ჩვენ

მეცამეტე თავი

ანი:
თავი მისკდება, არადა ამდენი არ დამილევია, მაგრამ ყველაზე მეტად მე დავზარალდი, თვალებს ძლივს ვახელ და... ,,სად ვარ? ღმერთო ახლა მიშველე!" საწოლიდან წამოვფრინდი და სარკესთან მივედი, კინაღამ გული წამივიდა რას მიგავს ჩემი თმები, ჩემი ლამაზი და საყვარელი თმები.
ანი- ვაა სავარცხალი! - ხელი მოვკიდე და თმები დავივარცხნე ,,მგონი კარგად მაქვს, მაგრამ რა დროს ეგ არის" გავიხედ-გამოვიხედე და საწოლთან სანათი დავინახე, ხელი ვტაცე, თითისწვერებზე ავიწიე და ჩუმად გავიპარე ოთახიდან, თუ რამე იმ უნამუსოს ვინც აქ მომიყვანა თავს ამ სანათით გავუჩეჩქვავ. კარები გავაღე და გავედი, ყველა მხარეს ვაკონტროლებდი, სანათს ხელი უფრო მაგრად მოვუჭირე და კიბეებისკენ წავედი. ,,რა უბედურებაა ამხელა სახლი" გავიფიქრე და სიარული გავაგრძელე, უცბად უკნიდან ნაბიჯების ხმა და ვიღაცის ბუტბუტი მომესმა, ნერწყვი გადავყლაპე და როცა ნაბიჯების ხმა ახლოდან გავიგონე, მოქმედებას შევუდექი.
ანი- ააააააააა! - ვიკიბლე და სანათის მოქნევა გადავწყვიტე როცა...
ჩანიოლი- აააა რას აკეთებ? ჩემი მოკვლა გინდა?
ანი- ვაიმე მაპატიე! დაიცა მაპატიე კი არა აქ რა ჯანდაბა მინდა?
ჩანიოლი- მე ხომ კეთილი ბიჭი ვარ, მთვრალი შემეცოდე და ჩემთან წამოგიყვანე.
ანი- აი ახლა მართლა მამა ზეციერი ვეღარ გიხსნის! - ვიკივლე და ჩანიოლს გავეკიდე, ისიც შეშინებული გაიქცა.
თეო:
თეო- აუუ დედა დედიკოოოო ცხვირი როგორ მტკივა!
სეჰუნი- აქ რას აკეთებთ?
თეო- ბავშვს
სეჰუნი- რა ბავშვს?
თეო- ბავშვს ვაკეთებთ!
მარიამი- ააა ლიზი ამ მომავალ შვილებს გულისხმობდა?
თეო- ხო მარიამ ხო!
ბექჰიონი- შენ მე ქათმის ბარკალი ხომ არ გგონივარ?!
მარიამი- არაა ქათმის ბარკალს მაგას როგორ ვაკადრებ!
ბექჰიონი- ანუ ქათმის ბარკალს არ შეჭამ და მე შემჭამ ხო?!
მარიამი- არააა მოვიწამლები... თეო რას შვები?
თეო- ტელეფონს ვუყურებ ძაან საინტერესოა.
მარიამი- მეც მინდა! - მოვიდა და ანის გამორთულ ტელეფონში ჩაიხედა, თითქოს ისეთ რაღაცას ვხედავდით, რომ ყბა ჩამოგივარდებოდა, არადა სინამდვილეში ტელეფონი გამორთული იყო, ბიჭები პირღია გვიყურებდნენ, ლიზის კი ეძინა.
ანი- დამთავრდა ბასტი ბუბუ. - თქვა და ტელეფონი ჩართო.
მარიამი- აუუ რა კარგად გავერთე.
თეო- არა ამას არ შეგარჩენ. - ვიკივლე და ლიზის სახეში ტყაპუნი დავუწყე, ლიზიმაც იკივლა და სახეში მლეწა. - ეეე რატო მირტყავ?
ლიზი- აბა შენ, რომ მირტყავ.
თეო- მე არ გირტყავ სინამდვილეში გეფერები.
ლიზი- ჰა? ოოო მაშინ ბოდიში.
ლუჰანი- ამათმა სულ გაუბერეს ხო?
ლიზი- ვაიმეე ეშმაკები - იკივლა და ანის ჩაეხუტა.
ანი- კარგი დაწყნარდი არ შეგჭამენ მე არ მოუშვებ.
ლიზი- მადლობა ანი!!!
ბექჰიონი- არა ამათმა მართლა გაუბერეს, გოგო არ არის ეს ანი.
ანი- ეეე რას ქვია ანი არ ვარ?! ანი ვარ მე!!
ბექჰიონი- რანაირად ხარ ანი? ანი სხვანაირია.
ანი- მე ასეთი ავი ვარ ვახ.
სეჰუნი- რა დალიეთ ამისთანა?
თეო- ნავთი...
სეჰუნი- რა ნავთი?
თეო- ნავთი დავლიეთ!
ბექჰიონი- რა ხუმრობის ხასიათზე ხართ!
ლიზი- ფუ უჟმური, რა იყო შენი შიშით ვერ გაგვიცინია.
ლუჰანი- და თქვენ კიდევ დიდხანს აპირებთ მანდ ჯდომას?
ლიზი- სად ვართ?! უი აქ რა გვინდა?
თეო- გვეძინა და ამან ცხვირში წიხლი მდღუზა.
სეჰუნი- ვისი ბრალია მერე?!
თეო- ბექჰიონის ბრალია, მაგიტომ უკბინა მარიამმა.
ანი- აეე სასტავ ძაან მომეწონეთ ბიჭებო და ჩემს ქორწილში გეპატიჟებით.
მარიამი- ქორწილში? როდის გაქვს?
ანი- 3 კვირაში. აუუ ეხლა ტაოს დავურეკავ წაგვიყვანოს.
ლიზი- გამიყვანეთ აქედან! - ლუჰანმა ხელი მოკიდა და ცივილიზაციაში დააბრუნდა, ჩვენც ძლივს გავბობღდით.
სეჰუნი- არ მინდოდ ესე ძალიან, რომ მომერტყა.
თეო- ვის ატყუებ? ეხლა ძალიან გიხარია, რომ მცემე! არ შეგრცხვა მაინც გოგო, რომ ცემე უზრდელო?
ბექჰიონი- აცრის ფულს შენ გადაიხდი ქალბატონო.
მარიამი- რა აცრის?
ბექჰიონი- აბა რომ დამკბინე რა გგონია?
მარიამი- ააა ხო! - საფულიდან ფული ამოიღო და ბექჰიონს გაუწოდა - აჰა გამომართვი გეყოფა.
ტაო- რამ გადაგრიათ ხალხო?
ანი- ტაო ესენი ჩვენს ქორწილში დავპატიჟე, ძაან მაგარი ბიჭები არიან.
ლიზი- ტაო წამიყვანე აქედან ფეხებს ვეღარ ვგრძნობ.
ტაო- ისადა ხალხო ჩემი და სად არის?
ლუჰანი- ვინაა შენი და?
ტაო- ანი. იცნობთ მას?
ლუჰანი- როგორ არ ვიცნობთ, მაგრამ ძმა თუ ყავდა არ ვიცოდი.
ტაო- არაუშავს... მოკლედ ლიზის მე წავიყვან, თქვენ თქვენით წამოდით... თეო ცხვირზე რა გჭირს?

თეო- სალონში მაკიაჟი გავიკეთე. - ტაოს სახეში ითხლიშა, ლიზი ზურგზე გადაიკიდა და ჩვენც სიცილით გავყევით უკან. გაბრუებულზე ვერ ვგრძნობდი როგორ მტკიოდა ცხვირი, მანქანაში ჩავსვენდით და ტაომ ჩვენ-ჩვენ სახლებში ჩაგვაბრა მშობლებს, თვითონ კი თავისი გათიშული საცოლე წაიყვანა სახლში.
ჩანიოლი:
ანი სანათით გამომეკიდა, მეც შეშინებული გავიქეცი და ოთახში შევვარდი, კარებს ამოვეფარე, ამ დროს ანიც შემოვარდა სანათით. სანათი გამოვგლიჯე ხელიდან და კარებზე მივაყუდე.
ჩანიოლი- სიმართლე გითხრა, თვითონ დამირეკე და წაყვანა მთხოვე. - თვალები გაუფართოვდა. - მერე კი მეხვეწებოდი ცოლად მომიყვანეო.
ანი- რაა? ეგეთ რაღაცას არ ვიტყოდი, მითუმეტეს შენ არ გეტყოდი.
ჩანიოლი- ისიც მითხარი, რომ გიყვარვარ. - ანი გაწითლდა და უფრო აფართხალდა. - და საერთოდ, რომ იცოდე მეც მიყვარხარ.
ანი- იცი რა?! რომც მიყვარდე არ მინდა შენთან ყოფნა, რადგან მატყუარა ხარ, რომელსაც სხვის გრძნობებზე უყვარს თამაში, რაც არ უნდა თქვა არ მჯერა.
ჩანიოლი- მომისმინე... თავიდან მეც ვატყუებდი ჩემს თავს, მაგრამ იცი როდის მივხვდი, რომ მიყვარხარ?! როცა ჯექსონის ხელში დავიანხე ცარიელი ფურცელი და ძალით გავუცვალე. როცა ტყეში ჩუმად გეხვევოდი და გათბობდი, მაშინ მივხვდი, რომ უზომოდ შემიყვარდი და შენს გარეშე ყოფნას არ ვაპირებ. - ანის ხელი გულთან დავადებინე. - გრძნობ?! როცა ჩემთან ხარ სულ ასე მემართება. სადაცაა საკუთარ ორგანოს ხელით დავიჭერ. - თვალებში ჩავხედე და მანაც შემომხედა მისი აცრემლებული თვალებით.
ანი- მეც მიყვარხარ! არ მინდა, მაგრამ მაინც. - მისი სახე ხელებში მოვიქციე და კვლავ დავეწაფე მის ტუჩებს, მანაც შემომხვია ხელები წელზე, კოცნა შევწყვიტე და გულში მაგრად ჩავიხუტე მისი სხეული.