Chapter Sixteen
Marco’s POV
Kanina pa ko tahimik dito sa room. Ang tahimik kasi ng katabi ko. Problema niyan?-_- Gusto kong lumabas. Mangchi-chix nalang ako. Nakakatamad kasi -_- Kaso nagpapa-good shot muna ako kay Janna. Di ko alam kung bakit kailangan ko ‘tong gawin.
Ewan.
“Pare, tara labas tayo” nakatungo lang si Angel. Tulog ba ‘to?
Tinawag ko si Peter. Lumapit siya. Sinenyasan ko na. Syempre alam na namin ang gagawin.
Umuubo ubo pa ang gago! HAHA natatawa tuloy ako
“Angel, kain na. Nagluto na ko ng umagahan” tapos hinahagod hagod niya yung likod ni Angel. “Angel, sorry na” patuloy parin siya sa paghagod. Natatawa talaga ko. HAHAHA gayang gaya niya kasi yung boses ni Akira
“Tong sisiw na ‘to anu ba—“ sabay tunghay ni Angel. Nagulat siya.
Napahiya ang loko! AHAHAHA napakapit tuloy ako sa tyan ko sa sorbang tawa, t*ngina nakakatawa talaga e hahahaha
“Si Akira pala, ang lakas na ng tama mo diyan Anghelito”—Peter
“Oo nga ahahahaha tae sisiw daw”—Ako
“Korni e, tawagin mo kayang chix”—Peter
Tinitigan lang kami ng masama ni Angel. Sabagay, ganyan ata talaga yan. Mas malala pa siya dati kay Amaine. Nabanggit ko nanaman. Ayaw niya na nga pala maalala yun.
Badtrip na si Angel. Ang saya lang ng umaga pag may napagtitripan. Bumalik nalang sa upuan si Pete at ako din.
“Lalabas ka? Bili mo kong pagkain”
Tignan mo ‘to. Utusan pa ko? Sira ulo talaga. Sabagay, Vacant naman. Saka uwian na ng iba. Makikita ko din si Janna.
“Pera” inabutan niya ko ng 100.
BINABASA MO ANG
Angel of Mine
Подростковая литератураPano kung stucked up sa isang taong hindi mo akalaing makakasama mo? Pano kung wala kang magawa kasi wala ka na ngang magagawa? Will you be nice? Pano kung bigla nalang niyang sabihing kayo? Pano nga! :"> Read this, you will know the answer :))
