Szukajcie a znajdziecie - Dramione✔

Część XIII

 - Potter, Hermiona Granger ma jakiegoś natrętnego adoratora, który wyraźnie nie daje jej spokoju.

- To znaczy?

- Patrz – powiedział.

Przytknął końcówkę różdżki do skroni i srebrzystą nić strzepnął do kamiennej misy pokrytej runicznymi znakami. Harry zerknął szybko, a potem Malfoy zabrał swoje myśli z powrotem, zauważając też, że jego przełożony jest, co najmniej, wyprowadzony z równowagi. Dracona to nie dziwiło, gdyby to była jego przyjaciółka, niemal siostra, czułby się tak samo.

Bliznowaty usiadł za biurkiem i poczochrał włosy. Niemoc, według Harry'ego Potter'a to najgorsza z możliwych rzeczy.

- Postrasz go – rzucił niczym wyrachowany gangster.

Poprawił okulary i wrócił do dokumentów, którymi zajmował się nim przyszedł, skądinąd i jakimś cudem, jego najlepszy człowiek.

- Jakieś ograniczenia? - zapytał, choć i tak odpowiedź była dla niego jasna.

- Dwa.

- Jest coś, co muszę załatwić nim wrócimy do Prowansji - powiedział Malfoy zjawiając się pod drzwiami Hermiony, punkt dziesiąta.

Skąd miał adres?

Teleportowali się.

- Malfoy, przyszedłeś do ojca? - zapytała zaskoczona miejscem, w którym wylądowali.

- Nie – nic więcej nie odpowiedział.

Bob Smith wstał zza biurka i z wstrętnym uśmiechem „przywitał się". - Granger... I twój ochroniarz, Malfoy – wycedził. - Czy może raczej kochanek? Tylko jak to się stało, że chciał dotknąć szlamy? - zapytał z cynicznym uśmiechem.

Ani Bob, ani dziewczyna nie widziała błyskawicznie wyciągniętej różdżki. Co więcej, właśnie odwrócili wzrok, bo zobaczyli Lucjusza wychodzącego z pokoju, po świeży numer Proroka.

- Draco?

- Witaj ojcze.

- Przyszedłeś do mnie?

- Nie, dzisiaj jestem służbowo. Przyszedłem do niego – powiedział i wycelował różdżką w Boba. - Jeśli nie chcesz tego oglądać, – tu zwrócił się do kobiety – to wyjdź.

- Zrobisz z nim porządek?- zainteresował się Lucjusz. - Nareszcie! Jest gorszy niż cała rodzina Parkinsonów. Nie dotrzymam wam jednak towarzystwa, wybaczcie. Moja ulubiona audycja w radiu właśnie się zaczyna.

I mrucząc pod nosem o tym, że to na niego mówią, że nikogo nie szanuje poszedł do swojego pokoju.

- Chyba nie sądzisz, Malfoy, że coś mi zrobisz? - prychnął lekceważąco i założył ręce na piersi. - Jesteś nic niewartym śmieciem, który uniknął Azkabanu. Jesteś nikim, masz tylko pieniądze. I już żadnych wpływów – perfidny śmiech wypłynął na twarz Smith'a.

- Wychodzisz? - zapytał Hermionę. - Będzie głośno, naprawdę.

- Jesteś naiwny myśląc, że możesz mi coś zrobić.

- Ja jestem naiwny? - zapytał i podniósł lewą rękę, w której była różdżka przeciwnika.

Oczy Bob'a rozszerzyły się ze strachu.

Draco machnął różdżką i mężczyzna już był unieruchomiony.

- Malfoy! Nie wolno ci nic mu zrobić. To napad, zamkną cię. - Hermiona wolała nawet nie myśleć skąd bierze się jej troska.

- Powiedziałem już, jestem tu służbowo. Nikt nic mi nie zrobi. - A potem powiedział najbardziej zaskakujące słowa, jakie kiedykolwiek od niego usłyszała. – Zaufaj mi. Zero konsekwencji.