Love is waiting... (JaDine FanFiction) COMPLETED

Chapter Five:

Love is waiting...

Chapter Five: 

 A/N: This is dedicated to @thisisweirdandcrazy Thank you and keep on reading! :) 

Nadine's

"A-aray." yun agad ang sinabi ko pagmulat ng mga mata ko. Umupo ako ng maayos.

"Nadine? Anak." sabi ni Mommy na nasa tabi ko, naka hawak siya sa kamay ko. Tapos si Daddy naman, nasa tabi niya din at nakahawak sa balikat niya. 

"P-po?" sabi ko at inikot ko ang mata ko sa paligid. "M-mommy, anong nangyare?" kunot-noong tanong ko. Bakit kasi ako nas ospital? At ako pa ang pasyente? Anyare? 

Tumayo lang si Mommy mula dun sa tabi ko tapos lumabas na siya, sumunod naman si Daddy. 

"Teka, ano ba—" Biglang bumakas ulit yung pinto, may lumabas na isang lalaki. Mga kasing edad ko lang. "S-sino ka?" 

Biglang nanlaki ang mata ko, naalala ko na! Si itim at si berde, sinuntok nila ako sa mata at sa sikmura. Kaya nawala ako ng malay, at...... ano nga pala? 

Umupo siya sa couch sa paanan ko, umupo ulit ako ng ayos sa kama ng ospital para makita ko pa siya. 

"Ahmmm, ako si Paul. Ok ka na ba?" 

"A-ahm, oo? Siguro?" 

"Mabuti naman. Pinagalala mo kaming lahat. Lalong lalo na ako." 

"Huh?" ang weird ng lalaking to. Kilala ko ba siya? Kaano-ano ko ba to? 

Napangiti siya. "Narinig ko lang na sumisigaw ka, medyo late na nun. Tapos nakita ko na lang na bumagsak ka mula sa pagkakasandal sa pader habang nilalabanan mo yung dalawang lalaki." nginitian ulit niya ako. "You're really brave." 

"S-so, i-ikaw? Niligtas mo ko?" 

Napakamot siya sa batok niya. "Yep. Dinala kita dito sa ospital tapos tinawagan nila yung parents mo. 15 hours ka nang walang malay, buti naman nagising ka na." 

"Salamat......ano nga ulit pangalan mo?" 

"Paul." 

"Ay pasensya na. Salamat nga pala Paul. Kung wala ka, nako baka chop chop na ako ngayon. Thank you. Nga pala, kanina ka pa dito?" 

"Ahm, kakadating ko lang. Umuwi lang ako sandali tapos bumalik din ako. Nga pala, may bulaklak diyan tsaka prutas, para sayo yan." tsaka niya tinuro yung bed side table ko. 

"Salamat naman. Andami ko ng utang na loob sayo Paul." 

"Wala yun, ano nga palang pangalan mo? Nadine lang kasi ang alam ko, kasi yun yung tawag nila sayo." 

"Nadine Isabelle Trono Amante. Full name yan ah." 

"Paul Jefferson Palad." 

Tapos nagngitian lang kami. Duamting naman yung doctor ko, kasunod sila Mommy and Daddy.

"Ms. Amante, as I observe you. You're doing great. You took a lot of rest already, and there's no internal fracture or damage I saw in the results. But you need to take care of yourself because your eyes and as well as your head is slightly wounded. The good news is, you can go home now. But you need to take care and rest as well." 

NICE! "Thank you po Doc." 

"Your welcome." tapos umalis na siya. 

"Daddy, pwede na daw akong umuwi. Uwi na po tayo?" aya ko kaagad sa kanila.