i49.Her guilt and His pain

1K 25 1
                                    


Chapter Fourty-nine: Her guilt and His pain

Nathan's POV

Pain. That's the only thing that I can feel right now. But fuck it. Mas okay na ako na lang ang nakakaramdam niyan kaysa naman na pati si Glydel nahihirapan dahil sa kabaliwan ng gagong 'yon.

I don't fucking care kung hindi nila ako tinatrato ng maayos.

Besides, para saan pa? Lalo na kung taong preso lang naman ako sa lagay na 'to.

"Hmm, what do we have here?" ani ng isang lalaki. I know that stupid voice. His shriek of laughter reminded me of a devil's. Oh right. Halos wala nga naman talaga silang pinagkaiba. Tch. "Jeff Mondragon. How stupid of me not to guess na pati ikaw kasama dito."

"Yeah. Bobo ka nga naman talaga para hindi malaman yan aber. 'Wag kang mag alala makaka-alis ka rin sa kwartong 'to." Ano? They're gonna let me go? No way. I doubt it for a sec, bakit nila papalayain ang taong gusto nyang paghigantihan? I may not be the person he really wants to anniliate sigurado pa rin ako na gusto niya akong pahirapan. Why not take this chance?

"Wow. You felt hopeful for a minute there didn't you?" natatawang wika ni Mondragon nang mapansin na napaisip ako.

"No," tumigil ito sa kakatawa at tumingin ito saakin ng nakakamatay. "Every second of my life I've always felt hopeful. Not only because of me and her getting out of here alive but also because me hoping to be able to unite with my family and see my biological father and sister." sabi ko.

"My heart is not touched even for a bit."

"Well, it's not meant for everybody."

"Stupid." ani nito habang umiiling-iling. "Get 'em boys," pagpapatuloy nya, sineselyasang bugbugin ako ng kanyang mga tauhan. "Stupid love it is." bulong ko sa aking sarili.

Glydel's POV

Shit. Ayan na naman sila. Labis na pinapahirapan na naman nila yung lalakeng 'yun. Nako kuya sorry talaga! Lalo na kasi wala ako sa tabi mo para samahan ka tuwing nahihirapan ka sa mga nangyayari.

Sorry talaga. . .

Niyuko ko sandali ang aking ulo at humikbi ng kaunti. Not wanting anyone to hear me. "How heartbreaking. The lady is really in distress." I guess my prayers weren't heard at that time. . . yet. "Anong kailangan mo, Jeff."

"Oh. Paano mo nalaman na ako 'to?"

"Jerk. You already visited me; twice. Sa tingin mo hindi kita makikilala? I'm not that stupid you know." sabi ko sa kanya with my 'as a matter of fact' na boses. "Maybe so. But who knows? I mean you don't know anything about ventriliquism." tumawa ako ng bahagya sa kanya. "Do I even need to learn stuff like that in order for me to differentiate a voice of a stupid jerk and a fine looking man?"

I think... I somewhat angered him. "Bitch!" mabilis syang nakatakbo papalapit saakin at itinaas nya ang kanyang kamay, mano bang sasampalin nya ako. I prepared for the impact na matatanggap ko dahil sa sampal na iyon. I even closed my eyes para dyan, I was ready for it. Really. But then few seconds later, it never landed. Instead na masampal ako ni Jeff ay may narinig akong isa pang lalakeng nagsalita.

And I know that voice. Clement.

"Pumayag ako sa plano mo, Mondragon. And in exchange of that I had my conditions. At isa sa mga iyon ay mero'on akong isang kondisyon na napagkasunduan natin. And that it to never lay a finger let alone a hand on her."


---

Omo bes. Isang chapter na lang!! I kennat wat is dis. T-T

Don't forget to vote and leave a comment! =)

Iniquitous ✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon