- შეხედეთ მოდიან.
გოგოები:
მარიამი- ანუ ჩანიოლს მართლა მარტო მეგობროიბა უნდოდა?!
ანი- კარგით რა! მერამდენჯერ მეკითხებით. ხო მეგობრობა უნდოდა, მაგრამ რაც არ უნდა იყოს მეტს მაინც ვერასდროს ვერ მიიღებს.
თეო- დიახ დიახ ზუსტად.
ლიზი- ამ ქცევიდან თუ ვიმსჯელებთ, ოთხეულიდან ყველაზე კარგი ჩანიოლი ყოფილა.
ანი- კარგი ლიზი თავში არ აუვარდეს.
თეო- რა იყო რაღაც ვერ ხარ ხასიათზე.
ანი- არაფერი ისეთი, უბრალოდ ჩემი ძმა აქაა და მე ვერ ვნახულობ, არადა როგორ მენატრება.
მარიამი- კარგი დაწყნარდი 3 კვირაში ნახავ და სულ ერთად იქნებით. - ამაზე ანის გაეღიმა და მხიარულმა დაიკავა თავისი ადგილი, გოგოები კვლავ საუბრობდნენ, ანიც მოვიდა ხასიათზე და მათი საუბარი უფრო მხიარული იყო ბიჭები ვერც შენიშნეს თუმცა მათი ,,სიმყუდროვე" ერთ-ერთის შეძახილმა დაარღვია.
ჩანიოლი- ანი როგორ ხარ?
ანი- მადლობა ჩანიოლ კარგად, მაგრამ სულ რაღაც 30 წუთია არ მინახიხარ და ცოტა უცნაურია.
ჩანიოლი- ხომ მართალია. - გოგოები პირზე ხელს იფარებდნენ და ცდილობდნენ სიცილი შეეკავებინათ.
სეჰუნი- ჩანი მოდი აქ, ამ ბოლო დროს სულ დაგვივიწყე.
ჩანიოლი- მოკლედ შევხვდებით.
ანი- აჰამ.
მასწ- მოკლედ ბავშვებო მისმინეთ, თქვენ 2 ჯგუფად დაიყოფით, თითოეული ჯგუფის წევრები დროს ერთად გაატარებთ.
- რაა? კარგით რა მეხუმრებით ხომ?! - ყოველი მხრიდან ასეთი ხმები ისმოდა.
მასწ- არ დამიმთავრებია! პირველ ჯგუფს მე გავაკონტროლებ მეორეს კი მისტერ კიმი. რაც შეეხება ჯგუფებს... პირველი ჯგუფის შემადგენლობაში იქნებიან: ჩანიოლი, სეჰუნი, თეო, მარიამი, ანი, ლუჰანი, ლიზი და ბექჰიონი. დანარჩენები მეორე ჯგუფში. ახლა კი, როგორც დაგყავით ისე დასხედით. - პროტესტისდა მიუხედავად სხვა გზა არ იყო, ამიტომ ამ გადაწყვეტილებასაც ყველა დამორჩილდა. ყველა რაღაცას ბუტბუტებდა.
ბექჰიონი- ახლა რა ვაკეთოთ?!
ლიზი- სიმართლე გითხრათ არაფრის კეთების სურვილი არ მაქვს, ყოველშემთხვევაში ახლა.
ჩანიოლი- მე მოვიფიქრე.
სეჰუნი- მართლა? რა ჩვენო ჭკუსკოლოფო?!
ჩანიოლი- ერთმანეეთს საკუთარ თავზე მოვუყვეთ, ეს უფრო დაგვაახლოვებს.
თეო- ალბათ ასე აჯობებს.
ჩანიოლი- ეს გოგო მომწონს! - თეომ თვალები მოჭუთა და ასე გახედა ჩანიოლს.
მარიამი- კარგი და ვინ დაიწყებს?!
ლიზი- ანი დაიწყებს!
ანი- კარგი რა პრობლემაა! მაინც რა გაინტერესებთ?!
ლუჰანი- შენი ყველაზე დიდი გმირობა რა იყო?
ანი- შენი საიდუმლოს შენახვის გარდა?! არ ვიცი ალბათ ის, რომ 7 კაცი უკაცრავად ბიჭი ერთდროულად ვცემე 1 წლის წინ.
ბექჰიონი- რა ქენი? რატო რა დაგიშავეს?
თეო- აგვეკიდნენ ლონდონში როცა იყო ანი ჩამოსული და მეც გეხმარებოდი სხვათაშორის.
სეჰუნი- ვამაყობ თქვენი გამბედაობით.
ლუჰანი- კიდევ ერთს გკითხავ და მოვრჩები.
ანი- კაი მიდი!
ლუჰანი- შენი ყველაზე დიდი ფსიქოლოგიური დარტყმა რა იყო? - ანი დაფიქრდა, თვალები მოჭუტა. მას ფიქრის დროს ასეთი რამ ჩვევია. რამდენიმე წუთი დუმდა და მერე გონებაც გაუნათდა.
ანი- ერთ გოგოს დავუმეგობრდი, მართლა კარგად ვეწყბოდით ერთმანეთს. ვფიქრობდით, რომ კარგი მეგობრები ვიყავით, მაგრამ შემდეგ... შემდეგ... - ბიჭები დიდი ინტერესით უსმენდნენ, ხოლო მისის სამი მეგობარი ჩუმად ფხუკუნებდნენ.
ჩანიოლი- შემდეგ? შემდეგ რა მოხდა? - გაფართოვებული თვალებით იკითხა.
ანი- ოჰ შემდეგ? შემდეგ მან სიყვარული ამიხსნა და 1 თვე მთხოვდა მისი შეყვარებული გავმხდარიყავი.
ბექჰიონი- რა დროს ხუმრობაა!
მარიამი- არ არის ხუმრობა! მაშინ ანი კორეაში ცხოვრობდა და ჩვენც შევესწარით ამ ამბავს.
ლუჰანი- მე კი ვიფიქრე შეყვარებული წაგართვა ან მაგდაგვარი რამე.
ანი- სიმართლე გითხართ თანახმა ვიყავი შეყვარებული დამეთმო და ეგეთი რამე არ ეთქვა. - ამაზე ყველას გაეცინათ, ბევრი ისაუბრეს თითქოსდა დაახლოვდნენ კიდეც, თუმცა სამწუხარო იყო, რომ ბიჭები, არც კი ფიქრობდნენ მათთან დამეგობრებას, ერთადერთი, რაც მათ სურდათ გეგმის განხორციელება იყო, ამ განძრახვით ისე იყვნენ შებყრობილები, რომ ვერც კი აცნობიერებდნენ როგორ უჩდებოდათ მათ მიმართ დადებითი გრძნობები.